Głównym założeniem umowy paryskiej jest zahamowanie wzrostu średniej temperatury globalnej znacznie poniżej 2oC w porównaniu z czasami przedindustrialnymi, a nawet zatrzymanie go na poziomie 1,5oC. Porozumienie przewiduje wieloletnie działania, które będą rewidowane i wzmacniane co 5 lat. Pierwsza weryfikacja bieżących celów redukcji gazów cieplarnianych (tzw. INDC) może nastąpić w 2018 roku.

Jednym z kluczowych elementów umowy jest zadeklarowana pomoc finansowa krajom rozwijającym się i najbardziej narażonym na skutki zmiany klimatu. Do 2020 roku pula środków finansowych dostępnych w ramach Zielonego Funduszu Klimatycznego ma osiągnąć 100 miliardów dolarów rocznie. Kraje rozwijające się mogą już teraz wnioskować o dotację działań mających na celu redukcje gazów cieplarnianych oraz adaptację do zmiany klimatu. Obecnie zatwierdzono 8 projektów na łączną kwotę 168 milionów dolarów.

Determinacja państw, by powstrzymać zmianę klimatu, jest ogromna. Po raz pierwszy cały świat jest gotowy do podjęcia wspólnego wysiłku na rzecz ograniczania negatywnego wpływu człowieka na klimat oraz transformacji gospodarek na model niskoemisyjny i bardziej zrównoważony. Można pokusić się o stwierdzenie, że era chowania głowy w piasek bezpowrotnie się skończyła.

"Porozumienie w Paryżu jest przełomem! Wskazuje, że świat dojrzał technologicznie do odejścia od węgla i planuje inwestować w gospodarkę niskoemisyjną. To jest bardzo ważny sygnał nie tylko ze strony krajów rozwiniętych, ale również rozwijających się, które uznały, że rozwój oparty na technologiach węglowych nie jest już dłużej możliwy. Nawet te najbiedniejsze państwa zobowiązały się do zmniejszania emisji gazów cieplarnianych. Polska musi to zrozumieć i zacząć działać w tym samym kierunku. Jeżeli nie podążymy za światowymi trendami, zostaniemy na marginesie procesów gospodarczych z przestarzałą technologią, której nikt nie będzie chciał kupić." – mówi dr hab. Zbigniew Karaczun, prof. SGGW, ekspert Koalicji Klimatycznej.

źródło: Koalicja Klimatyczna