Jak donosi Euractiv.pl, pływające farmy wiatrowe utworzone na głębokowodnych obszarach mogłyby do 2030 roku zagwarantować 318 tys. miejsc pracy i dostarczyć energię elektryczną 145 milionom gospodarstw domowych – wskazuje najnowszy raport Europejskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej (EWEA).

Z dokumentu Deep Water [1] wynika, że nowe, głębokowodne turbiny wiatrowe, które mogłyby być wprowadzone na rynek w 2017 roku, są bardziej konkurencyjne niż tradycyjne turbiny morskie. Co więcej, ich potencjał energetyczny jest ogromny.

Potencjał czterokrotnie większy niż potrzeby

„Energia produkowana przez turbiny zainstalowane na głębokich wodach Morza Północnego mogłaby być cztery razy większa niż zapotrzebowanie całej Unii Europejskiej" – przewiduje raport.

Europejski sektor morskiej energetyki wiatrowej zatrudnia obecnie 58 tys. osób i ma stałą moc jedynie 5 GW. Na pełną skalę pracują tylko dwie głębokowodne turbiny wodne: jedna na Morzu Północnym i jedna na Oceanie Atlantyckim.

Dziedzina ta rozwija się jednak bardzo szybko. Szacuje się, że do 2020 roku mogłaby być źródłem 40 GW energii, co stanowi 4 proc. całego zapotrzebowania UE. W fazie testów znajdują się aktualnie 4 turbiny w Europie i 3 kolejne na świecie.

Do 2020 roku, większość projektów dotyczących morskiej energetyki wiatrowej będzie realizowana na Morzu Północnym i na Morzu Bałtyckim.

"Aby umożliwić sektorowi realizowanie jego potencjału i zapewnić Europie znaczne zyski, niezbędne jest utworzenie jasnych i stabilnych ram legislacyjnych, które obowiązywałyby po 2020 roku, i które opierałyby się na wiążących celach w zakresie energii ze źródeł odnawialnych na rok 2030" – powiedział dyrektor analizy polityk w EWEA, Jacopo Moccia.

Dodał, że takie ramy "muszą być poparte strategią przemysłową opracowaną dla morskiej energetyki wiatrowej, w tym wsparciem dla prac badawczo-rozwojowych".

Autorzy raportu podkreślają także potrzebę uproszczenia procedur licencyjnych i procedur wydawania zezwoleń. Rozmieszczenie nowych turbin, które mogłyby pracować w wodach oceanicznych na głębokości większej niż 50 metrów, również jest wskazane. W 2012 roku, średnia głębokość, na której pracowały morskie turbiny wiatrowe, wynosiła 22 metry.

Wielka Brytania ma najlepsze warunki ...

Za jeden z najlepszych rejonów do instalacji morskich turbin uważana jest Wielka Brytania. U ujścia Tamizy otwarto niedawno największą na świecie morską farmę wiatrową. Mimo to brytyjski Departament ds. Energii i Zmian Klimatu (DECC) potwierdził, że krajowi zabrakło 0,1 proc. do zrealizowania celu udziału energii ze źródeł odnawialnych  na lata 2011-2012.

Ostatnio obniżył też przewidywaną krajową wydajność produkcji energii odnawialnej na rok 2020 z 18 GW na 11,5 GW. Według Komitetu ds. Zmian Klimatu (Committee on Climate Change) oznacza to, że Brytyjczykom nie uda się zrealizować zalecanego przez rząd celu redukcji emisji gazów cieplarnianych.

Do końca czerwca Wielka Brytania była zobowiązana przedstawić Brukseli plan „powrotu na dobrą ścieżkę" realizacji unijnego celu, który zakłada 20-proc. udział „zielonej" energii do 2020 roku. Badania EWEA sugerują, że to rząd naraził na niebezpieczeństwo przyszłość brytyjskiego morskiego przemysłu wiatrowego, niewystarczająco zachęcając producentów turbin do aktywności.

... ale ich nie wykorzystuje

Dane Eurostatu [2] wskazują, że Wielka Brytania, z wynikiem 3,8 proc., zajmuje 25 miejsce na 28 krajów europejskich pod względem udziału „zielonej" energii stosowanej do ogrzewania, dostarczania energii i produkcji paliw. Dla porównania, w Polsce, udział energii odnawialnej wynosi 10,4 proc. i jest zbliżony do średniej w całej Unii Europejskiej.

Mimo że cel Wielkiej Brytanii na rok 2020 jest jednym z najniższych w Unii (15 proc.), jego realizacja wymaga najwyższego rocznego wzrostu (16,5 proc. rocznie do 2020) ze względu na niski poziom startowy.

Według EWEA, Polska jest największym rynkiem energetyki wiatrowej wśród nowych państw członkowskich, a ponadto charakteryzuje się znacznym potencjałem. Aktualnie, energetyka wiatrowa w Polsce rozwija się szybciej, niż zakłada to Krajowy Plan Działania [3], dotyczący energii ze źródeł odnawialnych, przyjęty w grudniu 2010 roku.

Kolejne kroki:

Do końca 2013 roku: spodziewane konsultacje w sprawie celów na rok 2030

Rok 2014: przegląd postępów w realizacji celów wydajności energii na rok 2020

Maj 2014: przygotowanie przez kraje członkowskie UE schematów dla krajowych spółek energetycznych, by zapewnić roczne 1,5-procentowe oszczędności energii

2014, 2016: przegląd dyrektywy przez Komisję Europejską

2020: ostateczny termin spełnienia przez państwa członkowskie UE dobrowolnego 20-procentowego celu udziału odnawialnych źródeł energii