Organizacje pozarządowe odrzucają dobrowolne porozumienia w celu oczyszczenia przemysłu modowego, wzywając, aby nadchodzące unijne prawodawstwo tekstylne pociągnęło marki do odpowiedzialności za ich wkład w globalne zanieczyszczenie.

Niektóre z największych sieci grup ekologicznych w Europie łączą siły, aby domagać się położenia kresu szybkiej modzie w przemyśle tekstylnym, który jest jednym z największych przemysłów na świecie zanieczyszczających środowisko naturalne.

W ramach  kampanii „Wardrobe Change” – kampanii obejmującej 25 organizacji pozarządowych*, w tym Europejskie Biuro Ochrony Środowiska (EEB) oraz Instytut na rzecz Ekorozwoju – wzywają do wprowadzenia nowej polityki, aby powstrzymać niekontrolowaną nadprodukcję tekstyliów. Proponowane środki obejmują minimalne standardy dotyczące trwałości odzieży, zakaz niszczenia niesprzedanych i zwróconych towarów, zasady weryfikacji i uzasadniania ekologicznych roszczeń oraz ambitne cele dotyczące bezwzględnego zmniejszenia ilości zasobów naturalnych wykorzystywanych w całym łańcuchu dostaw.

Grupy wzywają również do pilnych przepisów, które pozwolą uniknąć narażenia mody na niebezpieczne chemikalia i położą kres łamaniu praw pracowniczych w łańcuchach dostaw. „Nie możemy prosić ludzi o udział w kwestii zrównoważonego rozwoju, jeśli wielomiliardowe firmy odpowiedzialne za promowanie takich niezrównoważonych nawyków konsumpcyjnych nie zostaną pociągnięte do odpowiedzialności” — powiedziała Emily Macintosh, specjalista ds. polityki w EEB.

Wezwanie pojawia się, gdy produkcja odzieży i tekstyliów wciąż rośnie, pomimo wielu inicjatyw na rzecz zrównoważonego rozwoju ze strony głównych marek modowych i sprzedawców detalicznych.

W Europie rocznie zużywa się 675 milionów ton surowców do napędzania konsumpcji odzieży, obuwia i tekstyliów domowych. Na całym świecie całkowita ilość wyprodukowanych ubrań podwoiła się w latach 2000-2015, głównie ze względu na rynek szybkiej mody, który ma wzrosnąć z 25 miliardów dolarów w 2020 roku do 40 miliardów dolarów w 2025 roku.

„UE może zmienić sposób projektowania wyrobów tekstylnych, domyślnie czyniąc je zrównoważonymi” – powiedziała Valeria Botta, kierownik programu w ECOS – Koalicja Środowiskowa ds. Standardów. „Nasze ubrania muszą trwać dłużej, być łatwiejsze do naprawy i ponownego użycia oraz być wykonane bez szkodliwych materiałów i substancji” – powiedziała.

Komisja Europejska zbiera obecnie informacje zwrotne od przemysłu i organizacji społeczeństwa obywatelskiego. Konsultacje potrwają do 4 sierpnia, a władze wykonawcze UE mają opublikować swoją strategię tekstylną do końca 2021r.

Zrównoważona odzież staje się normą

Stanowisko organizacji pozarządowych zawiera cztery kluczowe postulaty:

• Zrównoważone produkty tekstylne powinny stać się normą dzięki wysokim minimalnym standardom projektowania, lepszym procesom produkcyjnym, identyfikowalności, przejrzystości i ujawnianiu informacji oraz zakazowi niszczenia niesprzedanych i zwróconych towarów.
• Obrania kierunku za zasobooszczędną konsumpcją tekstyliów dzięki przepisom określającym, jakie wiarygodne oświadczenia ekologiczne można umieszczać na produktach, zharmonizowanym etykietom i lepszym informacjom na temat oczekiwanego okresu użytkowania i możliwości naprawy produktu.
• Porzucenie liniowego modelu biznesowego, opodatkowując wykorzystanie pierwotnych zasobów i czyniąc producentów odpowiedzialnymi za produkty, które wprowadzają na rynek od kołyski do grobu.
• Pociągnięcie przemysłu włókienniczego UE do odpowiedzialności za swoją rolę w świecie dzięki resetowi handlu oraz rygorystycznym zasadom należytej staranności w zakresie praw człowieka i ochrony środowiska.

---

*Członkowie  koalicji Wardrobe Change obejmują następujące grupy i ich członków: European Environmental Bureau (EEB), ECOS, RREUSE, Plastic Soup Foundation, Zero, Future in Our Hands Norway, Changing Markets Foundation, HEJ Support, Generation Climate Europe, i Zielona Wolność.

Dokument ten wspierają również: Biuro rzecznictwa Sprawiedliwego Handlu (FTAO), Polskie Stowarzyszenie Zero Waste, Runder Tisch Reparatur, Zero Waste Europe, Umweltdachverband, FCISV, Irish Environmental Network, WECF France, Institute Povod Slovenia, Instytut na rzecz Ekorozwoju (InE/ISD), Na Mysli, OKOBURO , WECF Holandia i Wontanara.

Źródło: EEB