Jak donoszą światowe agencje, przedstawiony chińskiemu parlamentowi raport za lata 2011-2012 mówi o zagrożeniu celów, jakie chiński rząd pragnie osiągnąć w perspektywie 2015 r. a dotyczących redukcji zanieczyszczeń, ograniczenia wzrostu emisji gazów cieplarnianych oraz wprowadzania czystszych źródeł energii. Jako głównego winowajcę autorzy raportu wskazują szybszy niż przewidywano wzrost gospodarczy.

Kilka lat temu coraz silniejsza presja społeczna wymogła na władzach w Pekinie podjęcie zobowiązań i wynikających z nich działań, które mają na celu poprawę katastrofalnej sytuacji zindustrializowanych rejonów Państwa Środka. Niestety, efekty są dalekie od oczekiwanych. Planowany spadek energochłonności na jednostkę PKB na lata 2011-15 to 16%, a obecnie jest to zaledwie 5,54%. Podobnie w przypadku redukcji emisji CO₂, która na jednostkę PKB na koniec tego okresu ma osiągnąć 17%, podczas gdy na dzień dzisiejszy wynosi zaledwie 6,6%. Osiągnięte wyniki martwią tym bardziej, że jeszcze w sierpniu br. przyjęte cele na lata następne przewidywały redukcję CO₂, w perspektywie 2017 r., o 30% na jednostkę PKB. Czy są one zatem realne?

Pocieszające w całej sytuacji jest to, że rząd chiński deklaruje swoją determinację, by zamierzone cele osiągnąć. W jednej z prowincji zamknął w grudniu kilka zakładów produkujących stal i zapowiedział, że w przyszłym roku podobne działania będą kontynuowane również w innych działach gospodarki i branżach.

By jednak nie popadać w zbytni optymizm pamiętajmy, że mówimy o największym na świecie emitencie CO₂ pochodzących z paliw kopalnych, z udziałami na poziomie 27%. Dla porównania USA jest odpowiedzialne za 14%, a kraje Unii Europejskiej 10% światowej emisji CO₂. Cieszy, że pod wpływem realnej groźby niepokojów społecznych są podejmowane przez chiński rząd kroki we właściwym kierunku. Otwartym pozostaje pytanie o realność celów i ich adekwatność do globalnych potrzeb.

Marek Korzyński, ChronmyKlimat.pl

Niniejszy materiał został opublikowany dzięki dofinansowaniu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Za jego treść odpowiada Fundacja – Instytut na rzecz Ekorozwoju, poglądy w nim wyrażone nie odzwierciedlają oficjalnego stanowiska Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.