Dolina Bobru to średniej wielkości rzeka nizinna z głęboko wciętym korytem i terasami zalewowymi w międzywalu. Posiada ona charakter naturalny z meandrami i starorzeczami (wody stanowią 2%). Brzegom rzeki towarzyszy zwykle pas nadrzecznych zarośli wierzbowych oraz pozostałości łęgów wierzbowych. Taras zalewowy stanowią zarastające łąki, a także pola uprawne i niewielkie lasy łęgowe, grądowe (grąd środkowoeuropejski, łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe i łęg wierzbowy. Lasy iglaste zajmują 4% powierzchni obszaru.

Obszar ma duże znaczenie dla zachowania ciągłości korytarza ekologicznego doliny rzeki Bóbr. Łącznie stwierdzono tu 15 rodzajów siedlisk. Znajdują się tu także ważne stanowiska trzepli zielonej, jelonka rogacza, a także bobra europejskiego. Ostoja ma duże znaczenie dla ochrony kozy złotawej.

Region cechuje duża lesistość, znacznie przewyższająca średnią dla Polski. Lasy zajmujące ponad 60% jego obszaru stanowią wyjątkowo duże i zwarte ekosystemy. Występują tu w przeważającej większości bory sosnowe, cechujące się wspaniałymi walorami inhalacyjnymi. Bogate runo leśne obfituje w jadalne grzyby, chętnie zbierane każdego roku zarówno przez mieszkańców, jak i turystów.

Krajobraz tych okolic urozmaicają liczne akweny: piękne i czyste jeziora oraz stawy, które stanowią turystyczny potencjał regionu i jego wizytówkę, a także malownicze rzeki. Region charakteryzuje się również dużą różnorodnością fauny i flory, wynikającą z istnienia ekosystemów łąkowych, leśnych i wodno-bagiennych, które znajdują swoje odzwierciedlenie w czynnej ochronie przyrody. Zachowaniu spójności przyrodniczej tego terenu sprzyja spójna polityka gmin partnerskich, dotycząca wykorzystania bogactwa przyrodniczego, która kieruje się w stronę rozwoju turystyki i rekreacji.

Dolina Bobru rozpoczynająca się na wysokości Jeleniej Góry, a kończąca w okolicach Lwówka Śląskiego, oddziela dwa ważne regiony: Pogórze Izerskie i Pogórze Kaczawskie, między dwoma dużymi miejscowościami – Wleniem i Bolesławcem. Park krajobrazowy znajduje się w Sudetach Zachodnich, w obrębie trzech mezoregionów: Góry Kaczawskie, Pogórze Kaczawskie i Pogórze Izerskie i w obrębie siedmiu gmin (Jelenia Góra, Jeżów Sudecki, Lubomierz, Lwówek Śląski, Stara Kamienica, Świerzawa i Wleń). Został utworzony już w 1989 roku w celu ochrony krajobrazu wokół odcinka Doliny Bobru pomiędzy Jelenią Górą a Lwówkiem Śląskim.

Przebieg rzeki Bóbr w tym regionie charakteryzuje się dużym urozmaiceniem. Odsłania różnowiekowe formacje skalne, tworzy liczne przełomy rzeczne, z czego dwa z nich zasługują na szczególną uwagę – przełom Borowego Jaru i przełom w okolicach Wrzeszczyna. Ochrona krajobrazu wydaje się jak najbardziej uzasadniona. Przyjeżdżając do Doliny Bobru ma się wrażenie, że wszystko jest na swoim miejscu, takie jak być powinno. Ten niesamowity spokój budzi w człowieku niesamowite pokłady szczęścia.

Fani geologii znajdą dla siebie kilka ciekawych miejsc. Skały jakie można znaleźć w tym regionie to m. in. łupki serycytowo-kwarcowe, fyllity, kwarcyty, zieleńce, diabazy (są to utwory metamorfiku kaczawskiego we wschodniej części parku), gnejsy i granitognejsy (metamorfik izerski w zachodniej części parku), piaskowce, zlepieńce, iłowce i mułowce (północna część parku). Jak sami widzicie różnorodność geologiczna tego regionu jest bardzo duża, podobnie jak położnej niedaleko Krainy Wygasłych Wulkanów.

Na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Bobru istnieją jeszcze inne formy ochrony: Rezerwat przyrody Góra Zamkowa, a także dwa Obszary Natura 2000 – Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk „Ostoja nad Bobrem” i Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk „Panieńskie Skały”.

Artykuł powstał w ramach projektu „Agroturystyka w sieci natury” nr POIS.02.04.00-00-0083/16 dofinansowanego ze środków Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020 w ramach działania 2.4 „Ochrona przyrody i edukacja ekologiczna”, oś priorytetowa II „Ochrona środowiska w tym adaptacja do zmian klimatu” na podstawie Umowy o dofinansowanie nr POIS.02.04.00-00-0083/16-00.