Mamy rok 2019. Mijają trzy dekady od momentu rozpoczęcia procesu transformacji. Jest to okres który skłania do refleksji dotyczącej tego czy rozwój społeczno-gospodarczy w Polsce, w ostatnich dekadach, miał charakter zrównoważony czy nie.

Tego zagadnienia dotyczy nasz raport opracowany przezDominika Owczarka z Instytutu Spraw Publicznych i przez Wojciecha Szymalskiego z Instytutu na rzecz Ekorozwoju, który możecie pobrać TUTAJ.

Zawiera on tezę która wskazuje na to że zrównoważony rozwój nie miał miejsca w Polsce. Przede wszystkim stawiano nacisk na rozwój gospodarczy, ekonomiczny, natomiast wątki środowiskowe czy społeczne były zaniedbywane. To przede wszystkim czynniki ekonomiczne decydowały o podejmowaniu strategicznych decyzji o reformach w Polsce. Natomiast cele środowiskowe czy społeczne zdecydowanie nie.

Kumulację negatywnych konsekwencji procesu transformacji  można było zauważyć na początku tego wieku. W 2001, 2002, 2003 roku, kiedy to poziom ubóstwa, jak i poziom bezrobocia sięgały swoich szczytów. Poziom bezrobocia 20%, poziom ubóstwa niewiele mniej. Dopiero od momentu wejścia Polski do Unii Europejskiej, te proporcje pomiędzy rozwojem społecznym i środowiskowym, i gospodarczym, ekonomicznym zaczęły się korzystnie zmieniać. Jednak w dalszym ciągu nie osiągnięto tego punktu, w którym można powiedzieć że rozwój ma charakter zrównoważony i realizuje cele zrównoważonego rozwoju wyznaczane przez Organizację Narodów Zjednoczonych.

Raport powstał w raach projektu Make Europe Sustainable for All.