System przyjęty przez Komisję Europejską w czerwcu 2010 r. określa ilościowo zmiany w zawartości dwutlenku węgla w glebie i biomasie w następstwie zmian zagospodarowania gruntów w związku z produkcją biopaliw. Pomoże to również władzom w określeniu, czy biopaliwa (zarówno unijne, jak i importowane do regionu) przyczyniają się do obniżenia emisji GHG i pochodzą ze zrównoważonych źródeł.

Zwiększenie udziału energii ze źródeł odnawialnych, oszczędzanie energii oraz zwiększanie wydajności energetycznej – to wszystko istotne działania niezbędne do obniżenia emisji GHG w UE i zapewnienia zgodności z Protokołem z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.

Obliczanie poziomu obniżenia emisji GHG to jednak złożony proces. Systemy pomiaru muszą brać pod uwagę wiele zagadnień, takich jak nawozy czy pestycydy stosowane w produkcji biopaliw oraz paliwo wykorzystywane przez traktory i inne pojazdy w czasie produkcji.

Unijne ustawodawstwo zobowiązuje państwa członkowskie do osiągnięcia celów krajowych w zakresie energii ze źródeł odnawialnych. Dyrektywa 2009/28/WE wskazuje, że biopaliwa powinny zapewnić obniżenie emisji GHG rzędu co najmniej 35% (w porównaniu do paliw kopalnych), a liczba ta ma wzrosnąć do 50% w 2017 r. i 60% (biopaliwa z nowych upraw) w 2018 r.

Nowa metodologia jest jednym ze sposobów, który umożliwi Europie pomiar postępów w realizacji tych celów. Komisja Europejska oparła się również na tym systemie przy podejmowaniu decyzji w zakresie wytycznych dotyczących obliczania lądowych zasobów węgla.

Co więcej WCB zapewniło Komisji znaczne wsparcie techniczne i naukowe, m.in. w planowaniu praktycznych środków i procedur obliczania emisji GHG przy różnych opcjach produkcji biopaliw i biopłynów oraz w określaniu warstw danych globalnych na temat regionów klimatycznych i typów gleby (zgodnie ze specyfikacjami IPCC).

Przedsiębiorstwa, rządy i organizacje pozarządowe (NGO) są obecnie zachęcane przez Komisję do sporządzania nieobowiązkowych systemów certyfikacji biopaliw pod kątem zrównoważonego rozwoju i uznawalności w UE. Pośród wymogów jest zatrudnienie niezależnego audytora w celu sprawdzenia całego łańcucha produkcyjnego. Komisja wydała wytyczne, aby proces audytowania przeprowadzany był uczciwie.

WCB jest wewnętrznym zapleczem naukowym Komisji Europejskiej. Składa się z siedmiu instytutów mających siedzibę w pięciu krajach. Dyrektor Generalny WCB Roland Schenkel ogłosił niedawno Strategię WCB 2010-2020, w której WCB przedstawia swoją nową wizję zdobycia pozycji zaufanego dostawcy opartych na nauce opcji politycznych na potrzeby ustawodawców w całej UE oraz podejmowania kluczowych problemów społecznych.

Więcej informacji:
Wspólne Centrum Badawcze (WCB): ec.europa.eu/dgs/jrc/index.cfm?id=10
Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC): www.ipcc.ch

źródło: © Wspólnoty Europejskie, 2005-2010, CORDIS