1) Za niedopuszczalne należy uznać stanowisko prezentowane przez wielu krajowych polityków, wskazujące procedury oceny oddziaływania na środowisko jako główną, celową barierę, mającą na celu uniemożliwienie działalności związanej z poszukiwaniem, rozpoznaniem i eksploatacją gazu z łupków. Oceny oddziaływania na środowisko są jednym z podstawowych narzędzi zapewnienia zrównoważonego rozwoju gospodarki europejskiej, w tym krajowej, i ich celem jest takie kształtowanie inwestycji, aby osiąganie celów gospodarczych odbywało się z poszanowaniem interesu społecznego i ochrony środowiska. Objęcie koniecznością oceny oddziaływania na środowisko danego rodzaju przedsięwzięć nie oznacza próby zablokowania ich realizacji, a jedynie zagwarantowanie prawa lokalnych społeczności do udziału w podejmowaniu decyzji o tym przedsięwzięciu i takie kształtowanie jego realizacji, aby nie powodowało znaczących oddziaływań na środowisko. Większość inwestycji w sektorze energetycznym i wydobywczym jest objęta koniecznością zweryfikowania ich potencjalnego oddziaływania na środowisko i nie istnieją żadne przesłanki merytoryczne do tego, aby działania związane z rozpoznaniem i wydobyciem gazu z łupków miały stanowić w tym względzie wyjątek.

2) Nie jest prawdą, że objęcie Dyrektywą OOŚ danego rodzaju działalności inwestycyjnej, w tym przypadku związanej z poszukiwaniem, rozpoznaniem i wydobyciem gazy z łupków, oznacza automatyczne zablokowanie czy znaczące wydłużenie procedury przygotowania i realizacji inwestycji. W warunkach krajowych rzeczywiście procedury oceny oddziaływania na środowisko są bardzo często jednym z głównych czynników wydłużających proces inwestycyjny. Jest to jednak spowodowane nie zapisami Dyrektywy OOŚ, ale złym prawem krajowym i jeszcze gorszą praktyką jego stosowania. To krajowa Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (dalej „Uooś") wdrażająca zapisy Dyrektywy OOŚ, a zwłaszcza sposób jej stosowania jest przyczyną nadmiernego, nieuzasadnionego wydłużenia przygotowania projektów inwestycyjnych. Przekazanie kompetencji w zakresie wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nieprzygotowanym merytorycznie organom administracji gminnej, słabe merytorycznie, zdominowane przez przyrodników a nie inżynierów organy administracji środowiskowej (regionalne dyrekcje ochrony środowiska), nadmierne i niekontrolowane prawa organizacji pseudoekologicznych do blokowania procedur oraz słabe merytorycznie sądy administracyjne to główne powody tych opóźnień. Zgodnie z zapisami Uooś, uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla poszukiwań i rozpoznania gazu z łupków, w większości przypadków powinna zostać zakończona w terminie 3 miesięcy, a w przypadkach szczególnie trudnych do 6 miesięcy. W praktyce jednak, z wyżej wymienionych powodów, a także powszechnego, słabego przygotowania dokumentacji środowiskowej przez inwestorów, procedury te trwają od 6 do 18 miesięcy...

 

Pełna treść opinii FNEZ dostępna jest do pobrania TUTAJ.