Polecane publikacje

Raport krajowy na temat SDG 10. Zmniejszenie nierówności w obrębie poszczególnych krajów i pomiędzy nimi (20856)

2019-06-26

Drukuj
galeria

Polska jest jednym z krajów w Europie, które doświadczyły bezprecedensowego wzrostu gospodarczego w ostatnich trzech dekadach po upadku bloku radzieckiego. 

Od 1991 do 2016 r. PKB Polski wzrósł imponująco o 170%, co stanowi najwyższy wzrost wśród wszystkich krajów postsocjalistycznych (Czechy - 73%, Węgry - 69%) i do pewnego stopnia zbliża się do krajów Europy Zachodniej . Zarówno ubóstwo, jak i wskaźniki rynku pracy uległy znacznej poprawie - zwłaszcza w okresie poakcesyjnym do UE (po 2004 r.). Dzisiejsza stopa bezrobocia jest znacznie niższa (4%) niż średnia UE wynosząca 8%, a wskaźnik zatrudnienia (71%) połowy do średniej UE (72%).

Jednak nie wszystkie grupy w kraju skorzystały z tego imponującego wzrostu gospodarczego w tym samym stopniu. Podczas gdy kryzys gospodarczy i bardzo wysoka inflacja w pierwszej fazie transformacji gospodarczej od 1989 r. Były dotknięte poważnym kryzysem na rynku pracy, płace realne zaczęły rosnąć od 1996 r., Choć znacznie mniej niż wydajność. W rezultacie udział płac w PKB spadł z 62,8% w 1992 r. Do 48,5% w 2006 r. I od tego czasu utrzymał się na tym poziomie (47,5% w 2016 r.). W ujęciu nominalnym średnia stawka godzinowa w Polsce wyniosła 5,66 euro w 2014 r. W porównaniu ze średnią UE wynoszącą 15,23 euro. Przejście na gospodarkę rynkową spowodowało również większą nierówność. Zgodnie z pomiarem współczynnika Giniego nierówność dochodów wzrosła z 0,27 w 1990 r. (Co odpowiadało poziomowi nierówności dochodów w krajach skandynawskich) do 0,4 w 1995 r. I 0,45 w 2015 r., Co przekracza średni poziom nierówności w UE. Proces ten trwał mniej niż trzy dekady i jego dynamika była najwyższa na początku lat 90-tych.

Dekompozycja grupy ubóstwa pokazuje, że największa część wciąż niskiej wydajności dotyczy ubóstwa dochodowego. Urząd Statystyczny odnotowuje największe ryzyko skrajnego ubóstwa wśród rodzin z dziećmi w wieku 0-17 lat. Wskaźnik skrajnego ubóstwa w tej grupie wyniósł 5,9% w 2016 r., Co znacznie przekracza średni wskaźnik 4,9% wśród wszystkich polskich gospodarstw domowych i 3,7% wśród gospodarstw domowych bez dzieci. Ryzyko ubóstwa jest najwyższe wśród gospodarstw domowych z ponad 3 dziećmi, w wysokości 9,9%. Skrajne ubóstwo wśród rodzin z dziećmi było nawet znacznie wyższe przed wprowadzeniem hojnego programu rodzinnego „Rodzina 500+” w kwietniu 2016 r. I wyniosło 16,7% w 2015 r.

 

Na podstawie danych z 2016 r. Najważniejszymi przyczynami wysokich wskaźników skrajnego ubóstwa w Polsce są:

• Gospodarstwa domowe otrzymujące świadczenia socjalne: 10%;

• Gospodarstwa domowe rolników: 10% i mieszkające na obszarach wiejskich: 7%;

• Emeryci niepełnosprawni: 7%;

• Rodziny z trójką i więcej dzieci: 6%;

• Gospodarstwa domowe o niskim poziomie wykształcenia (wykształcenie średnie i poniżej): 10%;

Lista kierunków dalszych reform to:

• Reforma podatkowa w kierunku systemu progresywnego, np. o dalszy wzrost kwoty wolnej od podatku

• Poprawa warunków pracy, np. przez zwalczanie fałszywego samozatrudnienia

• Wzmocnienie polityki demograficznej, np. rozwijając usługi opieki

• Rozwój polityki regionalnej, np. podtrzymując wspólnotowe instytucje publiczne

• Więcej demokracji i dialogu społecznego, np. ożywiając układy zbiorowe

 

Autorami części raportu dotyczącej Polski są Dominik Owczarek z Instytutu Spraw Publicznych oraz Wojciech Szymalski z Fundacji Instytut na rzecz Ekorozwoju.

Więcej dowiesz się i pobierzesz raport (w języku angielskim) na: www.sdgwatcheurope.org

Raport jest elementem projektu Make Europe Sustainable for All współfinansowanego przez Komisję Europejską. www.makeeuropesustainableforall.org 


Udostępnij wpis swoim znajomym!




Podziel się swoją opinią




Portal dofinansowany ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Za jego treść odpowiada Fundacja – Instytut na Rzecz Ekorozwoju, poglądy w nim wyrażone nie odzwierciedlają oficjalnego stanowiska Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej