Nowy raport Climate Strategies to wspólna analiza kilku jednostek naukowych, w tym Niemieckiego Instytutu Badań Gospodarczych (DIW Berlin), Instytutu na rzecz Ekorozwoju i Stosunków Międzynarodowych (IDDRI ) we Francji i Instytutu Badań nad Zmianami Klimatu i Środowiskiem Grantham.

Badania wykazały, że dla większości firm ceny energii mają niewielki wpływ na wybór lokalizacji i konkurencyjność. W Niemczech, na przykład, 92% producentów wydaje średnio 1,6% swoich dochodów na energię. Tylko 8% z nich, co stanowi 1,5% całej gospodarki, wydaje więcej niż 6% na ten cel.

Znaczący emitenci, tacy jak sektory stali i aluminium, obawiają się, że bez specjalnego traktowania będą zmuszeni do przeniesienia się na Daleki Wschód, gdzie niektóre przepisy są łagodniejsze. Ekonomiści proponują, by energochłonne sektory, które wydają więcej niż 6% swoich dochodów na paliwo, otrzymały specjalne przepisy. Zwracają uwagę, że produkcja cementu, która odpowiada za 5% światowej emisji gazów cieplarnianych, jest bardziej efektywna w Chinach, Indiach, Tajlandii i Brazylii niż UE. Działania w celu ochrony sektorów energochłonnych w Europie są w pełni uzasadnione, lecz polityka energetyczna nie powinna skupiać się zbyt mocno na cenach.

Unia Europejska ma znacznie mniej surowców energetycznych, m.in. gazu łupkowego w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi i jest silnie uzależniona od importu paliw. Unijne kraje wydają rocznie 350 mld euro na import energii. Tymczasem mogłyby zaoszczędzić 160 mld euro do końca 2030 roku, podobną kwotę inwestując w sieci energetyczne, odnawialne źródła energii i środki w zakresie efektywności energetycznej.

Ceny energii nie są zaliczane do wskaźników konkurencyjności w corocznym porównaniu krajowych konkurencyjności Światowego Forum Ekonomicznego. Tylko jakość dostaw energii elektrycznej jest brana pod uwagę i przyczynia się w ok. 1% do ogólnego wyniku. Znacznie ważniejsze są przyjazne dla środowiska innowacje. W 2013 roku trzy kraje europejskie – Szwajcaria, Finlandia i Niemcy – były w pierwszej piątce krajów pod względem konkurencyjności.

Niniejszy materiał został opublikowany dzięki dofinansowaniu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Za jego treść odpowiada Fundacja – Instytut na rzecz Ekorozwoju, poglądy w nim wyrażone nie odzwierciedlają oficjalnego stanowiska Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.