Obecnie po raz pierwszy w naszej historii przeprowadzamy niekontrolowany eksperyment na skalę globalną. Spalamy wszystkie powstające przez dziesiątki milionów lat paliwa kopalne, po jakie tylko możemy sięgnąć. Powstające w wyniku ich spalania i wyrzucane do atmosfery gazy powodują zmiany w jej składzie, wpływając na klimat w skali globalnej. 

Tak jak wyspiarze na Wyspie Wielkanocnej możemy bezmyślnie zniszczyć swój świat. Stawką jest cała nasza planeta.

Dlaczego społeczeństwa upadają? Przykłady pochodzą z książki biologa ewolucyjnego Jareda Diamonda "Collapse: How Societies Choose to Fail or Succeed".
 

 

Elementy wspólne, od Wyspy Wielkanocnej i Pitcairn, przez Indian Anasazi i Majów po Wikingów z Grenlandii, to degradacja środowiska naturalnego do poziomu nie będącego w stanie zapewnić utrzymania populacji oraz brak zmian społecznych koniecznych do stawienia im czoła.

Zmiany z reguły zachodzą powoli i stopniowo, przez co pozostają niezauważane przez koncentrujących się na codziennych sprawach ludzi, nie uświadamiających sobie konsekwencji swojego postępowania do momentu, aż jest już za późno na podjęcie działań zapobiegawczych.

"Nie wychodzi nam najlepiej rozpoznawanie odległych zagrożeń, nawet, jeśli prawdopodobieństwo ich wystąpienia wynosi 100%. Ignorowanie ich przez społeczeństwo jest jak ignorowanie przez mieszkańców Pompejów grzmotów pod Wezuwiuszem" - James Schlesinger, sekretarz ds. energii Stanów Zjednoczonych w latach 1977 - 1979.

Badacze wśród powodów podejmowania przez społeczności katastrofalnych decyzji wymieniają przyczyny:

Ponadto ludzie mają tendencję do myślenia, że ta rzeczywistość, która akurat nas teraz otacza, jest jedyną możliwą i będzie istnieć zawsze. To nasze przekonanie dotyczy nie tylko przeświadczenia, że coś tak olbrzymiego, jak Ziemia, nie może ulegać zmianom w skali mniejszej niż miliardy lat, a jej zasoby naturalne są niewyczerpane, ale nawet czegoś tak ulotnego jak stan gospodarki czy zasady społeczne.

To bardzo niebezpieczna pułapka. Zasoby naturalne, liczone w areale lasów, baryłkach ropy czy tempie odtwarzania się populacji ryb, są skończone i coraz wyraźniej zderzamy się z ich ograniczeniami. Klimat Ziemi, jaką znamy, także nie jest niezmienny - wielokrotnie w swojej historii Ziemia wyglądała zupełnie inaczej niż tu i teraz, począwszy od nie tak dawnych epok lodowcowych, kiedy lodowce schodziły poniżej 50tego równoleżnika, przez okresy w których atmosfera Ziemi była trującą chmurą siarkowodoru, aż po Ziemię - śnieżkę kilkaset milionów lat temu, kiedy całą planetę, od bieguna po równik pokrywała wielokilometrowej grubości lodowa skorupa. A stan gospodarczy, zasady społeczne i konflikty? Ostatnich kilkadziesiąt lat pokoju krajów Zachodu wymazało z naszej świadomości sytuacje takie jak Wielki Kryzys, Wojny Światowe, Wielki Głód na Ukrainie, Rewolucję Kulturalną w Chinach czy ludobójstwa w niezliczonych krajach. Nie trzeba ostatecznej katastrofy, żeby zdestabilizować nasz świat. W sytuacji kryzysu sami ludzie mogą stać się dla siebie najpoważniejszym zagrożeniem .

Nie posiadamy umiejętności postrzegania takich zdarzeń jak zmiany klimatu czy wyczerpywanie się zasobów naturalnych. Kto widział wyczerpujące się złoże ropy? Kto widział wycinaną pod biopaliwa dżunglę?

źródło: Ziemia na Rozdrożu
www.ziemianarozdrozu.pl