TRZECIE MIEJSCE: KANADA
Kanada swoją pierwszą skamielinę na Konferencji COP 15 otrzymuje za wypowiedź ministra środowiska Jima Prentice’a ogłaszającą, że jego kraj „nie zachwieje się” pod wpływem Kopenhaskiego „szumu”, a przecież - jeżeli jest taki kraj na Ziemi, który powinien się zachwiać w swoich przekonaniach - to jest nim właśnie Kanada. Odkąd ogłosiła w 2006 roku swój plan redukcji emisji o 3% w stosunku do roku bazowego 1990, rząd Harpera uporczywie odmawiał przyjęcia jakichkolwiek regulacji mających na celu redukcję emisji – np. z gwałtownie rosnącego sektora piasków roponośnych. Prentice powiedział, że cel Kanady się nie zmieni. Zatem jest to kraj, który nie tylko ma najgorszą historię działań redukcyjnych, ale także planuje ją podtrzymywać . Świat spotyka się by dojść do porozumienia, ale Kanada nie zamierza negocjować. Dodając kropkę nad i – Afryka południowa ma teraz bardziej ambitny cel o Alberty, jednego z najbogatszych regionów na ziemi… i miejsca, w którym emisje na osobę są największe na świecie.

DRUGIE MIEJSCE: SZWECJA, FINLANDIA, AUSTRIA
Szwecja, Finlandia i Austria zostały „wyróżnione” drugim miejscem za popieranie kontrowersyjnej propozycji UE, która osłabiłaby cele UE poprzez nie liczenie emisji spowodowanych zwiększeniem wyrębu lasów. Drzewa pochłaniają CO2, a zatem ich wycinka uwalnia pochłonięte wczesniej emisje. Propozycja zakłada wyliczanie efektu wycinki lasów w stosunku do “projektowanych poziomów odniesienia”, zamiast uwzględniać faktyczne zmiany w emisjach od 1990. Szwecja, Finlandia i Austria, najwięksi beneficjenci tego rozwiązania twierdza, że powinni dostać pozwolenie na zwiększenie wycinki bez obowiązku wliczania wzrostu emisji. Jeśli ich propozycja zostanie przyjęta, uzyskają kredyt za redukcje emisji nawet w przypadku minimalnego zmniejszenia skali tej nieracjonalnej wycinki.

PIERWSZE MIEJSCE: KRAJE UPRZEMYSLOWIONE
Kraje uprzemysłowione (kraje Aneksu I) zdobyły pierwsze miejsce za przybycie do Kopenhagi z głębokim deficytem ambicji w redukowaniu emisji. Toczy się wielka i ważna debata nad finansowaniem wsparcia dla krajów rozwijających się. Potrzebne jest znacznie więcej środków finansowych. Jednak nawet wszystkie pieniądze świata nie rozwiążą problemów związanych ze zmianami klimatu, jeśli najbogatsze kraje będą nadal emitowały znaczne ilości gazów cieplarnianych do atmosfery.


Climate Action Network (CAN) jest koalicją ponad 450 organizacji pozarządowych działających na rzecz ograniczenia zmian klimatu do bezpiecznego poziomu. Regularnie ocenia przebieg negocjacji i przyznaje Skamieliny Dnia krajom, które hamują postęp negocjacji. Pierwszy raz Skamieliny były przyznawane podczas negocjacji w 1999 roku w Bonn, z inicjatywy Niemieckiego Forum NGO. Nagrody Skamieliny Dnia są przyznawane poprzez codzienne glosowania na spotkaniach Climate Action Network International i prezentowane o godzinie 18.00, na ceremonii prowadzonej przez Bena Wiklera z Avaaz.org. Więcej informacji, także o zwycięzcach z poprzednich spotkań negocjacyjnych można znaleźć na stronie www.fossiloftheday.com.