- Kalendarium
-
Debaty
- Czy Polska będzie "Fit for 55%"?
- Efektywność energetyczna i odnawialne źródła energii w budynku wielorodzinnym
- Gospodarowanie wodą w budynku wielorodzinnym
- Jak przeciwdziałać ubóstwu energetycznemu i zanieczyszczeniom powietrza
- Szanse rozwoju energetyki morskiej w Polsce
- E-mobility – czy tylko samochód elektryczny?
- Zielone finansowanie
- Gospodarka o obiegu zamkniętym
- Czy planowanie przestrzenne w Polsce da się naprawić?
- Czy transformacja energetyczna w Polsce oznacza wzrost bezrobocia?
- Roślinność na wokół i w budynku wielorodzinnym
- Fundusze unijne na gospodarkę niskoemisyjną
- Ekologia w modzie i tekstyliach
- Seminarium naukowe: Co ekstremalne zjawiska pogodowe mówią nam o zmianach klimatu?
- Woda w mieście - jak ją zagospodarować
- Senior czuje dobry klimat
- Przyszłość ciepłownictwa w Polsce
- Jak zmniejszyć ubóstwo energetyczne?
- Jak osiągnąć neutralny dla klimatu transport w ciągu najbliższych 30 lat?
- Jaki rynek pracy po węglu?
- Czy polska gospodarka może działać bez węgla?
- Jaką energetykę warto dotować?
- Dlaczego węgiel tanieje?
- Zielone miejsca pracy
- Miasto bez samochodu?
- Śląsk - co po węglu?
- Ustawa o energetyce odnawialnej
- Ile powinien kosztować prąd
- Szczyt klimatyczny w Limie
- Węgiel a zdrowie
- Efektywność szansą dla gospodarki
- Energetyka rozproszona
- Polska wobec celów 2030
- Biblioteka
- Wideo
- Patronaty
- Projekty
- O serwisie
- Opinie
Aktualności
Metan – gaz, którego nie można lekceważyć (13940)
2012-02-07Drukuj
Emisje metanu często pomijane są w problematyce zmian klimatycznych. Niesłusznie, gdyż metan stanowi istotny czynnik cieplarniany. Występuje w atmosferze w znacznie niższym stężeniu niż CO2, ale jego potencjał cieplarniany jest prawie 20-krotnie większy. Jeśli atmosfera ziemska nadal będzie się ogrzewać, jego pokłady wydostające się z wiecznej zmarzliny i z dna oceanicznego wywołają skutki trudne do przewidzenia.
Największe pokłady gazu zakumulowane są głęboko pod osadami oceanicznymi, w postaci depozytu hydratu (klatratu) metanu, czyli gazu i wody połączonych w substancję krystaliczną. Szacuje się, że na dnie Oceanu Arktycznego mogą być uwięzione setki milionów ton tego gazu. Jego ogromne ilości znajdują się również w wiecznej zmarzlinie, w postaci węgla pochodzenia organicznego.
Podczas wieloletnich badań na Morzu Arktycznym zaobserwowano uwalnianie się z dna morskiego bąbelków gazu. Trudno jednoznacznie stwierdzić, czy są one skutkiem globalnego ocieplenia, czy też pojawiają się regularnie od zawsze. Metan w naturalnych warunkach uwalnia się przez całe dziesięciolecia. Ale jeśli w wyniku wzrostu temperatur w Arktyce uwięziony w dnie oceanicznym gaz dostanie się do atmosfery, spowoduje poważne zmiany w ziemskim systemie klimatycznym.
Drugi problem stanowią emisje gazu wydostające się z rozmarzającej, wydawałoby się że wiecznej, zmarzliny. Pokrywa ona prawie 1/5 powierzchni półkuli północnej (19 mln km2). Proces ten przebadali naukowcy z amerykańskiego Permafrost Carbon Network, a wyniki analiz przedstawili niedawno na łamach pisma "Nature". Według nich konsekwencje uwalniania metanu są mylnie lekceważone i niedoszacowane w modelowaniu klimatycznym.
Dane naukowców wskazują na rozmarzanie zmarzliny na ogromnych połaciach Ameryki Północnej i Azji. Kiedy ziemia rozmarza, wnikają do niej mikroorganizmy rozkładające materię organiczną, z której uwalnia się metan oraz CO2, co wzmacnia proces ocieplania ziemskiej atmosfery. Permafrost Carbon Network uważa, że w Arktyce znajduje się około 1 700 miliardów ton węgla – trzy razy więcej niż zakładają standardowe modele klimatyczne.
Modele te liczą, jak tłumaczą naukowcy z PCN, jedynie wierzchnią warstwę ziemi o grubości jednego metra. Tymczasem na skutek wietrzenia mrozowego zachodzącego przez tysiące lat warstwa ziemi miesza się i węgiel wnika wiele metrów w jej głąb.
Skutki tej przyśpieszonej emisji mogą być bardzo poważne. Naukowcy szacują, że wzrost temperatury w Arktyce o 2,5 st. C do końca 2040 roku spowoduje emisję metanu i CO2 o wartości od 30 do 63 mln ton węgla. A jeżeli dalej pozwolimy ogrzewać się atmosferze i do końca tego stulecia temperatura wzrośnie o 7,5 st. C, emisje będą wielokrotnie większe – 232 do 380 mld tego surowca. Wyliczenia te dają pewne wyobrażenie o powadze problemu.
Nie do końca jeszcze poznano mechanizmy uwalniania się metanu z powierzchni ziemi. Potrzeba dalszych badań i obserwacji, aby zrozumieć ten proces i jego wpływ na stan ziemskiej atmosfery. Nadal na odpowiedź czeka pytanie, na ile też człowiek przyczynia się do emisji tego gazu. Wiadomo, że dużymi źródłami zanieczyszczeń są rolnictwo i spalanie paliw kopalnych. A wprowadzając do atmosfery gazy cieplarniane, ogrzewamy atmosferę, inicjujemy uwalnianie naturalnego metanu, a temperatura ziemi rośnie.
OB, ChronmyKlimat.pl
Podziel się swoją opinią
Za treść materiału odpowiada wyłącznie Fundacja – Instytut na Rzecz Ekorozwoju
Wybierz dział
Newsletter
Patronaty
Kalendarium
- PN
- WT
- ŚR
- CZ
- PT
- SO
- ND
Warning: Illegal string offset 'dzien' in /tpl_c/%%58^58D^58DE6355%%kalendarz.tpl.php on line 31
0
Warning: Illegal string offset 'dzien' in /tpl_c/%%58^58D^58DE6355%%kalendarz.tpl.php on line 31
0
Warning: Illegal string offset 'dzien' in /tpl_c/%%58^58D^58DE6355%%kalendarz.tpl.php on line 31
0
Warning: Illegal string offset 'dzien' in /tpl_c/%%58^58D^58DE6355%%kalendarz.tpl.php on line 31
0- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
Projekty
ChronmyKlimat.pl wersja 2.0 – portal na temat zmian klimatu dla społeczeństwa i biznesu. © Copyright Fundacja Instytut na rzecz Ekorozwoju | |
Redakcja: ul. Nabielaka 15 lok. 1, 00-743 Warszawa, tel. +48 +22 8510402, -03, -04, fax +48 +22 8510400, portal@chronmyklimat.pl |
RSS
Polityka prywatności