W przypadku gdy Polska i Belgia nie wywiążą się ze swoich zobowiązań prawnych, Komisja może skierować sprawy przeciwko nim do Trybunału Sprawiedliwości i może już na obecnym etapie zwrócić się do trybunału o nałożenie sankcji finansowych bez konieczności oczekiwania na wyrok trybunału.

Zgodnie z dyrektywą 2008/50/WE państwa członkowskie powinny przenieść przedmiotowe przepisy do prawa krajowego przed dniem 11 czerwca 2010 r. Państwa członkowskie zobowiązane są poinformować Komisję o przyjęciu niezbędnych środków wykonawczych.

Ponieważ Komisja nie została powiadomiona o transpozycji tych przepisów wysłała do Polski wezwanie do usunięcia uchybienia w dniu 16 lipca 2010 r. W związku z tym, że Polska wciąż nie powiadomiła o przyjęciu wszystkich właściwych środków, Komisja kieruje do niej uzasadnioną opinię.

Komisja wysłała do Belgii wezwanie do usunięcia uchybienia w dniu 23 listopada 2009 r. ponieważ nie otrzymała od niej powiadomienia o wdrożeniu odpowiednich środków. Pierwsza uzasadniona opinia została wysłana w dniu 28 czerwca 2010. W związku z tym, że Belgia wciąż nie przyjęła przedmiotowego ustawodawstwa Komisja kieruje do niej drugą uzasadnioną opinię.

Oba te państwa członkowskie mają dwa miesiące na udzielenie odpowiedzi. Jeżeli tego nie zrobią Komisja może przekazać przedmiotowe sprawy do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Terminowa transpozycja ustawodawstwa UE jest priorytetem dla Komisji, w szczególności dlatego, że niepotrzebne opóźnienia w redukcji szkodliwych zanieczyszczeń mogą oznaczać dalsze szkody dla zdrowia ludzkiego. W ramach nowej polityki w przypadkach, gdy państwa członkowskie nie dokonały transpozycji prawodawstwa UE do prawa krajowego w wymaganym terminie, Komisja może od razu zwrócić się do trybunału o nałożenie sankcji finansowych przy pierwszym wniesieniu sprawy do trybunału. Ta zasada została przyjęta w listopadzie 2010 r. i weszła w życie dnia 15 stycznia 2011 r.

Przebieg procedury

Dyrektywa 2008/50/WE dokonuje przeglądu unijnego ustawodawstwa dotyczącego jakości powietrza. Wprowadza ograniczenie stężenia cząsteczek drobnego pyłu zawieszonego (znanego jako PM2.5) w powietrzu. Cząsteczki te, emitowane przez wiele różnych źródeł – w tym przez pojazdy z silnikiem wysokoprężnym, procesy przemysłowe i kotły domowe – są dziś uznawane za zanieczyszczenia powietrza najbardziej niebezpieczne dla zdrowia człowieka. Dyrektywa przyjęta w 1999 r. i obowiązująca od 2005 r. nie zmienia istniejących norm jakości powietrza dla siedmiu zanieczyszczeń¹, ale daje państwom członkowskim większą elastyczność przy spełnianiu niektórych z tych norm w obszarach, w których mają one trudności – w tym w przypadku większych cząstek (znanych jako PM10).

Przypisy:
1. Dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, ołowiu, pyłu zawieszonego (PM10), tlenku węgla, benzenu i ozonu w warstwie przyziemnej.

 

***

W dniu 16 lutego br. Komisja Europejska podjęła szereg decyzji w sprawie naruszeń prawa wspólnotowego przez państwa członkowskie w wielu dziedzinach, z czego 6 dotyczy Polski.  Cztery decyzje dotyczące Polski zostały podjęte w zakresie ochrony środowiska: ochrony przyrody, jakości powietrza, ochrony morza oraz jakości wody.


źródło: © Unia Europejska, 1995-2011
www.europa.eu