W debacie udział wzięli:

• prof. Tadeusz Skoczkowski, kierownik Zakładu Racjonalnego Użytkowania Energii na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej,
• Edward Słoma, zastępca dyrektora Departamentu Energetyki w Ministerstwie Gospodarki,
• dr inż. Arkadiusz Węglarz z Krajowej Agencji Poszanowania Energii SA,
• Maria Dreger, menedżer ds. norm i standardów w Rockwool Polska i ekspert Konfederacji Budownictwa i Nieruchomości,
• Paweł Kaliński, zastępca dyrektora ds. regulacji rynków energii, EDF Polska SA
• mgr inż. Jan Tkacz, EDF Polska SA
• Agnieszka Tomaszewska-Kula z Instytutu na rzecz Ekorozwoju.

Debatę poprowadzi Paweł Sulik, dziennikarz radia TOK FM.

Podczas debaty uczestnicy odpowiadali m.in. na pytania internautów, zadawane poprzez chat on-line. Internauci mogli korzystać z prezentacji, która pokazywała podstawowe dane statystyczne, dotyczące zużycia energii w Unii Europejskiej i w Polsce, oraz opisywała główne procesy społeczno-gospodarcze, obecne wokół polityki energetycznej.

Starano się odpowiedzieć na następujące pytania:

• Jak rozumiemy pojęcie „efektywność energetyczna”?
• Czy dla efektywności energetycznej istnieje alternatywa?
• Jaki jest potencjał oszczędności energii w Polsce?
• Czy w Polsce istnieją warunki do realizacji priorytetu „efektywność energetyczna”, zapisanego w „Polityce energetycznej Polski do roku 2030”?
• Jak powinna wyglądać efektywność energetyczna w przygotowywanej „Polityce energetycznej Polski do roku 2050”?
• Czy potrafimy napisać ambitny i rzetelny krajowy plan wzrostu efektywności energetycznej, a później go zrealizować? Co nam jest potrzebne do sukcesu?
• Czy infrastruktura rządowa i samorządowa jest przygotowana i wystarczająca do realizacji krajowego celu oszczędzania energii?
• Czy efektywność energetyczna może stanowić atrakcyjny element lokalnego rozwoju społeczno-gospodarczego, czy też jest przykrym obowiązkiem dla władz lokalnych?
• Czy wiemy, jakie są koszty wzrostu efektywności energetycznej w skali kraju, lokalnie i w gospodarstwie domowym?
• W jaki sposób każdy z nas może przyczynić się do oszczędności energii?
• Jak rząd powinien pomagać tym, którzy chcą oszczędzać energię?

Stwierdzono, że pomimo obecnego w temacie dyskusji określenia „gospodarka niskoemisyjna”, w perspektywie wieloletniej należałoby mówić o „społeczeństwie niskoemisyjnym”.

Uczestnicy zdefiniowali gospodarkę niskoemisyjną i wskazali na korzyści, jakie ten model gospodarki może przynieść Polsce. Zgodnie przyznali, że realizacja jakiejkolwiek polityki argumentowana „przymusem” czy „nakazem” Unii Europejskiej jest błędna – należy wskazywać na korzyści, jakie taka polityka może przynieść krajowi, zarówno w perspektywie krótko-, jak i długoterminowej. Wzrost efektywności energetycznej jest uznawany za główny instrument realizacji polityki klimatycznej, wobec której w Polsce istnieje duża doza wątpliwości. Taka sytuacja nie sprzyja powszechnemu poparciu idei wzrostu efektywności energetycznej, a jedną z barier, jak stwierdzono, jest powszechne utożsamianie jej z wyrzeczeniami, obniżeniem komfortu życia. Takie błędne podejście obniża atrakcyjność polityczną i społeczną prób ograniczenia marnotrawstwa energii w Polsce.

Zgodzono się, że efektywność energetyczna powinna stanowić niekwestionowany element przyszłej polityki energetycznej Polski. Pomimo postępów w obniżeniu energochłonności gospodarki, istniejący potencjał efektywności energetycznej jest w dalszym ciągu duży i stanowi poważne źródło zasobów energetycznych kraju. Podkreślono również, że wzrost efektywności energetycznej powinien iść w parze z rozwojem OZE.

Część uczestników wyraziła opinię o niedostatecznym zaangażowaniu rządu w dotychczasowe działania na rzecz wzrostu efektywności energetycznej. Wskazano na działania zapisane w „Polityce energetycznej Polski do roku 2030”, które nie przyniosły spodziewanych rezultatów. Wyrażono przekonanie, że opracowywana „Polityka energetyczna Polski do roku 2050” wzmocni pozycję efektywności energetycznej. Podkreślono znaczenie rządu jako siły inicjującej i wspierającej wszystkie działania, zmierzające do wzrostu efektywności energetycznej.

Uczestnicy debaty stwierdzili, że efektywność energetyczna może stanowić atrakcyjny element lokalnego rozwoju społeczno-gospodarczego i nie powinna być traktowana przez władze lokalne wyłącznie jako obowiązek. Pokreślono wyjątkową pozycję sektora publicznego jako lidera realizacji i promocji efektywności energetycznej.

Wywnioskowano, że każdy z nas może przyczynić się do oszczędności energii i nie musi to być związane z dodatkowymi kosztami czy nawet obniżeniem komfortu życia.

W kwestii aktów prawnych stwierdzono, że te istniejące – głównie ustawa o efektywności energetycznej i rozporządzenia – są bardzo potrzebne, ale powinny być stale modyfikowane, tak aby efektywność energetyczna stawała się w coraz większym stopniu elementem rynkowym i obejmowała coraz szersze kręgi zainteresowanych. Dotyczy to koniecznych zmian w systemie tzw. „białych certyfikatów” oraz dalszych prac nad rozwojem nowych instrumentów wzrostu efektywności energetycznej i usług energetycznych, np. firm typu ESCO. Specjalnymi działaniami powinny zostać objęte małe i średnie przedsiębiorstwa oraz gospodarstwa domowe.

Efektywność energetyczna powinna stanowić istotne kryterium w projektach finansowanych z funduszy unijnych. Podkreślono, że również w przetargach publicznych kryteria efektywności energetycznej powinny być stosowane coraz szerzej.

Na koniec wyrażono opinię, że programy NFOŚiGW w ostatnich latach stanowią przełom w podejściu do efektywności energetycznej jako istotnego czynnika ochrony środowiska.

ChronmyKlimat.pl