Naukowcy udokumentowali, że Ocean Arktyki i Morze Północne w środkowym pliocenie były zbyt ciepłe by utrzymywać pokrywę lodową przez cały rok. Taki stan trwał między 3,3 mln a 3 mln lat temu. Okres ten charakteryzuje się wysokimi temperaturami, zbliżonymi do tych, prognozowanych na koniec obecnego stulecia.

Naukowcy amerykańskiej agencji naukowo-badawczej Geological Survey odkryli, że w środkowym pliocenie letnie temperatury powierzchni mórz w rejonie Arktyki wahały się od 10 do 18 stopni Celsjusza. Obecnie w tym rejonie latem temperatury oscylują około zera.

Studiując warunki klimatyczne w przeszłości, naukowcy mogą bliżej poznać jak w rzeczywistości funkcjonuje klimat. Badanie amerykańskiej agencji jest najbardziej kompleksową globalną rekonstrukcją okresu ocieplenia. Pomoże ono uściślić dotychczasowe modele klimatyczne, które obecnie nie są w stanie precyzyjnie oszacować ilości utraty lodu w Arktyce - pisze "Physorg".

Topnienie lodu na powierzchni mórz Arktyki może mieć rozległe konsekwencje, takie jak: przyspieszenie erozji wybrzeży w wyniku zwiększonej aktywności fal, nasilenie burz w rejonach średnich szerokości geograficznych, zwiększenie opadów zimą na zachodzie i południu Europy oraz zmniejszenie ilości opadów deszczu w zachodniej części Ameryki. Kurcząca się pokrywa lodowa mórz ma wpływ na życie niedźwiedzi polarnych i ich głównego pożywienia - fok. Niedźwiedzie polują, czatując przy otworach lodowych, przez które foki łapią powietrze lub skradają się do osobników leżących na lodzie.

"Brak lodu na powierzchni morza w środkowym pliocenie sugeruje, że kolejne rekordy ilości stopniałego lodu w ostatnich latach mogą być wczesnym sygnałem zbliżających się znaczących zmian klimatu" - uważa naukowiec Geological Survey Marci Robinson.

Oryginalny tekst na temat badań można znaleźć na oficjalnej stronie U.S. Geological Survey www.usgs.gov

źródło: PAP - Nauka w Polsce
www.naukawpolsce.pap.pl