Niezrealizowanie unijnego celu stanowiłoby zagrożenie dla naszej konkurencyjności, starań o obniżenie emisji CO₂ oraz dla bezpieczeństwa dostaw. Oznaczałoby to również utrzymanie wysokich kosztów dla indywidualnych konsumentów.

Nowy pakiet środków przygotowany przez KE służy zwiększeniu efektywności energetycznej. Jego celem jest nadrobienie zaległości i przywrócenie UE na właściwe tory. Projekt nowej dyrektywy przewiduje środki wspierające wysiłki państw członkowskich mające na celu zwiększenie efektywności zużycia energii na wszystkich etapach łańcucha energetycznego – począwszy od sprawności przemiany energetycznej i dystrybucji energii aż po etap jej końcowego zużycia.

– Celem naszego wniosku jest zwiększenie efektywności wykorzystania energii w codziennym życiu oraz udzielenie obywatelom, organom administracji publicznej i przedstawicielom branży energetycznej takiego wsparcia, które umożliwi im sprawniejsze zarządzanie własnym zużyciem energii. Efektem końcowym tych działań powinno być także obniżenie kosztów energii. W ten sposób otwierają się także istotne możliwości tworzenia miejsc pracy w całej UE – powiedział Günther Oettinger, europejski komisarz ds. energii.

Założenia projektu dyrektywy w Warszawie przedstawił Krzysztof Gierulski z Dyrekcji Generalnej ds. Energii, który spotkał się z dziennikarzami oraz z przedstawicielami sektora energetycznego, administracji państwowej oraz ekspertami.

Środki zaproponowane przez Komisję:

• Obowiązek prawny wprowadzenia systemów oszczędzania energii we wszystkich państwach członkowskich: dystrybutorzy energii lub jej sprzedawcy detaliczni zobowiązani będą do uzyskania każdego roku oszczędności sprzedanej energii wynoszących 1,5 proc. w ujęciu ilościowym poprzez wdrożenie – po stronie końcowych odbiorców energii – środków zapewniających efektywność energetyczną, takich jak poprawa efektywności systemu ogrzewania, podwójne okna lub izolacja dachów. Państwa członkowskie mają także możliwość zaproponowania – w ramach alternatywy – innych mechanizmów oszczędzania energii, na przykład w formie programów finansowania lub dobrowolnych umów, które pozwolą osiągnąć takie same wyniki, ale nie wiążą się ze zobowiązaniami po stronie spółek energetycznych.

• Sektor publiczny jako wzór do naśladowania: zobowiązanie organów administracji publicznej do nabywania energooszczędnych budynków, produktów i usług sprawi, że będą one wspierały wprowadzanie na rynek energooszczędnych produktów i usług. Ponadto będą one prawnie zobowiązane do stopniowego obniżania ilości energii zużywanej w zajmowanych przez nie obiektach poprzez coroczne prace modernizacyjne obejmujące przynajmniej 3 proc. ich całkowitej powierzchni użytkowej;

• Znacząca oszczędność energii po stronie odbiorców: prosty i darmowy dostęp do rzeczywistych i historycznych danych na temat zużycia energii dzięki dokładniejszym i indywidualnym pomiarom umożliwi odbiorcom lepsze zarządzanie zużyciem energii. Rachunki powinny być wystawiane zgodnie z rzeczywistym zużyciem, czyli dokładnie odzwierciedlać dane z liczników;

• Przemysł: zachęty dla MŚP mają nakłonić je do prowadzenia audytów energetycznych i uczestnictwa w wymianie najlepszych praktyk; jednocześnie duże przedsiębiorstwa będą zobowiązane do skontrolowania własnego zużycia energii, tak aby określić możliwości obniżenia tego zużycia;

• Sprawność wytwarzania energii: monitorowanie poziomów sprawności nowych mocy wytwórczych; ustanowienie krajowych planów instalacji grzewczych i chłodzących, dzięki czemu stworzone zostaną podstawy do przemyślanego planowania wydajnej infrastruktury grzewczej i chłodzącej, z uwzględnieniem na przykład odzysku ciepła z odpadów;

• Przesyłanie i dystrybucja energii: uzyskanie wzrostu efektywności poprzez dopilnowanie, aby krajowe organy regulacji energetyki podejmowały decyzje – szczególnie w zakresie zatwierdzania taryf – uwzględniając kryteria efektywności energetycznej.

Kontekst wniosku

Wniosek Komisji jest odpowiedzią na pojawiające się ostatnio ze strony Rady Europejskiej (4 lutego 2011 r.), Rady ds. Energii (10 czerwca 2011 r.) i Parlamentu Europejskiego głosy, wzywające do działań, które zapewnią osiągnięcie celu, jakim jest obniżenie przewidywanego zużycia energii w UE o 20 proc. do 2020 r. Według przedstawionych ostatnio przez Komisję wyliczeń, w których uwzględniono przyjęte przez państwa członkowskie w kontekście strategii Europa 2020 krajowe cele w zakresie efektywności energetycznej na 2020 r., UE jest wciąż daleka od osiągnięcia swojego celu.

Aby sprostać temu wyzwaniu, Komisja Europejska przedstawiła najpierw – dnia 8 marca 2011 r. – nowy plan na rzecz efektywności energetycznej, w którym zaproponowano szereg środków służących poprawie efektywności energetycznej; środki te miały być wdrażane we wszystkich sektorach gospodarki, zapewniając dodatkowe oszczędności energii. Plan ten zyskał uznanie Rady ds. Energii oraz Parlamentu Europejskiego.

22 czerwca br. Komisja przedstawiła wniosek ustawodawczy dotyczący dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej, w ramach którego wiele z kluczowych działań zaproponowanych w planie na rzecz efektywności energetycznej staje się wiążącymi środkami. W przedstawionym wniosku wykorzystano przepisy dyrektyw w sprawie wspierania kogeneracji (wytwarzanie podczas jednego procesu technologicznego energii cieplnej i elektrycznej lub mechanicznej) i w sprawie usług energetycznych – połączono je w jeden spójny instrument regulujący kwestię efektywności energetycznej w obszarze dostaw energii i jej końcowego zużycia.

Dyrektywa ta przewiduje także, że Komisja ma dokonać w 2014 r. oceny realizacji unijnego celu, polegającego na osiągnięciu efektywności energetycznej na poziomie 20 proc. do 2020 r., oraz – w razie potrzeby – przedstawić kolejny wniosek ustawodawczy ustanawiający obowiązkowe krajowe cele w zakresie efektywności energetycznej.

Dyrektywa w sprawie efektywności energetycznej dostępna jest pod adresem:
www.ec.europa.eu/energy/efficiency/eed/eed_en.htm

źródło: © Unia Europejska, 1995-2011
www.ec.europa.eu