Indeks zmian klimatycznych 2021 (CCPI): Wciąż żaden kraj nie jest wystarczająco dobry; UE stoi na rozdrożu (21611)

2020-12-07


galeria

Opublikowany dzisiaj nowy ranking 58 krajów o najwyższych emisjach:

- Żaden z badanych krajów nie znajduje się na ścieżce zgodnej z celami porozumienia paryskiego

- Emisje maleją w ponad połowie analizowanych krajów

- Siedem państw UE i cała UE otrzymało „wysoką” ocenę za ochronę klimatu, ale pięć krajów UE znajduje się w kategorii „bardzo niska”

- Portugalia i Nowa Zelandia należą czołówki; Szwecja jest liderem

- Drugi raz z rzędu Stany Zjednoczone są na dole rankingu, za Arabią Saudyjską

Berlin / Bonn (7 grudnia 2020). Opublikowany dzisiaj wskaźnik efektywności zmian klimatu (CCPI) 2021 przedstawia mieszany obraz postępów Unii Europejskiej (UE) w działaniach na rzecz klimatu. Podczas gdy skandynawskie kraje UE, Portugalia i cała UE zajmują wysokie miejsca w indeksie ze stosunkowo dobrymi wskaźnikami, Węgry, Polska i Czechy wyróżniają się z wartością mocno odstającą niskim wskaźnikiem.

W rankingu ogólnym UE awansowała z 22 miejsca w ubiegłym roku na 16 miejsce w tym roku, prawie wyłącznie dzięki znacznie lepiej ocenianej polityce klimatycznej.

CCPI analizuje i porównuje ochronę klimatu w 57 krajach (plus UE jako całość) z najwyższymi emisjami, które łącznie odpowiadają za 90 procent globalnych emisji. Aktualny indeks analizuje emisje sprzed kryzysu koronawirusa i nie odzwierciedla redukcji emisji w tej niezwykłej sytuacji.

„Najnowszy wskaźnik efektywności zmian klimatycznych wyraźnie pokazuje, że UE stoi na rozdrożu” - mówi Jan Burck, jeden z autorów Indeksu, opublikowanego przez jego organizację Germanwatch we współpracy z NewClimate Institute i Climate Action Network (CAN).

Niniejszy raport pojawia się na kilka dni przed szczytem UE w sprawie celów klimatycznych na 2030 r. i szczytem klimatycznym ONZ z okazji piątej rocznicy porozumienia paryskiego 12 grudnia.

„UE może stać się wzorem do naśladowania w ochronie klimatu dzięki środkom na rzecz zielonej odbudowy po kryzysie koronawirusa, ustanawiając ambitny cel klimatyczny na 2030 r zgodny z limitem 1,5 ° C oraz dobrą implementacją i dalszym rozwojem Zielonego Ładu ale może też się potknąć, jeśli będzie stosować greenwshing zamiast zielonego ożywienia i wdrażać nieodpowiednie cele i instrumenty w ramach Europejskiego Zielonego Ładu ”- dodał Burck.

W rankingach prowadzi tylko trzech członków G20, z sześcioma na samym dole

G20 również przedstawia podzielony obraz. Wielka Brytania (5. miejsce), Indie (10. miejsce) i UE zajmują wysokie miejsca w indeksie. Jednak zdecydowana większość krajów G-20 pozostaje w czołówce rankingów. Stany Zjednoczone (61 miejsce), Arabia Saudyjska (60 miejsce), Kanada (58 miejsce), Australia (54 miejsce), Korea Południowa (53 miejsce) i Rosja (52 miejsce) są oceniane jako „bardzo niskie”.

Chociaż wydaje się, że punkt zwrotny w globalnych emisjach jest w zasięgu ręki, pięć lat po podpisaniu porozumienia paryskiego żaden kraj nie jest na ścieżce zgodnej z celami porozumienia paryskiego. Ogólnie emisje gazów cieplarnianych nieznacznie wzrosły, ale w rzeczywistości spadają w ponad połowie badanych krajów (32). W dwóch trzecich krajów (38) ponad dziesięć procent całkowitej wymaganej obecnie energii pierwotnej pochodzi ze źródeł odnawialnych, a w dwunastu krajach udział odnawialnych źródeł energii przekracza 20 procent.

„Obecnie tym ważniejsze jest, że światowe ożywienie gospodarcze nie tylko wspiera odradzające się gospodarki, ale jednocześnie przygotowuje się do globalnej gospodarki o zerowej emisji dwutlenku węgla. Czy większość działań naprawczych branych pod uwagę do tworzenia indeksu prowadzi do zmniejszenia lub zwiększenia efektu cieplarnianego z emisji gazów jest nadal niejasne, ale wciąż jest miejsce na kształtowanie pakietów naprawczych i dyskutowanych jest wiele pozytywnych sposobów ”- mówi prof. dr Niklas Höhne z NewClimate Institute.

W Hiszpanii, Belgii i Grecji pogarszają się wyniki klimatyczne. Szwecja (4. miejsce, kategoria „wysoka”) czwarty rok z rzędu pozostaje międzynarodowym liderem w dziedzinie ochrony klimatu. Jednak Szwecja nie jest również „wzorem do naśladowania”. Jak do tej pory każdy inny kraj nie jest jeszcze na drodze do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego (dlatego też pierwsze trzy miejsca CCPI pozostają wolne). Z drugiej strony Szwecja wyznacza standardy w zakresie emisji gazów cieplarnianych, energii odnawialnej i polityki klimatycznej (w każdym z nich znajduje się w najwyższej grupie). Bardzo wysokie zużycie energii na mieszkańca (49. miejsce) uniemożliwia krajowi uzyskanie jeszcze lepszej oceny. W rankingu ogólnym plasują się Wielka Brytania (5.) i Dania (6.). Portugalia (od 25 do 17 miejsce) i Nowa Zelandia (od 37 do 28) należą do największych wspinaczy. Japonia również wspięła się o sześć miejsc (z 51. na 45.), ale nadal otrzymuje ocenę „niską” (w zeszłym roku: „bardzo niska”). Z drugiej strony Słowenia (od 44 do 51.), Hiszpania (od 34 do 41), Belgia (od 35 do 40) i Grecja (od 28 do 34) odnotowały największy spadek.

Maroko, Chile i Indie: trzy kraje rozwijające się w pierwszej dziesiątce.

W pierwszej dziesiątce rankingu znalazły się również trzy kraje rozwijające się: Maroko (7.), Chile (9.) i Indie (10.). Stephan Singer, starszy doradca, Global Energy Policies of Climate Action Network: „Największe kraje eksportujące i produkujące paliwa kopalne, reprezentujące mniej niż 10% światowej populacji, Stany Zjednoczone, Rosja, Arabia Saudyjska i Australia słusznie znajdują się na dole tabeli . Są jednymi z największych emitentów dwutlenku węgla i największymi konsumentami energii. Żaden z nich nie posiada żadnej użytecznej federalnej polityki klimatycznej w celu zmniejszenia zanieczyszczenia ze spalania węgla. To pokazuje wpływową siłę przemysłu paliw kopalnych w tych krajach. Z drugiej strony, my widzimy wiele mniejszych narodów, takich jak Portugalia, Maroko, Chile i inne w Europie, które osiągają znacznie lepsze wyniki. Jako społeczeństwo obywatelskie, aby skutecznie walczyć z kryzysem klimatycznym, musimy zdemontować model biznesowy firm paliw kopalnych na całym świecie ”.

Stany Zjednoczone, Arabia Saudyjska i Iran: najgorsze wyniki

Po raz kolejny wyniki USA są katastrofalne: ostatni rok pod rządami prezydenta Trumpa jest drugim z rzędu ostatnim rokiem, w którym Stany Zjednoczone zajmują ostatnie miejsce, za Arabią Saudyjską. We wszystkich czterech kategoriach, z wyjątkiem energii odnawialnej („niska”), Stany Zjednoczone znajdują się na dole tabeli („bardzo niski”) i są jedynym krajem poza Australią i Algierią, który uzyskał najgorszą ocenę „bardzo niski” zarówno w krajowej i międzynarodowej polityce klimatycznej. Plany prezydenta elekta Bidena stwarzają ogromne możliwości znacznej poprawy tej oceny, ale tylko wtedy, gdy obietnice z kampanii wyborczej zostaną rzeczywiście zrealizowane. Biorąc pod uwagę wciąż niejasną większość w Senacie, nie ma pewności, ile z tego zostanie wdrożone.

Informacje o wskaźniku zmian klimatu opracowanym przez Germanwatch i NewClimate Institute (Niemcy):

Wskaźnik efektywności zmian klimatu opracowany przez Germanwatch i NewClimate Institute opublikowany wraz z Climate Action Network (CAN International) to ranking 57 krajów i UE, odpowiedzialnych łącznie za około 90% globalnej emisji gazów cieplarnianych. Cztery oceniane kategorie to: emisje gazów cieplarnianych (40%), energia odnawialna (20%), zużycie energii (20%) i polityka klimatyczna (20%). Ta ostatnia opiera się na ocenach ekspertów przeprowadzonych przez organizacje pozarządowe i think tanki z odpowiednich krajów. W ramach kategorii Emisje, Energia Odnawialna i Zużycie Energii CCPI ocenia również, w jakim stopniu poszczególne kraje podejmują odpowiednie działania, aby być na dobrej drodze do osiągnięcia globalnego celu Paryża, jakim jest ograniczenie globalnego ocieplenia do poziomu znacznie poniżej 2 ° C. Dlatego CCPI jest ważnym narzędziem zwiększania przejrzystości w międzynarodowej polityce klimatycznej i umożliwia porównanie wysiłków na rzecz ochrony klimatu oraz postępów poczynionych przez poszczególne kraje ukazujacym się corocznie od 2005 roku.

Berlin / Bonn (7 grudnia 2020). Opublikowany dzisiaj wskaźnik efektywności zmian klimatu (CCPI) 2021 przedstawia mieszany obraz postępów Unii Europejskiej (UE) w działaniach na rzecz klimatu. Podczas gdy skandynawskie kraje UE, Portugalia i cała UE zajmują wysokie miejsca w indeksie ze stosunkowo dobrymi wskaźnikami, Węgry, Polska i Czechy wyróżniają się z wartością mocno odstającą niskim wskaźnikiem.

W rankingu ogólnym UE awansowała z 22 miejsca w ubiegłym roku na 16 miejsce w tym roku, prawie wyłącznie dzięki znacznie lepiej ocenianej polityce klimatycznej.

 

CCPI analizuje i porównuje ochronę klimatu w 57 krajach (plus UE jako całość) z najwyższymi emisjami, które łącznie odpowiadają za 90 procent globalnych emisji. Aktualny indeks analizuje emisje sprzed kryzysu koronawirusa i nie odzwierciedla redukcji emisji w tej niezwykłej sytuacji.

 

„Najnowszy wskaźnik efektywności zmian klimatycznych wyraźnie pokazuje, że UE stoi na rozdrożu” - mówi Jan Burck, jeden z autorów Indeksu, opublikowanego przez jego organizację Germanwatch we współpracy z NewClimate Institute i Climate Action Network (CAN).

Niniejszy raport pojawia się na kilka dni przed szczytem UE w sprawie celów klimatycznych na 2030 r. i szczytem klimatycznym ONZ z okazji piątej rocznicy porozumienia paryskiego 12 grudnia.

„UE może stać się wzorem do naśladowania w ochronie klimatu dzięki środkom na rzecz zielonej odbudowy po kryzysie koronawirusa, ustanawiając ambitny cel klimatyczny na 2030 r zgodny z limitem 1,5 ° C oraz dobrą implementacją i dalszym rozwojem Zielonego Ładu ale może też się potknąć, jeśli będzie stosować greenwshing zamiast zielonego ożywienia i wdrażać nieodpowiednie cele i instrumenty w ramach Europejskiego Zielonego Ładu ”- dodał Burck.

W rankingach prowadzi tylko trzech członków G20, z sześcioma na samym dole

G20 również przedstawia podzielony obraz. Wielka Brytania (5. miejsce), Indie (10. miejsce) i UE zajmują wysokie miejsca w indeksie. Jednak zdecydowana większość krajów G-20 pozostaje w czołówce rankingów. Stany Zjednoczone (61 miejsce), Arabia Saudyjska (60 miejsce), Kanada (58 miejsce), Australia (54 miejsce), Korea Południowa (53 miejsce) i Rosja (52 miejsce) są oceniane jako „bardzo niskie”.

Chociaż wydaje się, że punkt zwrotny w globalnych emisjach jest w zasięgu ręki, pięć lat po podpisaniu porozumienia paryskiego żaden kraj nie jest na ścieżce zgodnej z celami porozumienia paryskiego. Ogólnie emisje gazów cieplarnianych nieznacznie wzrosły, ale w rzeczywistości spadają w ponad połowie badanych krajów (32). W dwóch trzecich krajów (38) ponad dziesięć procent całkowitej wymaganej obecnie energii pierwotnej pochodzi ze źródeł odnawialnych, a w dwunastu krajach udział odnawialnych źródeł energii przekracza 20 procent.

„Obecnie tym ważniejsze jest, że światowe ożywienie gospodarcze nie tylko wspiera odradzające się gospodarki, ale jednocześnie przygotowuje się do globalnej gospodarki o zerowej emisji dwutlenku węgla. Czy większość działań naprawczych branych pod uwagę do tworzenia indeksu prowadzi do zmniejszenia lub zwiększenia efektu cieplarnianego z emisji gazów jest nadal niejasne, ale wciąż jest miejsce na kształtowanie pakietów naprawczych i dyskutowanych jest wiele pozytywnych sposobów ”- mówi prof. dr Niklas Höhne z NewClimate Institute.

W Hiszpanii, Belgii i Grecji pogarszają się wyniki klimatyczne. Szwecja (4. miejsce, kategoria „wysoka”) czwarty rok z rzędu pozostaje międzynarodowym liderem w dziedzinie ochrony klimatu. Jednak Szwecja nie jest również „wzorem do naśladowania”. Jak do tej pory każdy inny kraj nie jest jeszcze na drodze do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego (dlatego też pierwsze trzy miejsca CCPI pozostają wolne). Z drugiej strony Szwecja wyznacza standardy w zakresie emisji gazów cieplarnianych, energii odnawialnej i polityki klimatycznej (w każdym z nich znajduje się w najwyższej grupie). Bardzo wysokie zużycie energii na mieszkańca (49. miejsce) uniemożliwia krajowi uzyskanie jeszcze lepszej oceny. W rankingu ogólnym plasują się Wielka Brytania (5.) i Dania (6.). Portugalia (od 25 do 17 miejsce) i Nowa Zelandia (od 37 do 28) należą do największych wspinaczy. Japonia również wspięła się o sześć miejsc (z 51. na 45.), ale nadal otrzymuje ocenę „niską” (w zeszłym roku: „bardzo niska”). Z drugiej strony Słowenia (od 44 do 51.), Hiszpania (od 34 do 41), Belgia (od 35 do 40) i Grecja (od 28 do 34) odnotowały największy spadek.

Maroko, Chile i Indie: trzy kraje rozwijające się w pierwszej dziesiątce.

W pierwszej dziesiątce rankingu znalazły się również trzy kraje rozwijające się: Maroko (7.), Chile (9.) i Indie (10.). Stephan Singer, starszy doradca, Global Energy Policies of Climate Action Network: „Największe kraje eksportujące i produkujące paliwa kopalne, reprezentujące mniej niż 10% światowej populacji, Stany Zjednoczone, Rosja, Arabia Saudyjska i Australia słusznie znajdują się na dole tabeli . Są jednymi z największych emitentów dwutlenku węgla i największymi konsumentami energii. Żaden z nich nie posiada żadnej użytecznej federalnej polityki klimatycznej w celu zmniejszenia zanieczyszczenia ze spalania węgla. To pokazuje wpływową siłę przemysłu paliw kopalnych w tych krajach. Z drugiej strony, my widzimy wiele mniejszych narodów, takich jak Portugalia, Maroko, Chile i inne w Europie, które osiągają znacznie lepsze wyniki. Jako społeczeństwo obywatelskie, aby skutecznie walczyć z kryzysem klimatycznym, musimy zdemontować model biznesowy firm paliw kopalnych na całym świecie ”.

Stany Zjednoczone, Arabia Saudyjska i Iran: najgorsze wyniki

Po raz kolejny wyniki USA są katastrofalne: ostatni rok pod rządami prezydenta Trumpa jest drugim z rzędu ostatnim rokiem, w którym Stany Zjednoczone zajmują ostatnie miejsce, za Arabią Saudyjską. We wszystkich czterech kategoriach, z wyjątkiem energii odnawialnej („niska”), Stany Zjednoczone znajdują się na dole tabeli („bardzo niski”) i są jedynym krajem poza Australią i Algierią, który uzyskał najgorszą ocenę „bardzo niski” zarówno w krajowej i międzynarodowej polityce klimatycznej. Plany prezydenta elekta Bidena stwarzają ogromne możliwości znacznej poprawy tej oceny, ale tylko wtedy, gdy obietnice z kampanii wyborczej zostaną rzeczywiście zrealizowane. Biorąc pod uwagę wciąż niejasną większość w Senacie, nie ma pewności, ile z tego zostanie wdrożone.

Informacje o wskaźniku zmian klimatu opracowanym przez Germanwatch i NewClimate Institute (Niemcy):

Wskaźnik efektywności zmian klimatu opracowany przez Germanwatch i NewClimate Institute opublikowany wraz z Climate Action Network (CAN International) to ranking 57 krajów i UE, odpowiedzialnych łącznie za około 90% globalnej emisji gazów cieplarnianych. Cztery oceniane kategorie to: emisje gazów cieplarnianych (40%), energia odnawialna (20%), zużycie energii (20%) i polityka klimatyczna (20%). Ta ostatnia opiera się na ocenach ekspertów przeprowadzonych przez organizacje pozarządowe i think tanki z odpowiednich krajów. W ramach kategorii Emisje, Energia Odnawialna i Zużycie Energii CCPI ocenia również, w jakim stopniu poszczególne kraje podejmują odpowiednie działania, aby być na dobrej drodze do osiągnięcia globalnego celu Paryża, jakim jest ograniczenie globalnego ocieplenia do poziomu znacznie poniżej 2 ° C. Dlatego CCPI jest ważnym narzędziem zwiększania przejrzystości w międzynarodowej polityce klimatycznej i umożliwia porównanie wysiłków na rzecz ochrony klimatu oraz postępów poczynionych przez poszczególne kraje ukazujacym się corocznie od 2005 roku.

 


ChronmyKlimat.pl – portal na temat zmian klimatu dla społeczeństwa i biznesu. © Copyright Fundacja Instytut na rzecz Ekorozwoju
Redakcja: ul. Nabielaka 15 lok. 1, 00-743 Warszawa, tel. +48 +22 8510402, -03, -04, fax +48 +22 8510400, portal@chronmyklimat.pl