– Niespodziewanie, po raz pierwszy nasz wskaźnik daje pewną nadzieję – mówi Jan Burck, autor wskaźnika, dzięki któremu stworzono ranking ochrony klimatu w 58 krajach, największych emitentach na świecie. – Widzimy pozytywny zwrot w kierunku spowolnienia wzrostu emisji CO₂ na świecie. Także Chiny – największy światowy emitent – poprawiły swoją politykę.

Niestety, żaden z krajów nie został umieszczony na pierwszych trzech miejscach rankingu, ponieważ nie mają one takich ambicji, aby zatrzymać globalnej ocieplenie na poziomie 2. st. C. Dania obroniła czwarte miejsce. Ocena jej polityki jest wyjątkowa: ten kraj zdołał poprawić swój wynik w prawie każdym sektorze w porównaniu do zeszłego roku. Wielka Brytania zajęła 5. miejsce (poprzednio była 10.) ze względu na spadek emisji o 15% w ostatnich pięciu latach i poprawę efektywności, podczas gdy Portugalia jest 6. (poprzednio była 7.).

– Ostatni raport UNEP Emissions GAP także pokazuje, że obecne polityki wszystkich krajów nie są wystarczające, aby utrzymać świat na ścieżce poniżej wzrostu temperatury o 2 st. C. To powinno być wskazówką dla wszystkich rządów, aby zaczęły przyspieszać redukcje emisji – powiedział Wendel Trio, dyrektor CAN Europe. – Unia Europejska i jej członkowie, choć obecnie są wysoko w rankingu, nie mogą spocząć i muszę zwiększyć swój udział poprzez przyjęcie ambitnego celu po roku 2020. Takie przywództwo mogłoby pomóc światu bardziej się zaangażować mimo szkodliwych działań Australii i Japonii – dodał Trio.

Kanada i Australia to najmniej aktywne z krajów uprzemysłowionych. Po zmianie rządu ocena polityki australijskiej jest znacznie gorsza niż rok wcześniej. Australia spadła na miejsce 57. (poprzednio była na 51.). Jednym z powodów tego spadku było zaniechanie wdrożenia obietnic dotyczących opłaty węglowej i systemu handlu, które by pomogły w redukowaniu emisji. Kanada ciągle nie chce iść dalej ze swoją polityką klimatyczną i pozostaje na 58. miejscu. Tylko Iran (59.), Kazachstan (60.) i Arabia Saudyjska (61.) mają gorsze wyniki.

Po raz pierwszy Niemcy wypadły poza pierwsza dziesiątkę – z 8. na 19. miejsce. To jeden z największych przegranych tegorocznego wydania. Głównym powodem jest negatywna ocena obecnej polityki przez ekspertów krajowych.

Najwięksi światowi emitenci – Chiny i USA – plasują się w środku stawki. Chiny wspięły się na 46. miejsce ze względu na poprawę swojej polityki. – Po okresie bardzo szybkiego wzrostu emisji, obecnie wzrost jest niższy i nieco odbiega od trendu wzrostu PKB – wyjaśnia Burck. Duży zakres inwestycji w odnawialne źródła energii i krytyczna krajowa debata na temat węgla, dają nadzieję na mniejszy wzrost emisji w przyszłości. W Stanach Zjednoczonych (na miejscu 43.) zaobserwowano aktywniejszą politykę na rzecz zmniejszenia zużycia węgla. Kontrola istniejących elektrowni ma się rozpocząć w czerwcu 2014 roku.

Odległe miejsce Polski

Inaczej niż zwykle, gospodarz COP nie poprawił znacznie swojej pozycji. Sumaryczny wynik Polski pozostaje jednym z najgorszych w Unii Europejskiej. Polska poprawiła się o jedno miejsce (awans z 46. na 45. miejsce) ze względu na nieznacznie pozytywny trend w zakresie redukcji emisji i produkcji energii z odnawialnych źródeł. (Więcej danych dotyczących Polski – zobacz kartę kraju w formacie PDF).

Wskaźnik działalności klimatycznej (CCPI) 2014 to narzędzie zaprojektowane, aby zwiększyć przejrzystość międzynarodowej polityki klimatycznej. Na podstawie standaryzowanych kryteriów, wskaźnik ocenia i porównuje stan ochrony klimatu 58. krajów, które łącznie odpowiadają za 90% światowych emisji CO₂ związanych z energetyką. (Więcej na temat metodyki można przeczytać w broszurze: "The Climate Change Performance Index – Background and Methodology").

Publikację "Climate Change Performance Index 2014" można znaleźć na stronie germanwatch.org/en/ccpi.

Wojciech Szymalski dla ChronmyKlimat.pl
na podstawie: Germanwatch, CAN Europe

Niniejszy materiał został opublikowany dzięki dofinansowaniu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Za jego treść odpowiada Fundacja – Instytut na rzecz Ekorozwoju, poglądy w nim wyrażone nie odzwierciedlają oficjalnego stanowiska Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.