Linie lotnicze z Chin, Rosji, USA i Ameryki Łacińskiej twierdzą, że koszt uczestnictwa w systemie handlu uprawnieniami do emisji (znanym pod angielskim skrótem ETS) dla lotnictwa – przeniesiony na pasażerów – będzie zbyt wysoki dla szybko rozwijających się operatorów i spowoduje, że warunki ich działalności będą mniej korzystne w porównaniu z warunkami europejskich linii lotniczych.

Mają też wątpliwości co do zgodności tego systemu z obowiązującymi dwustronnymi umowami o otwartym niebie czy też z zasadami WTO, grożą podjęciem działań prawnych i zwracają się o wyłączenie ich z tego systemu.

Ale dlaczego „student lecący ze Szkocji do Niemiec miałby płacić z tytułu emisji CO₂, podczas gdy chiński biznesmen odbywający lot z Pekinu do Europy byłby z tego zwolniony?" – pyta Connie Hedegaard, unijna komisarz ds. środowiska.

Począwszy od 1 stycznia 2012 r. unijny system handlu uprawnieniami do emisji dla lotnictwa będzie stosowany do wszystkich lotów wykonywanych z lub do portów lotniczych w UE, i będzie obejmować wszystkich operatorów niezależnie od tego, czy mają swoją siedzibę w UE. Jest to pierwszy krok w kierunku ostatecznego celu – światowego porozumienia sektorowego obejmującego emisje wszystkich gazów cieplarnianych pochodzących z lotnictwa.

Możliwe wyłączenia

Na podstawie dyrektywy dotyczącej systemu handlu uprawnieniami do emisji loty do Europy wykonywane przez linie lotnicze z państw trzecich mogą zostać wyłączone z systemu, jeżeli dane linie lotnicze, podejmą własne „równoważne środki" w celu zmniejszenia emisji CO₂.

Aby Chiny i inne państwa trzecie mogły skorzystać z tego przepisu, muszą wykazać UE, że wprowadziły „równoważne środki". Decyzję o tym, czy zostaną one zaakceptowane lub nie, ostatecznie podejmuje Rada, a więc – państwa członkowskie.

źródło: © Unia Europejska 2004-2011, fot. wwww.sxc.hu
www.consilium.europa.eu