Jedną z pierwszych takich instalacji w naszym kraju jest przydomowa biogazownia we wsi Szewnia Dolna koło Zamościa. Działa ona przy gospodarstwie rolnym, a surowcem w niej są płody i odpady rolne – buraki, zboże, słoma, liście. Z około 50 kg surowca wrzucanego raz na dobę wytwarza do 1 m³ biogazu na godzinę, który wykorzystuje się do gotowania i ogrzewania domu. Produkowany w taki sposób biogaz jest 5-krotnie tańszy od gazu ziemnego.

Za dużo kłopotu?

W Polsce wiele osób przymierza się do takich przydomowych biogazowni, chcąc je zbudować chałupniczymi metodami, tzw. metodą gospodarczą. Często jednak powstrzymuje ich to, że eksploatacja nawet malutkiej biogazowni jest dość czasochłonna i kłopotliwa. M.in. dlatego, że należy często i regularnie kontrolować temperaturę i odczyn pH w zbiornikach takiej instalacji. Komorę fermentacyjną, poza miesiącami letnimi, trzeba cały czas podgrzewać (inaczej jest w krajach południowo-wschodniej Azji i w dużej części Chin, gdzie dzięki cieplejszemu klimatowi tamtejsze przydomowe biogazownie rolnicze działają „samoczynnie", surowiec nie musi być podgrzewany).

Duże koszty

Dużą barierą są też wysokie koszty, bo nawet budowana metodą gospodarczą mikrobiogazownia może kosztować krocie (pierwsza mikrobiogazownia rolnicza w Polsce, budowana chałupniczo, pochłonęła 400 tys. zł). Dlatego w branży mówi się, że w naszym kraju gospodarstwo rolne powinno mieć nie mniej niż 50 hektarów, żeby opłacało się przy nim budować taką instalację. Jako ciekawostkę warto przytoczyć fakt, że w sprzedaży od dawna są takie zestawy do mikrobiogazowni (produkuje je np. japońska firma Honda), które pozwalają produkować z biogazu ciepło i prąd na własne potrzeby.

Jacek Krzemiński
Na podstawie: biznes.onet.pl, gadzetomania.pl