Realizację pięcioletniego projektu HIPRWIND (Wydajna, przybrzeżna technologia wiatrowa o wysokiej niezawodności), rozpoczętego w listopadzie 2010 r., umożliwia po części unijne dofinansowanie na kwotę 11 mln EUR ze środków tematu "Energia" Siódmego Programu Ramowego (7PR).

Głównym celem projektu jest położenie podwalin pod dostawę kompletnych, w pełni operacyjnych, przemysłowych, przybrzeżnych turbin wiatrowych zdolnych do wytwarzania energii od 10 do 20 MW. Aby umieścić te dane w kontekście, dzisiejsze lądowe turbiny wiatrowe osiągają moc od 300kW do 6 MW.

Budowa platformy testowej u wybrzeży Hiszpanii będzie jednym z pierwszych wskaźników, czy projekt HIPRWIND jest na dobrej drodze. "Aby sprawdzić ostatnie wyniki badań, budujemy platformę testową o mocy 1 MW w Zatoce Biskajskiej, u północnych wybrzeży Hiszpanii" – mówi Matthias Hofmann z SINTEF Energy Research. "Będzie gotowa w ciągu trzech lat i pomoże nam zapełnić lukę energetyczną oraz przejść od testów na małą skalę do pełnowymiarowej instalacji morskiej".

Istnieje wiele różnic między projektowaniem turbiny wiatrowej do wykorzystania na lądzie, a opracowywaniem turbiny pływającej na otwartych wodach. Problemy pojawią się na przykład przy projektowaniu łopat wirnika i układów sterowania.

Naukowcy muszą również znaleźć sposób na to, by pływające turbiny wiatrowe mogły funkcjonować niezależnie w możliwie jak najszerszym zakresie. "Nie wystarczy po prostu mieć przybrzeżne turbiny wiatrowe. Ich eksploatacja i konserwacja będzie wiązać się z problemami, takimi jak choćby dotarcie do nich. Kiedy morze jest na przykład wzburzone, trudno będzie wejść 'na pokład' w celu wykrycia i usunięcia usterek oraz konserwacji" – wyjaśnia Harald Svendsen, kolejny naukowiec z SINTEF Energy Research.

Poza ich budową i konserwacją, naukowcy muszą również przeanalizować różne sposoby połączenia pływającej turbiny wiatrowej z lądową siecią energetyczną. Naukowcy będą musieli znaleźć sposób na zminimalizowanie strat energii w czasie przesyłu, jak również zapewnić spełnienie surowych wymogów jakościowych dotyczących dostaw energii.

Chociaż w eksploatacji są już przybrzeżne turbiny wiatrowe – w Danii i Wielkiej Brytanii – to znajdują się one na płytkich wodach, blisko wybrzeża. W przyszłości, kiedy obszary przybrzeżne staną się bardziej zatłoczone, będzie je trzeba przenieść dalej w morze, co będzie również z korzyścią dla środowiska.

Przybrzeżne turbiny wiatrowe zapewniają również wiele korzyści pod względem zasobów, spośród których najbardziej oczywistym wiatr, który na morzu jest silniejszy i bardziej porywisty, co oznacza, że istnieje możliwość budowy większych układów zdolnych do zasilania rozleglejszych obszarów lądu w porównaniu do odpowiedników lądowych.

Projekt HIPRWIND ma również na celu wypełnienie luki w rozwoju technologii między testowaniem na małą skalę a pełnowymiarowym rozlokowaniem na morzu. Dzięki temu znacząco zredukuje ryzyko i koszty wprowadzenia na rynek technologii dalekomorskiej.

Naukowcy mogą korzystać z dwóch istniejących, morskich obszarów testowych o sprzyjającym położeniu i odpowiedniej infrastrukturze, takiej jak przyłącza do sieci i instalacje monitorujące.

Pełną skuteczność projektu zapewnia szeroki udział zarówno wiodących partnerów przemysłowych, jak również interesariuszy z dziedziny badań i rozwoju z sektora energetyki przybrzeżno-morskiej i wiatrowej o gruntownym przygotowaniu w zakresie instalacji przemysłowych do pracy w trudnych warunkach.

Konsorcjum tworzą partnerzy z Belgii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Niemiec, Norwegii, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii. 


źródło: © Unia Europejska, 2005-2011
www.cordis.europa.eu