Porozumienie kopenhaskie ustanawia nasz wspólny długoterminowy cel: nie dopuścić do tego, aby wzrost globalnego ocieplenia przekroczył 2°C. Ustalenia dotyczące polityki środowiskowej powinny opierać się na istotnych i aktualnych informacjach naukowych, które są udostępniane, aby umożliwić redukcję emisji gazów cieplarnianych konieczną do osiągnięcia tego celu.

Spotkanie towarzyszące Konferencji Stron Konwencji Klimatycznej Narodów Zjednoczonych w Cancún miało na celu pomóc w zrozumieniu problemów, z jakimi spotykamy się od strony naukowej. Jest to niezbędne, żeby móc opracować skuteczne rozwiązania. Analizie poddane zostały różne ścieżki emisji. Przedyskutowano również poziom wykonalności znacznych redukcji emisji z punktu widzenia technologii i gospodarki.

Zespół Komisji Europejskiej ds. Naukowych Podstaw Zmiany Klimatu (EGSci), reprezentujący kraje członkowskie UE, przedstawił raport pt.„Scientific perspectives after Copenhagen” („Perspektywy naukowe po Kopenhadze”). Nowy dokument referencyjny rozpatruje istotne naukowe i techniczne aspekty międzynarodowych wysiłków skierowanych na osiągnięcie zamierzonego celu. Ocenia on również zobowiązania redukcyjne przedstawione przez różne kraje w Kopenhadze w celu ograniczenia emisji. Zespół naukowców rozpoczął prace nad raportem podczas prezydencji Hiszpanii i zakończył je podczas trwającej obecnie prezydencji Belgii.

Celem porozumienia z Kopenhagi było ograniczenie wzrostu globalnego ocieplenia do 2°C, aby w ten sposób zahamować niebezpieczną ingerencję człowieka w system klimatyczny. Wzywało ono wszystkie strony do zdeklarowania swoich zobowiązań względem redukcji emisji do 2020 r., aby osiągnąć planowane 2°C. Z raportu wynika jednak, że zobowiązania redukcyjne przedstawione w porozumieniu kopenhaskim nie wystarczą, aby ograniczyć wzrost ocieplenia do 2°C.

Warunki ograniczenia wzrostu temperatury o 2°C

Grupa naukowców z UE dokonała oceny najistotniejszych badań naukowych, w tym czwartego raportu przygotowanego przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) i przedstawiła warunki, które muszą zostać spełnione, aby można było mówić o prawdopodobieństwie ograniczenia wzrostu ocieplenia do 2°C:

Niewystarczające zobowiązania

Nawet najbardziej optymistyczna interpretacja obecnych zobowiązań redukcyjnych nie wskazuje na to, aby zatrzymanie wzrostu temperatury na 2ºC było wykonalne. Bez dodatkowych zobowiązań, ograniczenie emisji w zamierzonym stopniu do roku 2020 może okazać się niemożliwe. Realizacja tych zamierzeń zależy w dużej mierze od wiarygodnych, wydajnych i sprawiedliwych instrumentów polityki, obejmujących tak wiele źródeł emisji, jak tylko to możliwe.

Potrzebne ambitne porozumienie

Nowy dokument referencyjny zaprezentowany przez UE zwraca uwagę na argumenty przedstawione w czwartym raporcie IPPC. Jeśli zdołamy ograniczyć wzrost globalnego ocieplenia do 2°C ponad temperaturę sprzed czasów przemysłu, to zarówno ryzyko przyspieszonych i nieodwracalnych zmian w systemie klimatycznym, jak i ich negatywne skutki, staną się o wiele mniejsze. Wnioski płynące z badań naukowych jasno dają do zrozumienia, że konieczne jest ambitne porozumienie polityczne. Pozostało nam bardzo niewiele czasu na działania, które mogłyby zapobiec niebezpiecznej zmianie klimatu.

Więcej informacji można znaleźć w pełnym tekście raportu, dostępnym pod adresem:
www.eutrio.be/files/bveu/media/documents/Scientific_Perspectives_After_Copenhagen.pdf

opracowanie: Agata Golec, Chronmyklimat.pl

źródło: www.eutrio.be