Zakładają one jednostronne zobowiązanie do zmniejszenia całkowitego poziomu emisji w UE o 20% w stosunku do poziomu z 1990 r. oraz warunkową ofertę podniesienia tej wartości do 30%, jeśli pozostali główni emitenci zobowiążą się do odpowiedniego udziału w wysiłkach na rzecz globalnego zmniejszenia poziomu emisji. Zgodnie z porozumieniem dane te należy przekazać do dnia 31 stycznia 2010 r.

Przewodniczący Komisji José Manuel Barroso powiedział: UE ma zamiar zdecydowanie i szybko dążyć do wdrożenia porozumienia kopenhaskiego, aby uzyskać postęp na drodze ku realizacji celu polegającego na utrzymaniu poziomu globalnego ocieplenia poniżej 2°C. Porozumienie kopenhaskie stanowi podstawę, na której opierać się będą przyszłe ustalenia i dlatego wzywam wszystkie kraje, aby również utożsamiały się z porozumieniem kopenhaskim i poinformowały o swoich ambitnych docelowych poziomach redukcji emisji lub o działaniach zmierzających w tym kierunku, podobnie jak to ma miejsce w naszym przypadku .

Europejski komisarz ds. środowiska Stavros Dimas stwierdził: Konieczne są pilne działania, aby wprowadzić w życie kluczowe elementy porozumienia kopenhaskiego, takie jak szybkie uruchamianie finansowania dla krajów rozwijających się, walka z wylesianiem oraz rozwój i transfer technologii o niskiej emisji dwutlenku węgla .

Porozumienie kopenhaskie

Porozumienie kopenhaskie to najważniejszy wynik konferencji ONZ w sprawie zmian klimatu, która odbyła się w Kopenhadze w dniach od 7 do 19 grudnia 2009 r. Dwu i półstronicowe porozumienie wynegocjowali w ostatnim dniu konferencji liderzy 28 rozwiniętych i rozwijających się krajów, a także Komisja Europejska. Kraje te odpowiadają za ponad 80% światowych emisji gazów cieplarnianych. Konferencja następnie przyjęła do wiadomości porozumienie kopenhaskie. Sekretariat konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu poprosił strony, aby do dnia 31 stycznia zdeklarowały się, czy chcą być utożsamiane z porozumieniem kopenhaskim. Porozumienie ustanawia ten sam termin dla krajów rozwiniętych na podanie ich docelowych poziomów redukcji emisji, a dla krajów rozwijających się na poinformowanie o działaniach na rzecz złagodzenia skutków emisji.

Notyfikacje UE

W piśmie Komisji i prezydencji Rady Unia Europejska potwierdziła swoje zobowiązanie do udziału w procesie negocjacyjnym mającym na celu osiągnięcie celów strategicznych w postaci ograniczenia wzrostu średniej ogólnoświatowej temperatury do poniżej 2°C w stosunku do poziomu przedindustrialnego. Porozumienie kopenhaskie uznaje pogląd naukowców, że globalne ocieplenie powinno zostać utrzymane na poziomie poniżej 2°C, aby zapobiec niebezpiecznym zmianom klimatu, lecz nie obejmuje ono żadnych docelowych poziomów redukcji emisji w wymiarze światowym, aby sprostać temu wyzwaniu.

W piśmie ponownie przedstawiono stanowisko UE, w którym stwierdza się, że dla osiągnięcia celu 2°C konieczne jest, aby światowy poziom emisji osiągnął punkt szczytowy najpóźniej do 2020 r., tak by spaść do 2050 r. o przynajmniej 50% w stosunku do poziomu z 1990 r. i dalej spadać po roku 2050. W tym celu, jak stwierdza się w piśmie, i zgodnie z wynikami prac międzyrządowego zespołu ONZ ds. zmian klimatu, kraje rozwinięte powinny wspólnie zmniejszyć do 2020 r. poziom emisji o 25-40% w stosunku do poziomu z 1990 r., a kraje rozwijające się powinny osiągnąć zdecydowane odchylenie poniżej obecnie przewidywanego wskaźnika wzrostu poziomu emisji o 15-30% do 2020 r.

Podkreśla się pełne zaangażowanie UE i jej państw członkowskich w dalszych negocjacjach mających na celu jak najszybsze osiągnięcie, w ramach prac ONZ, prawnie wiążącego porozumienia międzynarodowego obejmującego okres od dnia 1 stycznia 2013 r., gdy wygasa pierwszy okres zobowiązań w ramach protokołu z Kioto.

Docelowe poziomy emisji w UE

W piśmie stwierdza się, że UE zobowiązuje się docelowo do 2020 r. zmniejszyć – w sposób niezależny i we wszystkich sektorach gospodarki – poziom emisji o 20% w porównaniu do poziomu z 1990 r., i że możliwe jest podniesienie tej wartości do 30% na warunkach uzgodnionych przez Radę Europejską. Zgodnie z tymi warunkami, w ramach zakrojonego na szeroką skalę ogólnoświatowego porozumienia dotyczącego okresu po 2012 r., pozostałe kraje rozwinięte zobowiązują się do zmniejszenia emisji w porównywalnym zakresie, a udział krajów rozwijających się w procesie ograniczania emisji będzie odpowiedni dla ich możliwości i stopnia odpowiedzialności za emisje.

Dalsze działania

Szefowie państw i rządów ocenią sytuację po Kopenhadze na nieformalnym posiedzeniu Rady Europejskiej, które odbędzie się dnia 11 lutego.

Kolejna runda negocjacji ONZ będzie mieć miejsce przez dwa tygodnie na przełomie maja i czerwca.

źródło: Unia Europejska
www.europa.eu