Komisja Europejska jest przekonana, że CCS może odegrać zasadniczą rolę w redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz łagodzeniu skutków zmiany klimatu. Wiele państw członkowskich UE – plus Norwegia – zobowiązało się do składowania CO₂ pod dnem morskim, niemniej potrzebne są szerzej zakrojone prace nad oceną bezpieczeństwa tych stanowisk. W tym właśnie może pomóc ECO₂.

Projekt ECO₂ realizowany pod kierunkiem Instytutu Nauk Morskich im. Leibniza (IFM-GEOMAR) Uniwersytetu w Kilonii, Niemcy, skupia wiedzę ekspercką 27 naukowców i przedsiębiorców z Belgii, Francji, Holandii, Niemiec, Norwegii, Polski, Szwecji, Wlk. Brytanii i Włoch.

Partnerzy ECO₂ szczególny nacisk położą na analizę istniejących stanowisk składowania pod dnem morskim w sektorze norweskim Morza Północnego (Sleipner) i w Morzu Barentsa (Snøhvit). Naukowcy ocenią również złoże B3 ropy i gazu w sektorze polskim Morza Bałtyckiego, ponieważ jest ono rozważane jako przyszłe stanowisko składowania. Naturalne wycieki w dnie morskim również zostaną poddane analizie, aby pomóc zespołowi ocenić wpływ potencjalnego wycieku CO₂ na ekosystem morski oraz bezpieczeństwo stanowisk składowania. Zgodnie z planem naukowcy zbadają również potencjalne konsekwencje gospodarcze i prawne wycieku ze stanowisk składowania pod dnem morskim.

Eksperci są przekonani, że emisje CO₂ z zakładów przemysłowych i elektrowni można obniżyć za pomocą zatrzymywania CO₂ i podpowierzchniowego składowania go.

Konsorcjum ECO₂, gromadzące geologów, biologów, chemików, ekonomistów i socjologów, zapewni kompleksową ocenę zagrożeń i wytyczne w zakresie monitorowania składowania CO₂ pod dnem morskim. Partnerzy przygotują na zakończenie projektu w 2015 r. przewodnik po najlepszych praktykach środowiskowych w zakresie przygotowania i zarządzania stanowiskami składowania.

Ostatecznie zespół ustali, czy ze wspomnianych trzech stanowisk uwalnia się gaz, jak może się on przemieszczać przez różne warstwy dna morskiego i słupa wody oraz jakie reakcje temu towarzyszą.

Partnerzy zbiorą dane porównawcze z naturalnych wycieków CO₂ u wybrzeży słupa solnego Juist (Niemcy), wyspy wulkanicznej Jan Mayen (Norwegia), wyspy Panarea (Włochy) i basenu załukowego Rowu Okinawy (Japonia). W czasie ponad 12 rejsów badawczych przetestują również zaawansowane oprzyrządowanie do monitorowania stanowisk składowania na miejscu.

Zespół ECO₂ oceni ryzyko wycieku i jego wpływ na organizmy i ekosystemy morskie w warunkach naturalnych i w laboratorium. W tym ostatnim zostaną przeprowadzone testy modelowania numerycznego.

Według partnerów pierwsze ekspedycje odbędą się wiosną i latem bieżącego roku. Wyniki ich prac zostaną zaprezentowane interesariuszom i opinii publicznej.

Więcej informacji:
ECO₂: www.eco2-project.eu


źródło: © Unia Europejska, 2005-2011
www.cordis.europa.eu