więcej


Energetyka

Komisja proponuje wprowadzenie norm bezpieczeństwa w zakresie ostatecznego składowania odpadów promieniotwórczych (9908)

2010-11-05

Drukuj
img style='float:left; margin: 0 6px 6px 0;'W dniu 3 listopada br. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący norm bezpieczeństwa w zakresie składowania wypalonego paliwa jądrowego oraz odpadów promieniotwórczych pochodzących z elektrowni jądrowych bądź powstałych w związku z działalnością medyczną lub badawczą.
Zaprezentowany  projekt dyrektywy przewiduje, że państwa członkowskie zostaną poproszone o przedstawienie krajowych programów określających czas, miejsce oraz sposób budowy ostatecznych składowisk odpadów i zarządzania nimi, mających na celu zagwarantowanie najwyższych standardów bezpieczeństwa. W rezultacie przyjęcia dyrektywy normy bezpieczeństwa uzgodnione na szczeblu międzynarodowym staną się prawnie wiążące i wykonalne w Unii Europejskiej.

Komisarz ds. energii Günther Oettinger powiedział: „Kwestia bezpieczeństwa dotyczy wszystkich obywateli i państw UE, niezależnie od tego, czy popierają wykorzystywanie energii jądrowej. Musimy być pewni, że posiadamy najwyższe standardy bezpieczeństwa na świecie, zapewniające ochronę naszych obywateli, zbiorników wodnych i terenów przed ryzykiem skażenia promieniotwórczego. Kwestie bezpieczeństwa mają niepodzielny charakter. Wypadek w jednym państwie może mieć dramatyczne skutki także dla innych krajów”.

Komisja proponuje ustanowienie wiążących i wykonalnych ram unijnych w celu zapewnienia stosowania przez wszystkie państwa członkowskie wspólnych norm opracowanych w ramach Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA) w odniesieniu do wszystkich etapów postępowania z wypalonym paliwem i odpadami promieniotwórczymi aż do fazy ostatecznego składowania.

W szczególności dyrektywa stanowi, iż:
  • W ciągu czterech lat od przyjęcia dyrektywy państwa członkowskie muszą przygotować odpowiednie krajowe programy, które powinny uwzględniać: plany budowy składowisk odpadów i zarządzania nimi, określające konkretny harmonogram budowy, w tym kluczowe etapy oraz opis wszystkich działań niezbędnych do wdrożenia rozwiązań w zakresie składowania, szacunki kosztów i wybrane modele finansowania.
  • Krajowe programy podlegają notyfikacji. Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o modyfikację ich planów.
  • Dwa państwa członkowskie lub większa ich liczba mogą zgodzić się na wspólne korzystanie z ostatecznego składowiska znajdującego się w jednym z tych państw. Zabrania się eksportu odpadów promieniotwórczych poza terytorium UE w celu ich ostatecznego składowania.
  • Obywatele muszą być odpowiednio informowani przez państwa członkowskie i powinni mieć możliwość udziału w procesie podejmowania decyzji dotyczących gospodarki odpadami promieniotwórczymi.
  • Normy bezpieczeństwa opracowane przez Międzynarodową Agencję Energii Atomowej stają się prawnie wiążące. Dyrektywa uwzględnia przy tym ustanowienie niezależnych organów, które przyznają zezwolenie na budowę i przeprowadzają weryfikację analizy bezpieczeństwa w odniesieniu do poszczególnych składowisk.
Kontekst:

Mimo iż od uruchomienia pierwszego reaktora jądrowego (Calder Hall, Wlk. Brytania w roku 1956) upłynęło już ponad 50 lat, w dalszym ciągu brakuje ostatecznych składowisk. Każdego roku wytwarza się w UE 7 000 metrów sześciennych odpadów wysokoaktywnych, z czego większa część jest przechowywana w miejscach tymczasowego przechowywania. Odpady wysokoaktywne są częścią wypalonego paliwa jądrowego poddanego przerobowi, które nie może zostać ponownie wykorzystane i w związku z tym musi pozostać na zawsze składowane.

Chociaż wspomniane tymczasowe składowiska są niezbędne do obniżenia temperatury i poziomów promieniowania elementów paliwowych i odpadów wysokoaktywnych, nie stanowią one rozwiązania długoterminowego, ponieważ wymagają zapewnienia stałego utrzymania i nadzoru. Z uwagi na to, iż zazwyczaj znajdują się one blisko pod powierzchnią bądź na powierzchni ziemi, istnieje dodatkowe ryzyko związane z wypadkami, w tym katastrofami samolotów, pożarami czy trzęsieniami ziemi. Między naukowcami i organizacjami międzynarodowymi (takimi jak MAEA) panuje powszechna zgoda co do tego, że składowanie w głębokich warstwach geologicznych jest najwłaściwszym rozwiązaniem, jeśli chodzi o usuwanie wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych w długim okresie.

Zgodnie z Traktatem Euratom UE posiada kompetencje prawne do ochrony ludności przez promieniowaniem jonizującym. Wybór koszyka energetycznego jest kompetencją krajową. Spośród 27 państw członkowskich 14 posiada elektrownie jądrowe.

źródło: © Unia Europejska, 1995-2010, fot, www.sxc.hu
www.europa.eu

Udostępnij wpis swoim znajomym!




Podziel się swoją opinią



Za treść materiału odpowiada wyłącznie Fundacja – Instytut na Rzecz Ekorozwoju



Portal dofinansowany ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Za jego treść odpowiada Fundacja – Instytut na Rzecz Ekorozwoju, poglądy w nim wyrażone nie odzwierciedlają oficjalnego stanowiska Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej