Naukowcy nie przewidzieli wcześniej tak niskiego stanu lodu, choć zwracali uwagę na fakt, iż na Morzu Barentsa, gdzie lód jest bardzo podatny na topnienie, jego warstwa była bardzo cienka i wynosiła około pół metra.

Po rekordowo ciepłej zimie w Arktyce, jak dotąd w każdym miesiącu, z wyjątkiem marca, poziom pokrywy lodowej w Oceanie Arktycznym był rekordowo niski. Ponadto, tegoroczny styczeń i luty były najcieplejsze w historii pomiarów na świecie, co niewątpliwie przyczyniło się do rekordowego topnienia lodu w Arktyce.

Utrata lodu w pierwszej połowie czerwca wynosiła 37 000 km² dziennie, natomiast w drugiej połowie czerwca pokrywa lodowa Oceanu Arktycznego malała w tempie 75 000 km² dziennie, o około 70% szybciej niż w analogicznym okresie w latach poprzednich.

Tegoroczna letnia pokrywa lodowa w Arktyce, biorąc pod uwagę czerwcowe dane prawdopodobnie osiągnie nowe minimum wszechczasów. Pokrywa lodowa w Oceanie Arktycznym w czerwcu była mniejsza o około 260 000 km² niż podczas rekordowego dotychczas czerwca 2010 r.. Dane czerwcowe wskazują także, iż pokrywa lodowa w Oceanie Arktycznym była mniejsza aż o 1 360 000 km² w porównaniu do średniej z lat 1981-2010. Oznacza to, iż teren pokryty lodem w Arktyce zmalał w stosunku do średniej z lat 1981-2010 o obszar wielkości ponad 1/3 terytorium Unii Europejskiej.

Utrata odbijającej światło, dużej ilości lodu wzmacnia trend ocieplenia. Powstała po stopnieniu lodu woda pochłania światło słoneczne, co podnosi temperaturę wody i powietrza, a zarazem przyczynia się do dalszego topnienia pokrywy lodowej w Oceanie Arktycznym. Według naukowców powyższy trend ocieplenia może być porównywalny z dwudziestoletnią emisją dwutlenku węgla.

Tomasz Pieńkowski dla ChronmyKlimat.pl
Na podstawie: www.theguardian.com