- Kalendarium
-
Debaty
- Czy Polska będzie "Fit for 55%"?
- Efektywność energetyczna i odnawialne źródła energii w budynku wielorodzinnym
- Gospodarowanie wodą w budynku wielorodzinnym
- Jak przeciwdziałać ubóstwu energetycznemu i zanieczyszczeniom powietrza
- Szanse rozwoju energetyki morskiej w Polsce
- E-mobility – czy tylko samochód elektryczny?
- Zielone finansowanie
- Gospodarka o obiegu zamkniętym
- Czy planowanie przestrzenne w Polsce da się naprawić?
- Czy transformacja energetyczna w Polsce oznacza wzrost bezrobocia?
- Roślinność na wokół i w budynku wielorodzinnym
- Fundusze unijne na gospodarkę niskoemisyjną
- Ekologia w modzie i tekstyliach
- Seminarium naukowe: Co ekstremalne zjawiska pogodowe mówią nam o zmianach klimatu?
- Woda w mieście - jak ją zagospodarować
- Senior czuje dobry klimat
- Przyszłość ciepłownictwa w Polsce
- Jak zmniejszyć ubóstwo energetyczne?
- Jak osiągnąć neutralny dla klimatu transport w ciągu najbliższych 30 lat?
- Jaki rynek pracy po węglu?
- Czy polska gospodarka może działać bez węgla?
- Jaką energetykę warto dotować?
- Dlaczego węgiel tanieje?
- Zielone miejsca pracy
- Miasto bez samochodu?
- Śląsk - co po węglu?
- Ustawa o energetyce odnawialnej
- Ile powinien kosztować prąd
- Szczyt klimatyczny w Limie
- Węgiel a zdrowie
- Efektywność szansą dla gospodarki
- Energetyka rozproszona
- Polska wobec celów 2030
- Biblioteka
- Wideo
- Patronaty
- Projekty
- O serwisie
- Opinie
Aktualności
UE przeciwko wykorzystywaniu w EU ETS jednostek z projektów redukujących gazy przemysłowe (10209)
2011-02-02Drukuj
Komisja Europejska z zadowoleniem przyjęła przegłosowanie przez kraje członkowskie decyzji o wyłączeniu ze wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) jednostek uzyskanych z określonych projektów CDM redukujących gazy przemysłowe. Zgodnie z podjętą decyzją przedsiębiorstwa będą mogły wykorzystać takie jednostki do rozliczania emisji w ramach EU ETS za 2012 r. nie dłużej niż do 30 kwietnia 2013 r.
Connie Hedegaard, unijna komisarz ds. klimatu, wyraziła swoje zadowolenie z decyzji Unijnego Komitetu ds. Zmian Klimatu o wsparciu rozporządzenia o ograniczeniu wykorzystania dwóch rodzajów jednostek redukcji emisji (Certified Emission Reductions –CER i Emission Reduction Unit – ERU) z projektów redukujących emisję gazów przemysłowych. Propozycja w tej sprawie została przedstawiona Komitetowi ds. Zmian Klimatu w listopadzie ubiegłego roku1.
Projekty, o których mowa, wzbudzają kontrowersje m.in. ze względu na ich rozmieszczenie geograficzne i niską jakość środowiskową. Stosowanie tak uzyskanych jednostek nie leży w interesie UE, ponieważ może zniechęcić kraje, w których realizowane są takie projekty do wspierania tańszych i bardziej bezpośrednich działań ograniczających emisję gazów przemysłowych. Komisja wskazuje, że celem rozporządzenia nie jest zmniejszenie liczby dostępnych jednostek, ale dbałość o to, aby międzynarodowy rynek handlu uprawnieniami do emisji opierał się na jak najwyższej jakości i jak najlepszej dystrybucji jednostek CER/ERU.
Zakaz będzie obejmował projekty redukujące emisję dwóch gazów przemysłowych: fluoroformu (HFC-23), który powstaje przy produkcji chlorodifluorometanu (HCFC-22), oraz podtlenku azotu (N2O), produktu ubocznego z produkcji kwasu adypinowego. Zarówno HFC-23, jak i N2O to silne gazy cieplarniane.
Około 75% wszystkich jednostek redukcji emisji wygenerowanych do tej pory przez mechanizm czystego rozwoju (Clean Development Mechanism – CDM) ustanowiony w protokole z Kioto pochodzi właśnie z projektów związanych z redukcją gazów przemysłowych, których było zaledwie 23. Większość z nich realizuje się w Chinach i innych krajach szybko rozwijających się. Zakaz stosowania uzyskanych w ten sposób jednostek w EU ETS będzie obejmował wszystkie tego typu projekty, realizowane zarówno w krajach rozwijających się, w ramach CDM, jak i w krajach rozwiniętych, na podstawie mechanizmu wspólnych wdrożeń (Joined Implementation – JI).
Na czym polega problem? Akceptowanie jednostek CER/ERU z projektów związanych z redukcją gazów przemysłowych budzi kontrowersje już od pewnego czasu. Przyczyn jest wiele.
Po pierwsze, możliwość rozliczania emisji jednostkami uzyskanymi z redukcji HFC-23, który jest półproduktem HCFC-22, może zachęcić do ciągłej, a nawet wzmożonej produkcji obu tych gazów, niszczących powłokę ozonową i powodujących efekt cieplarniany.
Co więcej, stoi ona w sprzeczności z protokołem z Kioto, który zakłada, że jednostki CER/ERU mogą pochodzić jedynie z projektów prowadzących do dodatkowych redukcji emisji, czyli nie dotyczą one redukcji, które bez realizacji projektu i tak miałyby miejsce. Spójność środowiskowa tak uzyskanych redukcji jest zatem wątpliwa. Podważone zostają również założenia protokołu z Montrealu o ochronie powłoki ozonowej.
Kolejny argument przeciwko projektom redukcji gazów przemysłowych to niewspółmiernie wysokie korzyści ekonomiczne w stosunku do ponoszonych kosztów. Dzięki otrzymywanym jednostkom CER/ERU, zwrot z inwestycji jest imponujący – dochód ze sprzedaży jednostek HFC-23 w ramach EU ETS może być nawet 78 razy wyższy niż kapitał początkowy i koszty operacyjne projektu.
Zdaniem UE redukcje emisji, które można osiągnąć stosunkowo niewielkim kosztem, jak redukcja HFC-23 z produkcji HCFC-22 oraz N2O z produkcji kwasu adypinowego, nie powinny być finansowane przez międzynarodowy rynek handlu uprawnieniami do emisji. Kraje rozwijające się nie powinny podejmować takich działań, a zamiast tego starać się ograniczać te emisje innymi metodami. Ewentualnie można by też bezpośrednio finansować rzeczywisty koszt redukcji za tonę.
Wysoka proporcja jednostek CER/ERU wygenerowanych z małej ilości projektów CDM związanych z redukcją gazów przemysłowych zaburza geograficzne rozmieszczenie tego rodzaju projektów na korzyść określonej liczby szybko rozwijających się krajów. Stoi to w sprzeczności z popieranym przez UE celem, którym jest równomierne rozmieszczenie projektów CDM w rozwijającym się świecie, ze szczególnym uwzględnieniem krajów najsłabiej rozwiniętych.
Poza tymi obawami UE opowiada się za stopniowym wycofywaniem systemu CDM z krajów szybko rozwijających się, gdzie powinien go zastępować inny mechanizm, który obejmowałby całe sektory gospodarki i wykorzystywał znacznie większy potencjał niż ten oparty na projektach CDM. W przeciwieństwie do mechanizmu czystego rozwoju, mechanizmy oparte na sektorach generowałyby międzynarodowe jednostki emisji jedynie w przypadku, gdy dany sektor osiągnąłby określony poziom emisji. Według obecnego prawa UE już teraz jednostki redukcji emisji uzyskane z nowych projektów (zarejestrowanych po roku 2012) będą mogły być wykorzystane w ramach EU ETS tylko, jeśli projekty te będą zlokalizowane w krajach najsłabiej rozwiniętych.
Parlament Europejski ma teraz trzy miesiące na zatwierdzenie propozycji rozporządzenia, po czym zostanie ono oficjalnie przyjęte przez Komisję Europejską. Ograniczenia w handlu uprawnieniami do emisji wejdą w życie 1 maja 2013.
Przypisy:
1. Więcej informacji w komunikacie z dnia 25 listopada 2010 r.:
www.europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=MEMO/10/614&language=EN
Agata Golec, Chrońmyklimat.pl
na podstawie: www.europa.eu, www.businessgreen.com, www.wnp.pl
Projekty, o których mowa, wzbudzają kontrowersje m.in. ze względu na ich rozmieszczenie geograficzne i niską jakość środowiskową. Stosowanie tak uzyskanych jednostek nie leży w interesie UE, ponieważ może zniechęcić kraje, w których realizowane są takie projekty do wspierania tańszych i bardziej bezpośrednich działań ograniczających emisję gazów przemysłowych. Komisja wskazuje, że celem rozporządzenia nie jest zmniejszenie liczby dostępnych jednostek, ale dbałość o to, aby międzynarodowy rynek handlu uprawnieniami do emisji opierał się na jak najwyższej jakości i jak najlepszej dystrybucji jednostek CER/ERU.
Zakaz będzie obejmował projekty redukujące emisję dwóch gazów przemysłowych: fluoroformu (HFC-23), który powstaje przy produkcji chlorodifluorometanu (HCFC-22), oraz podtlenku azotu (N2O), produktu ubocznego z produkcji kwasu adypinowego. Zarówno HFC-23, jak i N2O to silne gazy cieplarniane.
Około 75% wszystkich jednostek redukcji emisji wygenerowanych do tej pory przez mechanizm czystego rozwoju (Clean Development Mechanism – CDM) ustanowiony w protokole z Kioto pochodzi właśnie z projektów związanych z redukcją gazów przemysłowych, których było zaledwie 23. Większość z nich realizuje się w Chinach i innych krajach szybko rozwijających się. Zakaz stosowania uzyskanych w ten sposób jednostek w EU ETS będzie obejmował wszystkie tego typu projekty, realizowane zarówno w krajach rozwijających się, w ramach CDM, jak i w krajach rozwiniętych, na podstawie mechanizmu wspólnych wdrożeń (Joined Implementation – JI).
Na czym polega problem? Akceptowanie jednostek CER/ERU z projektów związanych z redukcją gazów przemysłowych budzi kontrowersje już od pewnego czasu. Przyczyn jest wiele.
Po pierwsze, możliwość rozliczania emisji jednostkami uzyskanymi z redukcji HFC-23, który jest półproduktem HCFC-22, może zachęcić do ciągłej, a nawet wzmożonej produkcji obu tych gazów, niszczących powłokę ozonową i powodujących efekt cieplarniany.
Co więcej, stoi ona w sprzeczności z protokołem z Kioto, który zakłada, że jednostki CER/ERU mogą pochodzić jedynie z projektów prowadzących do dodatkowych redukcji emisji, czyli nie dotyczą one redukcji, które bez realizacji projektu i tak miałyby miejsce. Spójność środowiskowa tak uzyskanych redukcji jest zatem wątpliwa. Podważone zostają również założenia protokołu z Montrealu o ochronie powłoki ozonowej.
Kolejny argument przeciwko projektom redukcji gazów przemysłowych to niewspółmiernie wysokie korzyści ekonomiczne w stosunku do ponoszonych kosztów. Dzięki otrzymywanym jednostkom CER/ERU, zwrot z inwestycji jest imponujący – dochód ze sprzedaży jednostek HFC-23 w ramach EU ETS może być nawet 78 razy wyższy niż kapitał początkowy i koszty operacyjne projektu.
Zdaniem UE redukcje emisji, które można osiągnąć stosunkowo niewielkim kosztem, jak redukcja HFC-23 z produkcji HCFC-22 oraz N2O z produkcji kwasu adypinowego, nie powinny być finansowane przez międzynarodowy rynek handlu uprawnieniami do emisji. Kraje rozwijające się nie powinny podejmować takich działań, a zamiast tego starać się ograniczać te emisje innymi metodami. Ewentualnie można by też bezpośrednio finansować rzeczywisty koszt redukcji za tonę.
Wysoka proporcja jednostek CER/ERU wygenerowanych z małej ilości projektów CDM związanych z redukcją gazów przemysłowych zaburza geograficzne rozmieszczenie tego rodzaju projektów na korzyść określonej liczby szybko rozwijających się krajów. Stoi to w sprzeczności z popieranym przez UE celem, którym jest równomierne rozmieszczenie projektów CDM w rozwijającym się świecie, ze szczególnym uwzględnieniem krajów najsłabiej rozwiniętych.
Poza tymi obawami UE opowiada się za stopniowym wycofywaniem systemu CDM z krajów szybko rozwijających się, gdzie powinien go zastępować inny mechanizm, który obejmowałby całe sektory gospodarki i wykorzystywał znacznie większy potencjał niż ten oparty na projektach CDM. W przeciwieństwie do mechanizmu czystego rozwoju, mechanizmy oparte na sektorach generowałyby międzynarodowe jednostki emisji jedynie w przypadku, gdy dany sektor osiągnąłby określony poziom emisji. Według obecnego prawa UE już teraz jednostki redukcji emisji uzyskane z nowych projektów (zarejestrowanych po roku 2012) będą mogły być wykorzystane w ramach EU ETS tylko, jeśli projekty te będą zlokalizowane w krajach najsłabiej rozwiniętych.
Parlament Europejski ma teraz trzy miesiące na zatwierdzenie propozycji rozporządzenia, po czym zostanie ono oficjalnie przyjęte przez Komisję Europejską. Ograniczenia w handlu uprawnieniami do emisji wejdą w życie 1 maja 2013.
Przypisy:
1. Więcej informacji w komunikacie z dnia 25 listopada 2010 r.:
www.europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=MEMO/10/614&language=EN
Agata Golec, Chrońmyklimat.pl
na podstawie: www.europa.eu, www.businessgreen.com, www.wnp.pl
Udostępnij wpis swoim znajomym!
Podziel się swoją opinią
Za treść materiału odpowiada wyłącznie Fundacja – Instytut na Rzecz Ekorozwoju
Newsletter
Patronaty
Kalendarium
- PN
- WT
- ŚR
- CZ
- PT
- SO
- ND
Warning: Illegal string offset 'dzien' in /tpl_c/%%58^58D^58DE6355%%kalendarz.tpl.php on line 31
0
Warning: Illegal string offset 'dzien' in /tpl_c/%%58^58D^58DE6355%%kalendarz.tpl.php on line 31
0
Warning: Illegal string offset 'dzien' in /tpl_c/%%58^58D^58DE6355%%kalendarz.tpl.php on line 31
0
Warning: Illegal string offset 'dzien' in /tpl_c/%%58^58D^58DE6355%%kalendarz.tpl.php on line 31
0
Warning: Illegal string offset 'dzien' in /tpl_c/%%58^58D^58DE6355%%kalendarz.tpl.php on line 31
0
Warning: Illegal string offset 'dzien' in /tpl_c/%%58^58D^58DE6355%%kalendarz.tpl.php on line 31
0- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
Projekty
ChronmyKlimat.pl wersja 2.0 – portal na temat zmian klimatu dla społeczeństwa i biznesu. © Copyright Fundacja Instytut na rzecz Ekorozwoju | |
Redakcja: ul. Nabielaka 15 lok. 1, 00-743 Warszawa, tel. +48 +22 8510402, -03, -04, fax +48 +22 8510400, portal@chronmyklimat.pl |
RSS
Polityka prywatności