TIK łączące linie telefoniczne, komputery i systemy audiowizualne, krótko mówiąc urządzenia, które ułatwiają nasze życie w XXI w., zapewniając nam więcej swobody, były odpowiedzialne w 2008 r. za 2% emisji dwutlenku węgla (CO₂).

To oznacza, że emisje CO₂ generowane przez TIK wyniosły nieco poniżej 1 mld ton, która to wielkość jest porównywalna ze zużyciem paliwa przez sektor lotniczy. Podczas gdy rządy, przedsiębiorstwa i organy nadzoru spierają się, co do potrzeby i sposobów sprawowania kontroli nad emisjami sektora lotniczego, niewiele słychać na temat konieczności redukcji emisji CO₂ przez TIK w świetle walki ze zmianami klimatu.

Centra danych stanowią istotną część TIK, a ich znaczące emisje CO₂ są szkodliwe zarówno dla planety, jak i dla budżetów przedsiębiorstw, gdyż całkowite koszty energii przekraczają 40% wydatków na te centra. Aczkolwiek na horyzoncie migocze iskierka nadziei.

Naukowcy pracujący nad finansowanym ze środków unijnych projektem FIT4Green (Federacyjna informatyka na rzecz zrównoważonego oddziaływania na środowisko), który otrzymał wsparcie w wysokości 3.185.000 EUR z tematu TIK Siódmego Programu Ramowego (7PR) UE, są przekonani, że znaleźli rozwiązanie, które może obniżyć zużycie energii przez centra danych o ponad 20%.

W toku prac nad projektem eksperci wywodzący się ze środowiska przemysłowego i akademickiego opracowali i wdrożyli energo-świadomą wtyczkę programową, która funkcjonuje ponad obecnymi narzędziami zarządzającymi, wykorzystywanymi przez centra danych, organizując przydział zasobów TIK i wyłączając bezczynny sprzęt. Zdaniem zespołu wynalazek umożliwia bezpośrednie oszczędności energii rzędu 20% na sprzęcie TIK oraz, co równie ważne, technologia nie zagraża zgodności sprzętu z wymogami umów SLA (Service Level Agreements) czy jakości usług (QoS).

Co więcej, zespół twierdzi, iż osiągnął obniżkę emisji CO₂ tego samego rzędu, co oszczędności energii. Naukowcy byli równie zadowoleni, kiedy dowiedzieli się, że bezpośrednie oszczędności energii dotyczące sprzętu TIK pociągnęły za sobą również znaczące, dodatkowe oszczędności wynikające na przykład z obniżonego zapotrzebowania na chłodzenie.

Wagę projektu FIT4Green można łatwo stwierdzić na postawie różnorodnej proweniencji zaangażowanych partnerów – od przedsiębiorstw międzynarodowych po nowo powstające firmy i wydziały uniwersyteckie. Koordynatorem projektu było hiszpańskie przedsiębiorstwo GFI Informática, a Centrum Innowacji Hewlett Packard Italy (HP-IIC) było liderem technologicznym. Pośród innych partnerów należy wymienić Fińskie Centrum Badań Technicznych VTT, niemieckie uczelnie w Pasawie i Mannheimie, Imperial College London z Wlk. Brytanii, Centrum Superkomputerowe Jülich (JSC) z Niemiec, włoskie centrum badawcze Create-Net, włoskie międzynarodowe przedsiębiorstwo naftowo-gazowe Eni oraz holenderską firmę badawczą Almende.

Zdaniem naukowców zaletą wtyczki FIT4Green jest jej projekt, umożliwiający zastosowanie aplikacji w centrach danych dowolnego typu, co zostało potwierdzone w trzech reprezentatywnych centrach danych: portal usługowy/przedsiębiorstwa Eni, superkomputerowe centrum danych przy JSC z federacyjną placówką w VTT oraz platforma przetwarzania w chmurze w HP-IIC.

Cel 20% został osiągniętych na każdym stanowisku testowym, a w niektórych przypadkach osiągnięte oszczędności wyniosły aż 50%. Punktem porównania dla wszystkich oszczędności był ten sam system bez żadnych optymalizacji zużycia energii, twierdzi VTT, którego głównym wkładem w projekt była optymalizacja scenariusza superkomputerowego.

Technologia jest obecnie dostępna dla każdego, kto chce z niej skorzystać wraz ze wszystkimi 16 publicznie i nieodpłatnie dostępnymi w witrynie projektu FIT4Green produktami projektu. Podobnie, kod wtyczki programowej został udostępniony jako oprogramowanie typu open-source.

Więcej informacji:
Projekt FIT4Green: www.fit4green.eu

 

źródło: © Unia Europejska 2012 – CORDIS
www.cordis.europa.eu