Na początku lutego Günther Oettinger stwierdził, że spadek emisji spowodowany recesją gospodarczą nie sprawi, że cel 30% będzie łatwiejszy do osiągnięcia. Jeśli tylko my zobowiążemy się do takiej redukcji emisji, przyśpieszymy jedynie proces deindustrializacji Europy. „Uważam, że potrzebujemy przemysłu w Europie (…), a przemysł oznacza emisje CO₂”, dodał. „Zobowiązalibyśmy się do obniżenia emisji o 30%, gdyby inni wzięli z nas przykład”, w innym razie narazimy się na spadek konkurencyjności Unii Europejskiej i wycieki emisji.

Wypowiedzi Oettingera nie pozostały bez komentarza. Brook Riley z Friends of the Earth zauważył, że komisarz ds. energii nie jest najbardziej odpowiednią osobą, by wypowiadać się o celu 30%. „Jesteśmy zaniepokojeni powiązaniami komisarza ds. energii z przemysłem ciężkim i sektorem prywatnym – to nie sprzyja jego obiektywizmowi”, powiedział przedstawiciel FoE. Dodał, że ocena wpływu przyjęcia większych zobowiązań na gospodarkę sformułowana przez Oettingera jest błędna: „zarówno niezależne badania, jak i te zlecone przez Komisję Europejską przewidują, że podniesienie redukcji emisji do 30% zwiększy konkurencyjność UE poprzez stworzenie nowych miejsc pracy oraz oszczędność pieniędzy”.

Rzecznik prasowy komisarz ds. klimatu Connie Hedegaard, Isaac Valero-Ladron zapewnił natomiast, że rozmowy o celu 30% wciąż trwają, niezależnie od przygotowanej właśnie energetycznej „Mapy drogowej 2050” (Roadmap 2050) – dokumentu, który ma być zaprezentowany przez Komisję Europejską jeszcze w marcu tego roku. 

Tymczasem Oettinger już wkrótce ma przedstawić plan oszczędności energii do 2020 roku. „Wiąże się to z redukcją emisji. Jeśli tego nie zauważa, popełnia błąd”, ocenił Riley. Ministrowie państw UE zajmujący się energią będą dyskutować o propozycjach komisarza w przyszłym miesiącu.


Urszula Drabińska, ChronmyKlimat.pl
na podstawie: globe-europe.eu