Oczywiście może to sprawić wzrost świadomości ekologicznej wśród decydentów biznesowych i prowadzenie polityki CSR (Corporate Social Responsibility), jednak prawdziwe zmiany może wprowadzić dopiero opłacalność ekonomiczna zmian. Rzeczywiste, a nie wizerunkowe, zmiany nastąpią, kiedy inwestycje w efektywność energetyczną i zamknięty obieg surowców dadzą szybkie oszczędności poprawiające pozycję konkurencyjną przedsiębiorstwa.

A jest nad czym pracować - ¾ elektryczności zużywa się w przemyśle, w domach jedynie ¼, podobnie jest z resztą energii. Często wystarczy po prostu chcieć - IEA szacuje, że efektywność przemysłu można łatwo zwiększyć o 18-26%, bez żadnej rewolucji technologicznej, lecz przeprowadzając zwykłą optymalizację procesów i infrastruktury. Dalsze inwestycje, oparte o powszechnie dostępne technologie, pozwalają podwoić oszczędności. A przykłady? 

Koncern chemiczny DuPont zmniejszył emisję gazów cieplarnianych o 72% poniżej poziomu z roku 1991, oszczędzając 1.5 miliardów dolarów. Szczególny przypadek? Daleko od Polski?

Przyjrzyjmy się bliżej przykładowi z naszego podwórka: fabryka General Motors w Gliwicach. W ciągu 5 lat (2003-2008) zredukowała zużycie energii o ponad 50%, ustanawiając rekord w koncernie. Do tego wcale nie był to stary, energożerny zakład - wręcz przeciwnie - udało się to osiągnąć w nowoczesnej fabryce. W tym celu zastosowano cały wachlarz środków:

Nie bez powodu główny energetyk General Motors Manufacturing Poland jest przekonany, że w polskim przemyśle są ogromne możliwości zmniejszenia energochłonności. Skoro w gliwickich zakładach, czyli nowej inwestycji, możliwe było zmniejszenie zużycia energii o ponad 50 proc., to w starszych przedsiębiorstwach te redukcje, a więc i oszczędności, mogą być o wiele większe.

Zastosowane konkretne działania - oszczędności w produkcji, procesach chemicznych, ogrzewaniu, chłodzeniu, oświetleniu czy wentylacji - to już pochodna filozofii oszczędności i konkretnych możliwości optymalizacji w zakładzie.

Oprócz działań optymalizacyjnych w fabrykach, duże znaczenie mają też regulacje, wymagające np. określonego poziomu recyklingu, ograniczeń we wprowadzaniu do środowiska niesprawdzonych związków chemicznych (np. dyrektywa UE REACH), wprowadzania zanieczyszczeń do rzek i in. W wielu przypadkach produkcja może wykorzystywać inne materiały i można to wesprzeć przepisami. Przykładem może tu być zastąpienie sklepowych toreb foliowych torbami lnianymi lub plastików produkowanych z ropy bioplastikiem z roślin. Wprowadzenie w Irlandii w 2002 roku opłaty 14 eurocentów od torby foliowej zmniejszyło ich zużycie o ponad 90%.

Często poważne problemy, jak np. produkcja cementu, mogą znaleźć proste rozwiązania. Produkcji każdej tony standardowego cementu portlandzkiego odpowiada emisja około tony CO₂. Znane i rozwijane są już technologie pozwalające na produkcję cementu bez emisji, a wręcz z pochłanianiem CO₂ emitowanego przez elektrownie. Za taką produkcję cementu nie płaciłoby się za emisję gazów cieplarnianych, a wręcz można zarabiać na pochłanianiu emisji innych firm.

Do regulacji można też zaliczyć wprowadzenie w krajach uprzemysłowionych wysokich ceł ekologicznych na produkty produkowane w krajach ignorujących ekologię. Jeśli np. w Chinach produkuje się bez zważania na wysokość emisji, zatrucie wody (o braku ubezpieczeń i emerytur nie wspominając), to owszem, tania produkcja jest dla nas wygodna, ale dwutlenek węgla lub toksyczne związki chemiczne nie znają granic. Z czasem może się zresztą okazać, że w świecie rosnących cen paliw kopalnych i surowców nasza wysoka efektywność i system zamkniętego obiegu biją ekonomiczne na głowę energochłonną produkcję w starym modelu i takie cła w ogóle nie będą potrzebne, po prostu nasza gospodarka będzie bardziej konkurencyjna - ale musimy w to zainwestować.

Kolejnym elementem oszczędności są budynki. W źle ocieplonych budynkach lub domach, biurach czy sklepach marnujemy mnóstwo energii. W innych artykułach na portalu można przeczytać o budownictwie zeroemisyjnym.

źródło: Ziemia na Rozdrożu
www.ziemianarozdrozu.pl