Ustalanie solidnych, spójnych i wymiernych celów krajowych stanowi odpowiedź na pytania zadawane przez międzynarodowy proces dialogu z Talanoa w celu monitorowania realizacji Porozumienia Paryskiego w sprawie zmian klimatu: "gdzie jesteśmy?", "Dokąd zmierzamy?" I "jak dojeżdżamy tam? ".

 W niniejszym dokumencie strategicznym porównano skwantyfikowane cele w narodowo ustalonych składkach krajów (NDC) z umową paryską oraz krajowymi przepisami i politykami. Korzystając z danych pochodzących z bazy danych Instytutu Badań nad Zmianami Klimatu w Grantham oraz z platformy ClimateWatch instytutu World Resources Institute, oferuje ona wgląd w ich spójność pod względem ram czasowych i definicji.

Kluczowe wiadomości

• Ustalenie solidnych celów w ustawodawstwach i politykach krajowych ma zasadnicze znaczenie dla wiarygodności zobowiązań krajów do Porozumienia Paryskiego, zgodnie z ich wkładem krajowym (NDC).
•  Mimo że 157 ze 197 stron układu wyznaczyło ogólnogospodarcze cele redukcji emisji w swoich krajowych centrach danych, tylko 58 zrobiło to w ramach krajowych przepisów lub polityk; tylko 16 z nich jest zgodnych z celami ustalonymi w krajowych centrach danych.
• W pozostałych 58 przypadkach nie ma wystarczających danych do porównania.
• Brak celów i niespójności budzi wątpliwości co do prawdopodobieństwa realizacji celów Umowy.
• 140 krajów określiło krajowe cele sektorowe, głównie związane z ograniczeniem emisji z energii, transportu i użytkowania gruntów, zmian użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF).
• Cele w zakresie adaptacji pozostają niedostatecznie uwzględnione zarówno w krajowych ośrodkach dowodowych, jak iw przepisach i politykach krajowych.
• Ponad 60% celów ogólnogospodarczych i sektorowych w ustawodawstwach i politykach krajowych zostało ustalonych na 2020 r., Podczas gdy rok docelowy dla większości krajowych centrów danych to rok 2030.
• Czternaście krajów wyznaczyło 2030 celów w prawie i polityce, a 16 krajów i UE wyznaczyły ogólnogospodarcze cele w prawie i polityce po 2030 roku.
• Monitorowanie międzynarodowego postępu w zakresie zobowiązań jest wyzwaniem, ponieważ w wielu przypadkach nie ma wystarczających danych, aby określić spójność między celami w ustawodawstwach i politykach krajowych a krajowymi centrami danych.
• Kraje muszą wyrażać swoje cele z większą jasnością i szczegółami.

Zalecenia dla rządów krajowych

1. Wszystkie kraje, które jeszcze tego nie uczyniły, powinny wprowadzić ilościowe cele do krajowych przepisów i polityk dotyczących klimatu.

2. Większość rządów musi rozszerzyć swoje cele do 2030 r., Kierując się wskazówkami od krajowych centrów danych.

3. Zwiększenie jasności i szczegółowości celów może poprawić zdolność śledzenia postępów, porównać krajowe cele legislacyjne z międzynarodowymi zobowiązaniami i pociągnąć kraje do odpowiedzialności za swoje zobowiązania.

Źródło: www.lse.ac.uk