Inicjatywy lokalne

Zorrotzaurre – rewitalizacja z wizją (20086)

2017-04-03


galeria

Półwysep Zorrotzaurre przed rewitalizacją. Fot. Comisión Gestora de Zorrotzaurre

Dzielnica przemysłowa Zorrotzaurre leży na półwyspie na rzece Nervión oddzielonym od stałego lądu kanałem Deusto. Kiedy kanał zostanie przekopany do końca, Zorrotzaure stanie się wyspą. Jaki jednak ma to związek z adaptacją do zmian klimatu?

Zorrotzaurre brzmi jak nazwa dinozaura – coś w tym jest, ponieważ ta dzielnica hiszpańskiego miasta Bilbao to obecnie zapuszczony poligon przemysłowy.

Plan rewitalizacji Zorrotzaurre zakłada przekształcenie opuszczonych terenów poprzemysłowych w tętniącą życiem nowoczesną dzielnicę pełną budynków mieszkalnych, sklepów, punktów usługowych, ośrodków edukacji, biur i terenów zielonych. W związku z postępującymi zmianami klimatycznymi w Kraju Basków przewiduje się coraz więcej gwałtownych opadów, przez co kolejne części miasta będą narażone na podtopienia. Równocześnie w Bilbao rośnie zapotrzebowanie na mieszkania. Projekt rewitalizacyjny "Zorrotzaure Master Plan" to kompleksowe przedsięwzięcie łączące w sobie rozwój infrastruktury mieszkaniowej oraz ochronę przeciwpowodziową. Jego główną autorką jest niedawno zmarła Zaha Hadid, uznana brytyjska architekt irackiego pochodzenia.

Wyzwania

Bilbao leży w dolinie rzeki Nervión (bask. Nerbioi), której poziom wody jest uzależniony od pływów morskich. Podtopienia to obecnie jedno z najczęstszych zagrożeń w dolinie – powodują je przede wszystkim coraz gwałtowniejsze spływy powierzchniowe po silnych opadach deszczu. Ich nasilenie jest związane m.in. z nieprawidłowym zarządzaniem terenami leśnymi, intensywnym wypasem bydła, ale także z rozprzestrzenianiem się miasta.

Coraz częstsze powodzie niosą za sobą koszty szacowane na 5,5 mln EUR dla zdarzeń o wysokim prawdopodobieństwie wystąpienia (raz na 10 lat), 241 mln EUR dla zdarzeń o średnim prawdopodobieństwie wystąpienia (raz na 100 lat) oraz 444 mln EUR dla zdarzeń o niskim prawdopodobieństwie wystąpienia (raz na 500 lat).

Regionalne modele klimatyczne sugerują, że prawdopodobieństwo gwałtownych intensywnych opadów w regionie wzrośnie o 10%, za czym idzie także znaczny wzrost zagrożenia powodzią. Do roku 2050 maksymalny poziom wody w rzece Nervión wzrośnie o 22%, co oznacza, że obszar zagrożony podtopieniami zwiększy się o 3%. Może się wydawać, że to niewiele, jest to jednak realne zagrożenie dla znajdujących się na tych terenach zabudowań, zakładów przemysłowych i pól uprawnych.  Ponadto, podnoszący się poziom morza i coraz wyższe przypływy zwiększają ryzyko powodzi wzdłuż koryta rzeki. Jeśli uwzględni się skutki zmiany klimatu, koszty związane z podwyższonym ryzykiem powodzi na obszarze metropolii Bilbao mogą wzrosnąć o niemal 60% (56,4%).

W związku z rozwojem miasta, w Bilbao rośnie zapotrzebowanie na zasoby mieszkaniowe i towarzyszącą im infrastrukturę. Jako, że miasto leży w dolinie, nie ma możliwości rozprzestrzenienia się na zewnątrz i musi szukać rozwiązań w ramach obecne. Opuszczone tereny przemysłowe na Zorrotzaurre są w tej sytuacji szansą dla nowych inwestycji. Plan rewitalizacji półwyspu zakłada budowę 5,5 tys. mieszkań i ponad 200 tys. m2 powierzchni biurowo- usługowej (25% powierzchni dzielnicy).

Rozwiązania

Celem projektu jest przekształcenie Zorrotzaurre z obszaru postprzemysłowego w nowoczesną dzielnicę mieszkaniową. Wymaga to przede wszystkim odpowiedniej ochrony przed podtopieniami.  Zgodnie z założeniami, istniejące zabudowania zostaną zabezpieczone przed zdarzeniami o średnim ryzyku wystąpienia, a nowe powinny przetrwać nawet największe powodzie (o niskim ryzyku wystąpienia).

Zabezpieczenia przeciwpowodziowe obejmują 5 kluczowych działań:

  1. Przekopanie kanału Deusto i przekształcenie półwyspu w wyspę. Otwarcie kanału spowoduje obniżenie poziomu wody (nawet o o 0,5 – 1 m), przez co zmniejszy się ryzyko powodzi. Z badań wynika, że zabieg ten zabezpieczy przed podtopieniami nie tylko Zorrotzaurre, ale także inne dzielnice miasta, w tym zabytkową Starówkę. Oznacza to znaczne oszczędności kosztów związanych ze zniszczeniami na skutek powodzi.
  2. Podniesienie poziomu gruntu dla nowych zabudowań. W początkowej fazie realizacji projektu poziom gruntu we wschodniej i zachodniej części wyspy zostanie podniesiony o 1,5 m. Nowo wznoszone budynki będą położone wyżej i dzięki temu będą mniej podatne na skutki najbardziej gwałtownych powodzi.
  3. Budowa wału przeciwpowodziowego. Aby ochronić istniejące 47 budynków (mieszczących 352 mieszkania), zlokalizowanych głównie w pobliżu rzeki, planuje się budowę metrowej wysokości umocnienia przeciwpowodziowego. Wał powinien zabezpieczyć budynki przed powodziami o średnim ryzyku wystąpienia.
  4. Budowa ogólnodostępnych terenów zielonych. 7,5 kilometrowe nabrzeże zostanie niemal w całości (95%) przekształcone w szeroką na 20 m przestrzeń publiczną dla pieszych i rowerzystów. Część tego obszaru będzie mogła pełnić funkcję terenu zalewowego. Parki położone na przeciwległych krańcach wyspy połączone będą pasażami wzdłuż obydwu brzegów. W centrum wyspy zaprojektowano park o pow. 40 tys. m2. Sieć terenów zielonych uzupełniają skwery o łącznej powierzchni 5 tys. m2. Równocześnie zaplanowano także rewitalizację i rozbudowę sąsiadującego z półwyspem parku Botica Vieja.
  5. Instalacja zbiorników burzowych. Nadmiar wody będzie gromadzony w trzech zbiornikach retencyjnych zlokalizowanych w dzielnicach po drugiej stronie kanału – jeden o poj. 620 m3 w San Ignacio i dwa w Ribera de Deusto (2100 m3 każdy).

Wizualizacja Zorrotzaurre po rewitalizacji. Fot. Comisión Gestora de Zorrotzaurre.

Zrównoważone miasto

Mając na uwadze ideę zrównoważonego miasta, architekci zaprojektowali dzielnicę o zwartej zabudowie, łączącą w sobie infrastrukturę mieszkaniową (74%) i biurowo-usługową (26%). Ok. 500 osób obecnie zamieszkujących półwysep nie zostanie wysiedlonych, a wręcz przeciwnie, ich mieszkania zostaną wyremontowane w ramach inwestycji.

Wyspa będzie miała powierzchnię 61 ha,  z czego 2/3 będzie ogólnodostępne. Znajdą się tam np. tereny zielone, ale także ośrodki edukacyjne, sportowe czy kulturalne. Nowa dzielnica, dobrze skomunikowana z resztą miasta, będzie oferować mieszkania w przystępnych cenach oraz przestrzeń dla przemysłu przyjaznego środowisku. Ta starannie zaplanowana mieszanka ma na celu nie tylko ograniczenie ilości codziennych podróży wykonywanych przez mieszkańców, ale także stymulowanie lokalnego rozwoju kulturalno-artystycznego.

Ideę zrównoważonego miasta widać również  w podejściu architektów do kwestii transportu. Ruch samochodowy jest przewidziany jedynie w centralnej części dzielnicy, podczas gdy uliczki osiedlowe będę otwarte wyłącznie dla ruchu pieszego. Mieszkańcy będą mogli korzystać z transportu publicznego (tramwaj) oraz ścieżki rowerowej wzdłuż głównej alei.

Inwestorzy

W celu realizacji projektu zawarto partnerstwo publiczno-prywatne, w skład którego wchodzą samorząd terytorialny Kraju Basków, urząd miasta Bilbao, władze portowe oraz spółki prywatne: Sociedad Promotora Inmobiliaria Margen Derecha S.A. i Vicinay Cadenas S.A. Koszty rewitalizacji zostaną pokryte przez właścicieli gruntów odpowiednio do posiadanych udziałów (51% publiczne, 49% prywatne).

Mieszkańcy dzielnicy nie ponoszą żadnych kosztów, biorą jednak aktywny udział w konsultacjach dotyczących opracowania planu zagospodarowania półwyspu. Jednym z efektów tych dyskusji był program opracowany przez miejską spółkę SURBISA zakładający wsparcie obecnych mieszkańców i właścicieli w renowacji budynków ze specjalnym naciskiem na poprawę efektywności energetyczną i przystosowanie infrastruktury do potrzeb osób z niepełnosprawnościami.

Plan rewitalizacji był również dwukrotnie poddany konsultacjom społecznym. Mieszkańcy Bilbao zgłosili łącznie prawie 50 uwag, z czego część uwzględniono w ostatecznej wersji dokumentu. Mieszkańcy domagali się m.in. zachowania zabytkowego budynku przemysłowego, który ostatecznie zdecydowano przekształcić w ośrodek kultury.

Koszty

Koszty przekopania kanału Duesto i przekształcenia półwyspu w wyspę szacuje się na 20,9 mln EUR. Inwestycję tę wzięło na siebie miasto, które umówiło się z baskijskim samorządem, że ten w zamian sfinansuje budowę jednego z nowych mostów. Miasto zapłaci również za wał przeciwpowodziowy (ok. 5,1 mln EUR w tym rewitalizacja nabrzeża) oraz zbiorniki burzowe (4,74 mln EUR). Koszty podniesienia poziomu gruntu oraz stworzenia terenów zielonych leżą po stronie członków partnerstwa publiczno-prywatnego.

Harmonogram

Plan rewitalizacji Zorrotzaurre powstał w roku 2004, chociaż samą ideę uwzględniono już w planie zagospodarowania przestrzennego miasta z roku 1995. Po aktualizacji w 2007 r., „Zorrotzaurre Master Plan” został ostatecznie zaakceptowany przez urząd miasta w roku 2012.

Cele adaptacyjne zawarte w planie odnoszą się do regionalnych i krajowych strategii adaptacji do zmian klimatu. W 2007 r. Hiszpania przyjęła krajową strategię dotyczącą zmian klimatu i czystej energii, w której zawarto plany do roku 2020. Kraj Basków w 2005 r. przyjął strategię dotyczącą zmian klimatu do roku 2050. Obie strategie stanowią silny bodziec do realizacji działań z zakresu zapobiegania i adaptacji do skutków zmian klimatu na poziomie lokalnym.

Prace nad przekopaniem kanału Deusto planuje się  zakończyć jeszcze w 2017 r. – i wtedy Zorrotzaurre stanie się wyspą. Rewitalizacja wyspy powinna rozpocząć się w tym samym roku i potrwa około 30 lat.

Źródło: www.adaptcity.pl 

 


ChronmyKlimat.pl – portal na temat zmian klimatu dla społeczeństwa i biznesu. © Copyright Fundacja Instytut na rzecz Ekorozwoju
Redakcja: ul. Nabielaka 15 lok. 1, 00-743 Warszawa, tel. +48 +22 8510402, -03, -04, fax +48 +22 8510400, portal@chronmyklimat.pl