Zbytnie poleganie na systemie rynków węglowych uniemożliwia także sprawne funkcjonowanie innych, efektywniejszych środków, takich jak przepisy, inwestycje oraz podatki.

Według FoE do roku 2020 Europa musi przyczynić się do redukcji co najmniej 40% emisji, bez równoważenia emisji CO₂ – jej obecne cele to zaledwie połowa tego.

Dane pochodzące z badań Komisji Europejskiej wykazują, że w obecnej fazie rozwoju systemu EU-ETS 17 na 20 krajów członkowskich wynegocjowało ograniczenie emisji CO2 do poziomu, który wciąż jest wyższy niż emisje z roku 2005. To pozwoli im na podwyższanie poziomów emisji przez następne lata lub na zmagazynowanie nadmiarowych pozwoleń do wykorzystania w najbliższej przyszłości. Potężną lukę w tym systemie powoduje także dostępność międzynarodowych kredytów offsetowych. Nabywanie kredytów z Mechanizmu Czystego Rozwoju ONZ oznacza, że przedsiębiorstwa mogą uniknąć krajowych redukcji, a finansowane przez nie projekty na rzecz redukcji emisji w krajach rozwijających się nie tylko nie przyczyniają się do rzeczywistych redukcji, lecz także powodują problemy społeczne i środowiskowe.