10-dniowe spotkanie stanowi okazję do dokonania dalszych postępów w kierunku globalnego porozumienia klimatycznego na okres po 2020 r., które ma zostać sfinalizowane w przyszłym roku, jak również do podjęcia środków w celu intensyfikacji międzynarodowych działań w dziedzinie klimatu do roku 2020. Środki takie są potrzebne w celu zniwelowania znacznej rozbieżności między obecnymi zobowiązaniami poszczególnych państw w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, a redukcji koniecznej do utrzymania globalnego ocieplenia poniżej 2°C w porównaniu z poziomem sprzed epoki przemysłowej.

Unijna komisarz ds. działań w dziedzinie klimatu, Connie Hedegaard, stwierdziła: „Choć wykraczamy już poza perspektywę obecnej dekady, istotne znaczenie ma również zintensyfikowanie działań przed 2020 r. UE zrealizuje ze znaczną nadwyżką cele redukcji emisji do 2020 r. wyznaczone w protokole z Kioto. Jest to możliwe głównie dzięki zdecydowanym działaniom politycznym podejmowanym przez ponad dziesięć lat przez UE i państwa członkowskie. Wnosimy znaczący wkład do zniwelowania rozbieżności w poziomach ambicji między zamierzeniami poszczególnych państw i działaniami, jakie do końca bieżącej dekady należy podjąć w skali światowej. Do października UE określi swój wkład do międzynarodowego porozumienia w sprawie klimatu po 2020 r. Wzywamy też inne duże gospodarki do przedstawienia konkretnych, bardziej ambitnych propozycji.”

Yannis Maniatis, minister ds. środowiska, energii i zmiany klimatu Grecji, która sprawuje obecnie przewodnictwo w Radzie UE, dodał: „Spotkanie to musi przyczynić się do dokonania znacznych postępów w zakresie ustalenia informacji, jakie powinny dostarczać poszczególne kraje, proponując swój wkład w zmniejszenie emisji w ramach porozumienia dotyczącego okresu po 2020 r. Określenie takich informacji jest niezbędne w celu zapewnienia, aby wkłady poszczególnych państw były przejrzyste i w pełni zrozumiałe. Konferencja w Bonn musi również przygotować grunt dla decyzji w sprawie sposobów zwiększenia redukcji emisji w skali globalnej przed 2020 r. Celem UE jest, aby decyzje w sprawie obu tych kwestii zostały podjęte w grudniu na konferencji klimatycznej w Limie”.

Przedmiotem obrad okrągłego stołu na szczeblu ministerialnym w dniu 5 czerwca będą głównie sposoby intensyfikacji działań w dziedzinie klimatu podejmowanych w krajach rozwiniętych w ramach protokołu z Kioto w jego drugim okresie zobowiązań, który obejmuje lata 2013-2020. 6 czerwca ministrowie omówią przyszłe światowe porozumienie w sprawie zmian klimatu, a także sposoby intensyfikacji działań podejmowanych do 2020 r. przez wszystkie państwa.

W trakcie posiedzeń ministrów UE podzieli się doświadczeniami związanymi z realizacją i osiągnięciem z nadwyżką celów w zakresie ograniczenia emisji i przedstawi swoje poglądy na temat kształtu przyszłego globalnego porozumienia.

Do 2020 r. UE może osiągnąć swoje cele z nadwyżką wynoszącą 5,5 mld ton

UE udało się skutecznie zerwać zależność między wzrostem gospodarczym a emisją gazów cieplarnianych. Podczas gdy między 1990 r. a 2012 r. emisje zmniejszono o 19 proc., wzrost gospodarczy w UE wyniósł ponad 44 proc. Emisje na jednostkę PKB zmniejszyły się w związku z tym niemal o połowę, dzięki czemu UE stała się jedną z najbardziej energooszczędnych gospodarek na świecie.

Podczas okrągłego stołu dotyczącego protokołu z Kioto Unia wykaże, że w rezultacie przekroczyła swój oficjalny cel w pierwszym okresie zobowiązań protokołu (2008–2012) o około 4,2 mld ton (gigaton - Gt) ekwiwalentu CO₂. W drugim okresie cel może zostać przekroczony o kolejne 1,3 Gt i przewiduje się, że w 2020 r. całkowity poziom emisji gazów cieplarnianych w UE i Islandii Zobowiązanie UE do redukcji emisji w drugim okresie zobowiązań protokołu z Kioto będzie realizowane łącznie z Islandią. W ramach tego zobowiązania całkowita emisja gazów cieplarnianych w państwach członkowskich UE i Islandii w latach 2013-2020 powinna być o średnio 20 proc. niższa od poziomów w wybranym roku bazowym (w większości przypadków jest to rok 1990). Propozycja UE przewidująca zmniejszenie emisji o 30 proc., jeśli inne duże gospodarki poczynią porównywalne wysiłki, stanowi część zobowiązania i pozostaje aktualna. będzie o około 24,5 proc. niższy od poziomów w wybranym roku bazowym (w większości przypadków jest to rok 1990).

Łączne przekroczenie celu z pierwszego i drugiego okresu zobowiązań umożliwiłoby całkowitą oszczędność emisji na poziomie 5,5 Gt do 2020 r. poza oszczędnościami, do których UE i Islandia były zobowiązane. Stanowi to znacznie więcej niż całoroczne emisje: w 2012 r. emisje w UE i Islandii wyniosły łącznie 4,55 Gt.
Oprócz wniesienia istotnego wkładu w niwelowanie „różnic w poziomie ambicji”, UE wyjaśni, że jej propozycja zwiększenia oficjalnego celu w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych do 2020 r. z 20 do 30 proc., jeśli inne duże gospodarki podejmą porównywalne działania, pozostaje aktualna.

Jednym z priorytetów UE w Bonn będzie dokonanie postępów w kierunku podjęcia, na grudniowej konferencji ONZ w sprawie klimatu w Limie, decyzji w sprawie konkretnych sposobów intensyfikacji działań w dziedzinie klimatu do roku 2020.

Informacje niezbędne do jasnego określenia wkładów w zmniejszenie emisji

W ramach dyskusji na temat porozumienia klimatycznego dotyczącego okresu po 2020 r. ważnym zagadnieniem poruszanym podczas spotkania w Bonn będzie postęp w pracach nad wspólnym określeniem informacji, jakie państwa powinny dostarczyć, przedstawiając propozycję swojego wkładu do ograniczenia emisji w ramach przyszłego porozumienia, aby wkłady te były zrozumiałe i weryfikowalne.

Decyzja w sprawie tych informacji powinna zostać podjęta w Limie. Wszystkie kraje zgodziły się przedstawić swoje wkłady na długo przed konferencją paryską w grudniu 2015 r., na której ma zostać przyjęte porozumienie dotyczące okresu po 2020 r., a w miarę możliwości do pierwszego kwartału 2015 r.

źródło: © Unia Europejska, 2014 – Komisja Eurpejska