Azja Południowo-Wschodnia to obszar występowania jednych z najstarszych i najbogatszych gatunkowo lasów równikowych na Ziemi. Niestety rejon ten w ostatnich dekadach przeszedł radykalną transformację doświadczając bezprecedensowego w historii ludzkości wylesiania. Główne państwa regionu – Indonezja i Malezja straciły łącznie w latach 2000-2010 około 11 milionów hektarów lasu. Jest to obszar porównywalny z obszarem Danii.

Największe zniszczenia dotknęły najbogatszych, nizinnych lasów równikowych, których powierzchnia w porównaniu z rokiem 2000 spadła o 7,8 mln ha, czyli aż o 11%. Wśród nich są nizinne lasy bagienne, będące jednymi z największych organicznych magazynów węgla na świecie, a które skurczyły się w tym czasie o 19,7%.

W kategorii bezwzględnej powierzchni leśnej palmę pierwszeństwa dzierży Borneo, gdzie zniszczono 5 mln ha, stanowiących 12% powierzchni leśnej z roku 2000. Tempo wylesiania było jeszcze szybsze na Sumatrze, która utraciła 23% (3,5 mln ha) swoich lasów. Sabah i Sarawak stanowiące malezyjska część Borneo straciły w tym czasie ponad 15% powierzchni leśnej.

Największy pogrom dotyczył nizinnych lasów bagiennych. Na Sumatrze ich obszar skurczył się o ponad 40%, a na Borneo o jedną czwartą. Malezja straciła w tym czasie 45% swoich lasów bagiennych.

Całkowity spadek powierzchni leśnej oceniany jest w Indonezji na 8,8 mln ha, a Malezji na 2,2 mln ha (13,2%).

Lasy równikowe Indonezji i Malezji ewoluowały przez wiele milionów lat. Pod względem bogactwa gatunków nie mają sobie równych, z wyjątkiem może niektórych rejonów zachodniej Amazonii. Ich niszczenie skazuje na zagładę niezliczoną ilość gatunków na czele z orangutanami, nosaczami, tygrysami, nosorożcami, a także tymi, których spora część czeka jeszcze na odkrycie.

Degradacja lasów równikowych przyczynia się ponadto do zmian klimatycznych. Dotyczy to w szczególności lasów bagiennych. Przez wiele miesięcy są one zalewane są wodą, a grubość materii organicznej odkładającej się przez tysiąclecia sięga w wielu miejscach kilkunastu metrów. Ich osuszanie i wypalanie prowadzi często do gigantycznych pożarów, których nie sposób opanować, a podczas których do atmosfery uwalniają się olbrzymie ilości dwutlenku węgla.

Dzięki wylesianiu, nie będąca potęgą przemysłową Indonezja, plasuje się na 3. miejscu na świecie pod względem emisji dwutlenku węgla, zaraz za Chinami i Stanami Zjednoczonymi. Na skutek samego wylesiania wielkość emisji w latach 2000-2010 wyniosła 7mld ton CO₂.

Główną przyczyną deforestacji jest ekspansja przemysłowych plantacji palmy olejowej oraz plantacji akacji i eukaliptusa, z których pozyskuje się pulpę drzewną.

 

Tomasz Kłoszewski na podstawie Mongabay

Link do oryginalnego artykułu: ziemianarozdrozu.pl/artykul/2260/wielkie-wylesianie