Zdaniem ZP FEO obecna propozycja całkowicie nowego „schematu" wsparcia OZE oddala możliwość szybkiego uzdrowienia rynku. Jednocześnie marnowany jest (w wielu przypadkach bezpowrotnie) kapitał społeczny i potencjał biznesowy budowy „zielonej" gospodarki.

Brakuje jakiegokolwiek uzasadnienia wyboru dla Polski aukcji jako wiodącego systemu wsparcia i jego kształtu. Przy nieznanym statusie, celu i harmonogramie dalszych prac i niskim poziomie szczegółowości zaprezentowanego „schematu", przedstawione wyniki dotychczasowych analiz wydają się nadmiernie optymistyczne i niestety są mało wiarygodne, jeśli chodzi o oczekiwane przez autorów rezultaty ekonomiczne i rynkowe.

Wadą proponowanego systemu wsparcia jest niemalże całkowite oderwanie systemu aukcji od rynku energii i równoległość (dualizm) w stosunku do obecnego systemu oraz zwiększenie wpływu decyzji stricte administracyjnych na rynek. System aukcji wprowadzony równolegle do systemu świadectw pochodzenia i oderwany od rynku energii elektrycznej rodzi wiele pytań jeśli chodzi o przyszłość energetyki odnawialnej, rozwój mikrogeneracji, trwałą poprawę konkurencyjności branży oraz obawy o łączne koszty wsparcia.

Wprowadzenie proponowanego schematu wsparcia OZE znacząco pogorszy sytuację zdecydowanej większości podmiotów dotychczas funkcjonujących w systemie świadectw pochodzenia, w szczególności mniejszych firm i podważa rynkowe podstawy jego funkcjonowania i zaufanie do tego rynku. Zamiast stabilizować rynek i zmniejszać niepewność i koszty, propozycje zwiększają ryzyko i uniemożliwiają racjonalne planowanie w przedsiębiorstwach i u nowych inwestorów.

Widoczne w „schemacie wsparcia" marginalizowanie energetyki prosumenckiej i brak chęci naprawy przyjętego wcześniej (w tzw. „małym trójpaku") jedynie pozornego wsparcia oraz niesprawiedliwych rozwiązań nosi znamiona lekceważenia aspiracji obywateli oraz potrzeb regionów i gmin, a w szczególności tych grup odbiorców których bezpieczeństwo energetyczne i ekonomiczne w obecnych uwarunkowaniach jest najbardziej zagrożone (np. obszary wiejskie). Z niepokojem dostrzec można rozmijanie się kierunków prac nad ustawą o OZE z oczekiwaniami obywateli i potrzebami lokalnych społeczności.

Bazą do dalszych pilnych prac legislacyjnych powinien być uzgodniony projekt ustawy OZE z października 2012 roku, z niewielkimi jedynie korektami jeśli chodzi o możliwość bardziej elastycznej zmiany wysokości współczynników korekcyjnych i silniejszego związania ceny sprzedaży energii z OZE z giełdowym rynkiem energii oraz wyeliminowania wsparcia dla zamortyzowanych dużych elektrowni wodnych. Prace powinny zakończyć się uchwaleniem ustawy do końca 2013 roku i koncentrować się na otwarciu rynku w segmentach dotychczas wykluczonych z gry rynkowej, czyli mikroinstalacjach OZE i odpowiednio dostosowanym systemie stałych taryf dla prosumentów. System aukcyjny może być tylko uzupełniającym instrumentem wsparcia dla tych rodzajów wielkoskalowych OZE, które niewłaściwie funkcjonują w systemie świadectw pochodzenia lub nie mają możliwości skorzystania z tego systemu. Są to: technologia współspalnia biomasy z węglem i morska energetyka wiatrowa.

Zaczynanie prac od systemu aukcyjnego powoduje dalsze opóźnienia. Z każdym dniem opóźnienia uchwalenia ustawy rośnie ryzyko kary finansowej dla Polski za brak wdrożenia dyrektywy o promocji OZE i przekłada się to na coraz większe ryzyko nie uzyskania na czas (lub w ogóle) środków UE na wsparcie OZE w perspektywie finansowej 2014-2020.

ZP FEO zgadza się z wyrażoną w komunikacie po przyjęciu „małego trójpaku" opinią Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, że m.in. ten obszar polityki energetycznej wymaga ładu instytucjonalnego i jasnych regulacji w ustawie o OZE jako kluczowego elementu dużego trójpaku.

Pełna treść stanowiska: www.zpfeo.org.pl/stanowiskoaukcje.

źródło: ZP FEO