TRZECIE MIEJSCE: STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI I KOLUMBIA
Kolumbia i Stany Zjednoczone Ameryki otrzymały trzecią nagrodę Skamieliny Dnia za regres uczyniony w procesie REDD - ograniczenia emisji pochodzących z wylesiania i degradacji lasów. Zamiast usuwania lub też scalania, Kolumbia oraz USA dodały i rozbiły niniejszy tekst. W ciągu jednego wieczoru oba państwa poszerzyły trzystronnicowy tekst REDD do siedmiu stron, które zmieniły format dokumentu. Sam dokument jest utajniony przed ministrami. Ogólnie rzecz biorąc pojawiły się zapisy łagodzące sam tekst - co w konsekwencji stanowi krok w tył wobec dotychczasowych uregulowań, zwłaszcza związanymi z procesem REDD prowadzonym podczas COP 15. Chcielibyśmy nadać bieg sprawom, nie mając jednak na myśli biegu wstecznego.

MIEJSCE DRUGIE: KANADA
Za okłamywanie Kanadyjczyków, negocjatorów i resztę świata, Kanada została „uhonorowana” drugim miejscem Skamieliny Dnia. Ujawniona dokumentacja z posiedzenia kanadyjskiego Ministra Środowiska Jima Prentice’a pokazuje, że kraj ten nie ma w ogóle w planach realizacji celu emisyjnego do 2020 roku. Zamiast tego rząd planuje podgrzewać Kanadyjczyków i cały glob poprzez dopuszczenie do wzrostu emisji gazów do 2020 o kolejne 37% powyżej aktualnego poziomu. Ujawniony plan zakłada trzy razy łagodniejszą od poprzedniej, politykę wobec wielkich „trucicieli”, takich jak piaski roponośne. Kanadyjska obietnica całkowitej redukcji gazów o 3% poniżej poziomu z 1990 – tak często powtarzana w Kopenhadze przez negocjatorów, okazała się całkowitym kłamstwem. Kanada nie dawała jak dotychczas największych nadziei podczas szczytu, ale nikt nie spodziewał się tak żałosnego oszustwa. Najwyższy czas zacząć tworzyć politykę klimatyczną dla Kanady i dla świata, a nie dla piasków roponośnych.

MIEJSCE PIERWSZE: STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI
Po pierwszym bezpunktowym tygodniu w Kopenhadze, USA szybko “nadrabia straty” i zdobywa kolejną pierwszą nagrodę Skamieliny Dnia! Ta, została przyznana za bycie jedynym uprzemysłowionym państwem blokującym uchwałę obniżającą emisje z lotnictwa i żeglugi morskiej (tzw. bunker finance). Tym sposobem można podwyższyć dochody funduszu adaptacyjnego i mitygacyjnego dla państw rozwijających się.

Trudno zrozumieć, co może się nie podobać w tym pomyśle, który stawia czoła najszybciej rosnącym źródłom emisji i zamienia je w pieniądze, które mają pomóc biednym państwom w walce ze zmianami klimatycznymi. Przez ostatnich kilka miesięcy wszystkie uprzemysłowione kraje - nawet Kanada, przekonały się do tej idei. Najwyższy czas, żeby Stany Zjednoczone zadeklarowały jakąś formę długoterminowego wsparcie finansowego, a ta ustawa mogłaby być na nie najbardziej oczywistym pomysłem.