EU ETS jest jednym z najważniejszych instrumentów polityki Unii Europejskiej w dziedzinie ochrony klimatu. System został utworzony na mocy przepisów dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE) i rozpoczął działanie od początku 2005 roku.

Konieczność przygotowania wykazów instalacji wraz ze wstępną wielkością przydziałów bezpłatnych uprawnień do emisji w tzw. III okresie rozliczeniowym, rozpoczynającym się od 2013 r. wynika z:

• art. 21 ustawy z 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych;
• art. 10a oraz art. 10c wspomnianej dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 października 2003 r. zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z 23 kwietnia 2009 r. (zwanej dyrektywą ETS).

Projekty opracowanych przez Polskę wykazów podlegają obecnie ocenie Komisji Europejskiej.

1. Projekt wykazu instalacji wraz z wstępnymi wielkościami przydziałów bezpłatnych uprawnień do emisji – art. 10a dyrektywy ETS

Lista instalacji ze wstępnymi przydziałami uprawnień do emisji została wygenerowana za pomocą narzędzia opracowanego przez Komisję Europejską i należy mieć na uwadze, że nie uwzględnia ono zastosowania liniowego współczynnika redukującego przydział uprawnień do emisji gazów cieplarnianych w wysokości 1,74%, o którym mowa w art. 9 dyrektywy ETS. Podkreślić należy, że wskazane przydziały nie są ostateczne i mogą ulec zmianie z uwagi na trwające jeszcze analizy poprawności obliczeń. Ponadto lista ta nie uwzględnia instalacji, co do których są jeszcze zastrzeżenia wynikające z wcześniejszych analiz.

2. Projekt wykazu instalacji wraz z wstępnymi wielkościami przydziałów bezpłatnych uprawnień do emisji – art. 10c dyrektywy ETS (derogacja dla energetyki)