Już na początku września w Pretorii spotkali się negocjatorzy i delegaci z 43 krajów należących do UNFCCC, w tym 21 ministrów środowiska. Uczestnicy spotkania usłyszeli sprawozdanie z prac Komitetu Przejściowego nad projektem Zielonego Funduszu Klimatycznego i sformułowali najważniejsze oczekiwania względem finansowania projektów z zakresu przeciwdziałania i adaptacji do zmian klimatu. Dyskusje dotyczyły takich kwestii jak funkcjonowanie mechanizmu transferu technologii, powiązania między systemami finansowania, rozwojem i transferem technologii i budową potencjału oraz wsparcie dla działań mitygujących zmiany klimatu na poziomie narodowym (ang. nationally appropriate mitigation actions – NAMA). Prezydent RPA Jacob Zuma podkreślił, że słuszne i sprawiedliwe porozumienie powinno obejmować wszystkie konieczne środki wdrożeniowe (finansowanie, technologię i budowę potencjału). Zwrócił również uwagę na postępy we wprowadzaniu w życie porozumień zawartych w Cancún, a zwłaszcza prace nad stworzeniem Zielonego Funduszu Klimatycznego.

Od 12 do 16 września w Mali trwała specjalna sesja konferencji afrykańskich ministrów środowiska (AMCEN) na temat zmian klimatu. Negocjatorzy i eksperci z około 50 krajów spotkali się, aby ustalić wspólne stanowisko Afryki przed negocjacjami klimatycznymi w Durbanie. W efekcie podpisano deklarację z Bamako, w której podkreśla się, że protokół z Kioto wciąż stanowi podstawę globalnej walki ze zmianami klimatu i powinien być całkowicie i skutecznie wprowadzony w życie. W związku z tym, jako dwa najważniejsze cele nadchodzących negocjacji wymieniono dalsze wdrażanie konwencji klimatycznej oraz przyjęcie drugiego okresu zobowiązań w ramach protokołu z Kioto. Tomasz Chruszczow, specjalny wysłannik Unii Europejskiej ds. zmian klimatu, zwrócił uwagę na to, że UE zawsze działała w oparciu o protokół z Kioto i wyrażała chęć pracy nad kolejnym okresem zobowiązań, jednak sprzeciw i wahanie ze strony niektórych państw pokazały, że żaden kraj sam nie stawi czoła globalnemu ociepleniu. Jego zdaniem w Durbanie należy wypracować mapę drogową, która pozwoli wspólnie osiągnąć zamierzone cele. Uczestnicy dyskutowali również nad zabezpieczeniem funduszy koniecznym do długoterminowego finansowania akcji mitygacyjno-adaptacyjnych, ubolewając nad skomplikowaną strukturą Zielonego Funduszu Klimatycznego i zwracając uwagę na fakt, że Afryka potrzebuje łatwiejszej i szybszej drogi finansowania poprzez mechanizmy krajowe, jak również przez Afrykański Bank Rozwoju.

Podczas konferencji prasowej w Nowym Jorku 19 września Christiana Figueres, sekretarz generalny Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu, poruszyła cztery kluczowe kwestie do rozwiązania podczas konferencji w Durbanie:

• przyszłość protokołu z Kioto – potrzebna jest jasna decyzja co do tego, w jaki sposób kraje (nie tylko uprzemysłowione, chociaż to one powinny przejąć prowadzenie w działaniach na rzecz ochrony klimatu) mogą redukować emisje gazów cieplarnianych w przyszłości;

• zasady przeprowadzania inspekcji (reviews) – w Cancún zdecydowano, że od roku 2013 przeprowadzać się będzie inspekcje, mające na celu sprawdzenie adekwatności wysiłków podejmowanych przez poszczególne kraje, najwyższy czas określić ich zasady;

• finansowanie działań na rzecz mitygacji i adaptacji do zmian klimatu – pani sekretarz wyraziła nadzieję na zatwierdzenie pierwszego projektu Zielonego Funduszu Klimatycznego oraz wypracowanie sposobu na uzyskanie 100 mld dolarów rocznie do roku 2020, co jej zdaniem powinno odbywać się stopniowo;

• wdrażanie mechanizmu technologii oraz rozpoczęcie funkcjonowania przez komitet adaptacyjny, który ma za zadanie koordynować globalne wysiłki adaptacyjne.

Agata Golec, ChronmyKlimat.pl

na podstawie: www.unisdr.org, africasd.iisd.org, www.unep.org, unfccc.int, www.cop17-cmp7durban.com

Redakcja ChronmyKlimat.pl zezwala na przedruk tego artykułu, pod warunkiem podania źródła tekstu i zamieszczenia linku do portalu lub podlinkowanego logotypu.