List otrzymali: Adam Gierek, Lena Kolarska-Bobińska, Bogdan Kazimierz Marcinkiewicz, Konrad Szymański, Jerzy Buzek, Marek Józef Góralczyk, Andrzej Grzyb, Jolanta Emilia Hibner oraz Paweł Robert Kowal.

Poniżej przedstawiamy jego fragment:

"(...) W dniu 28 lutego 2012 roku na posiedzeniu komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (ITRE) zaplanowane jest głosowanie projektu dyrektywy o efektywności energetycznej. Zwracamy się do Pana Posła z apelem o poparcie ambitnej wersji tejże dyrektywy, gdyż tylko to gwarantuje realizację celu efektywności energetycznej na poziomie 20% do 2020 roku. Cel ten na razie nie jest wiążący, co zdecydowanie osłabia znaczenie tego najważniejszego w historii Unii Europejskiej dokumentu regulującego kwestie efektywności energetycznej. Najpóźniej w połowie roku 2014 kwestia ta powinna zostać poddana przeglądowi. Jeśli bowiem bieżące mechanizmy nie przybliżą nas do osiągnięcia celu 20%, cel ten powinien zostać przyjęty jako wiążący. Na razie Unia Europejska nie jest nawet w połowie ścieżki dojścia do realizacji celu 20%.

W szczególności apelujemy o poparcie ambitnego artykułu 6, który wprowadza obowiązek oszczędności energii na poziomie 1.5 % rocznie u odbiorcy końcowego. Jest to ważny artykuł, gdyż stwarza warunki konsumentom do oszczędzania energii, co jest równoznaczne z oszczędzaniem na rachunkach za prąd. Jednocześnie artykuł 6 stwarza warunki do korzystania z takiej ilości energii, jakiej konsumenci potrzebują, dzięki usługom z zakresu efektywności energetycznej dostarczanym konsumentom przez przedsiębiorstwa energetyczne.

Innym ważnym artykułem, który w ostatecznej wersji projektu dyrektywy o efektywności energetycznej powinien być ambitny, jest artykuł 4. Dotyczy on termomodernizacji co najmniej 3% powierzchni budynków publicznych rocznie. Artykuł ten powinien obejmować zarówno budynki będące własnością władz publicznych, jak też budynki zajmowane przez te władze i nie ograniczać się tylko do budynków władz centralnych. Budynki te powinny być poddawane głębokiej termomodernizacji (na poziomie 64-89%), gdyż w polskich warunkach tylko ona gwarantuje najlepsze wyniki i jest efektywna kosztowo. Przy okazji ma szansę stworzyć do 250 tysięcy miejsc pracy netto.

Poprawa efektywności energetycznej jest wielką szansą dla polskiej gospodarki. Dysponujemy prawie 2.5 krotnie większym potencjałem w zakresie poprawy efektywności energetycznej niż średnia krajów UE-15, a w ostatnich kilkunastu latach byliśmy na tym polu liderem wśród krajów członkowskich Unii Europejskiej. Równocześnie efektywność energetyczna jest najprostszym i najtańszym sposobem wypełnienia przez Polskę celu 20% redukcji emisji gazów cieplarnianych do 2020 roku.

Efektywność energetyczna jest szczególnie ważna w czasach zmagania się z kryzysem ekonomicznym, ciągle rosnącymi cenami energii i zwiększającym się importem paliw. Jeśli nie poprawimy efektywności energetycznej, uzależnienie Europy od importu paliw w 2020 roku będzie sięgać 93% w przypadku ropy i 76% w przypadku gazu, co stanowić z kolei będzie równowartość ok. 400 miliarda euro wypływających z Europy do Rosji i innych państw.

We współczesnym świecie kryzys gospodarczy, czy problemy z zatrudnieniem osób młodych występujące w jednym kraju, szybko stają się problemami innych państw. Bardziej niż kiedykolwiek Europa potrzebuje więc dziś silnej, wspólnej strategii w zakresie efektywności energetycznej, aby ożywić rozwój gospodarczy. Ambitna dyrektywa o efektywności energetycznej może być kamieniem milowym takiej strategii.

Zintensyfikowane działań w zakresie efektywności energetycznej, w szczególności zaś głęboka termomodernizacja budynków, stanowią rozwiązanie wielu problemów gospodarczych, zwłaszcza związanych z miejscami pracy, generowaniem wpływów do budżetu państwa i cięciem kosztów. Dlatego poparcie ambitnej dyrektywy o efektywności energetycznej leży w interesie Polski (...)".

Pobierz plik PDF.