Analiza powinna wziąć pod uwagę zarówno bieżące, jak i prognozowane na kilkadziesiąt lat do przodu koszty. W projekcie PEP 2040 koszty inwestycyjne oszacowano na 400 mld zł, ale nie wspomina się nic o kosztach eksploatacyjnych ani nie porównuje się poszczególnych rodzajów energetyki z wykorzystaniem metody LCOE.

Przykładowo, porównania zawarte w opracowaniu Forum Energii Polski sektor energetyczny 2050. 4 scenariusze, wyraźnie pokazują różnice w wyborze poszczególnych opcji. Przy 75% wykorzystaniu mocy i stopie dyskontowej na poziomie 7% jako koszcie kapitału, cena 1 MWh w 2050 roku wyniesie: od 61 euro w przypadku fotowoltaiki, 66 –energetyki jądrowej i 125 – energetyki opartej na węglu. Między skrajnymi rodzajami energetyki różnica jest dwukrotna.

Dlatego tak ważne jest dokładne policzenie kosztów LCOE. Dopiero po dodaniu pozostałych elementów można dokonać właściwego wyboru. Jednocześnie należy pamiętać, że tempo zmian technologicznych jest bardzo duże w zakresie energetyki odnawialnej i efektywności energetycznej, lecz już nie w przypadku energetyki węglowej i jądrowej. Każdy rok przynosi nowe dane, coraz bardziej korzystne dla OZE i efektywności energetycznej. Warto jednocześnie przypomnieć, że według Bloomberga już dzisiaj energetyka wiatrowa i słoneczna są tańsze od węglowej. Według portalu WysokieNapięcie.pl w październiku 2018 roku koszty produkcji energii w elektrowniach wiatrowych spadły znacznie poniżej ceny rynkowej i są niższe niż koszty ponoszone przez elektrownie węglowe. Te pierwsze ledwo przekraczają 150 zł/MWh, a drugie wynoszą prawie 250 zł/MWh, czyli są wyższe 1,66 razy.

Tekst całej opinni przygotowanej przez Fundację Instytut na rzecz Ekorozwoju na prośbę Stowarzyszenia EKO-UNIA nzjadziejsz tutaj: Opinia o projekcie polityki energetycznej do roku 2040