Polityka klimatyczna Unii skupiła ostatnio wiele uwagi na środkach redukcji gazów cieplarnianych oraz na przekonywaniu państw bloku do podpisania międzynarodowej umowy, odnoszącej się do ocieplenia klimatycznego.

Stale jednak wzrasta zainteresowanie zjawiskami związanymi z wodą, takimi jak: fale gorąca, powodzie czy pożary lasów oraz potrzeba zdefiniowania strategii i środków potrzebnych do dostosowania się do globalnego ocieplenia, które już zaczyna się ujawniać.

W 2006 roku oraz pierwszych miesiącach 2007r., Komisja Europejska opracowała dogłębną ocenę deficytu wody w Unii. Idąc za wynikami oceny, komisja zaprezentowała szereg opcji, które mogą podnieść poziom oszczędności wody, poczynając od lipca 2007. W kwietniu 2009 roku komisja przyjęła ‘białą listę’, która przygotowuje grunt pod przyszłą unijną strategię adaptacyjną. Ta z kolei łączy się z dokumentami dyskusyjnymi na temat wody, wybrzeży, oraz ekologii morskiej. Europejskie Partnerstwo Wodne (EWP) powołało program „Europejska Wizja Wodna 2030”, który rozpoczął się w 2008 roku, przy poparciu instytucji politycznych Unii.

EWP, przy poparciu Parlamentu Europejskiego oraz Komisji Europejskiej, zaprezentowało praktyki inwentaryzacyjne dotychczasowej pracy. W styczniu 2010 roku zostanie zaprezentowana polityka strategiczna, oferująca urzędnikom unijnym rekomendacje działań.

EWP oraz Europejska Agencja Środowiska ogłosiły nawiązanie nowego partnerstwa w celu zwiększenia podnoszenia świadomości oraz kolekcjonowania danych odnośnie zarządzania wodą w Europie oraz przyciągania uwagi społeczności oraz inwestorów prywatnych dla pozyskania wystarczającej infrastruktury.

Ponieważ unijna dyrektywa, dotycząca charakterystyki energetycznej budynków będzie pod ścisłą kontrolą, więcej uwagi powinno się poświęcić oszczędności wody - twierdzi Jacqueline Mc Glade, dyrektor wykonawczy EEA. Po chwili dodaje - “jest wiele technologicznych rozwiązań, które nie dosięgły jeszcze poziomu nowoczesnego planowania i jestem zdziwiona, że nie ma na przykład inteligentnych liczników wodnych”.
Przyznając, że mówi “śmiertelnie poważnie o zmianach w nowoczesnym planowaniu”, Mc Glade poprosiła polityków i inżynierów o „całkowitą zmianę myślenia” oraz rozważenie takich opcji jak „pionowe farmy” w miastach.

Woda problemem politycznym

W międzyczasie, hiszpański członek Parlamentu, Cristina Gutierrez Cortines stwierdziła, że woda nie jest priorytetem w Unii, ponieważ „politycy boją się dotykać problemu, który odnosi się do wszystkich sfer”. Kontynuuje wypowiedź, twierdząc, że politycy wolą zająć się czymś bardziej zdefiniowanym, jak emisje przemysłowe i unikają tematów „niebezpiecznych politycznie” jak woda czy ziemia.
Ponieważ rozmowa na temat adaptacji i łagodzenia klimatu jest niemożliwa bez odniesienia się do wody i ziemi, „członkowie Parlamentu, związani z nową legislaturą, nie chcą odnieść się do wody”, mówi, odnosząc się do półoficjalnych dyskusji ze współpracownikami.

Spis zasobów wody pod koniec roku 2009

Jacqueline Mc Glade mówi, że EEA stworzy “konta wodne’ dla europejskich koryt rzek do końca 2009 roku. „Potrzebujemy kont fizycznych dla wody, takich jak konta bankowe, aby wiedzieć, ile wody nam zostało” i „aby pilnować zarządzania tym kapitałem”. Ten bilans wodny będzie rozwijany w oparciu o unijne systemy środowiskowo-gospodarcze, liczące wodę i będzie dostarczany co miesiąc, odnosząc się do rocznego poziomu wód.

Według Agencji, "konta pomogą odróżnić wpływ przybliżeń obserwowanego poziomu dostępności wody od suszy” i obliczyć przyczynienie się każdego sektora do totalnej konsumpcji wody. Podczas gdy celem unijnej dyrektywy wodnej jest zmuszenie wszystkich sektorów do opłat za wykorzystanie wody, przedstawiciel ds. polityki wodnej WWF, Sergey Moroz, żałuje, że projekt planu zarządzania korytami wodnymi państw - członków Parlamentu nie stał się celem w redukcji zużycia wody.

“Sektory free rider wciąż istnieją i państwa wciąż nie wykorzystują możliwości przedstawionej przez opłaty wodne, jako narzędzi poprawy oszczędności wody” - twierdzi Moroz.

Mc Glade podkreśla, że Unia także potrzebuje dogonić resztę świata odnośnie badań w zakresie gospodarki wodnej. W szczególności, „potrzebujemy pomyśleć nad tym, jak wykorzystać informacje z sond kosmicznych” poprzez unijny system monitorujący dla ochrony i środowiska (GMES). Dane z GMES pomogą ocenić zmiany ilości wód gruntowych, opadów, oraz wody powierzchniowe.

Pani Mc Glade podkreśliła także potrzebę szybszych i mądrzejszych badań chemicznego składu dna zbiorników wodnych. „Podejrzewamy, że dużo chemikaliów nie jest tak łagodnych, jak myśleliśmy, że będą one, sądząc po ich niskich stężeniach w wodzie, w osadach dennych. I nadal nie mamy o nich pełnej informacji”.
 

 źródło: EurActiv