Emisje dwutlenku węgla przekroczyły najbardziej pesymistyczne prognozy.

Opublikowany na łamach czasopisma "Nature Geoscience" raport "Global Carbon Project" stwierdza, że w 2013 roku światowa emisja CO₂ w wyniosła 36,1 mld ton, rosnąc o 2,3% w stosunku do poprzedniego roku. W raporcie przedstawione są także dane dotyczące poszczególnych państw na świecie.

Rysunek 1: Emisje dwutlenku węgla na świecie ze spalania paliw kopalnych i produkcji cementu. Czerwona kropka oznacza prognozę na 2014 rok. Global Carbon Project

W Stanach Zjednoczonych w 2013 r. emisje CO₂ wzrosły o 2,9%, co pokazuje, że polityka klimatyczna prezydenta Baracka Obamy nie jest szczególnym sukcesem. Głównym powodem jest to, że choć USA inwestują w zieloną energetykę, to swoją gospodarkę opierają na wciąż jeszcze tanich paliwach kopalnych, w tym na ropie i gazie łupkowym.

Podobnie jest w innych państwach na świecie. Mimo spowolnienia gospodarczego, do jakiego doszło już rok temu w Chinach, emisje w tym kraju wzrosły o 4,2% i już dawno przekroczyły łączne emisje europejskie i amerykańskie. Co więcej, emisje CO₂ w przeliczeniu na jedną osobę także przekroczyły już europejskie. W 2013 roku przeciętny Chińczyk wyemitował 7,2 tony, podczas gdy Europejczyk jedynie 6,8 ton, zaś Amerykanin 16,4 ton. Oczywiście, gdyby wziąć pod uwagę to, że produkowane w Chinach towary trafiają na rynki krajów Zachodu, emisje przypadające na Chińczyka byłyby niższe, na Europejczyka zaś lub Amerykanina – wyższe.

W Indiach emisje również rosną, w ostatnim roku o 5,1%, szybciej od wzrostu liczby ludności. Tym niemniej i tak ze względu na dość niski poziom życia przeciętny Hindus w 2013 roku wyemitował zaledwie 1,9 tony CO₂. Jeśli jednak Indie pójdą drogą naśladowania zachodniego stylu życia, to emisje CO2 wzrosną jeszcze bardziej.

Sytuacja jest dramatyczna. Emisje dwutlenku węgla przekroczyły najbardziej pesymistyczne scenariusze IPCC. Eksperci przewidują, że w tym roku światowa emisja CO₂ sięgnie zapierających dech 37 mld ton, rosnąc o kolejne 2,5%. Naukowcy ocenili, że jeśli nie chcemy, by klimat na Ziemi ocieplił się o więcej niż 2°C, to 80% światowych rezerw paliw kopalnych musi pozostać pod ziemią. Aby uniknąć przekroczenia niebezpiecznego progu wzrostu temperatury o 2°C, światowe zużycie paliw kopalnych powinno spadać o 7 procent rocznie. Biorąc pod uwagę obecne trendy i decyzje polityczne jest to mało prawdopodobne. Coraz więcej naukowców jest zdania, że ocieplenie klimatu o 2°C jest już nieuniknione. Są nawet tacy, co uważają, że Ziemia przekroczyła już punkt krytyczny niekontrolowanego i przyspieszającego globalnego ocieplenia wywołane nie tylko przez naszą działalność, ale i gwałtowne emisje metanu z klatratów i z wiecznej zmarzliny w Arktyce.

Rysunek 2: Dotychczasowe emisje dwutlenku węgla zestawione ze scenariuszami emisji z 5 Raportu IPCC. ScienceDaily

Chyba jedyne, co jest w stanie zatrzymać dotychczasowy trend to tzw. zderzenie z granicami wzrostu. W takiej stojący w obliczu kryzysu naftowego i finansowego świat, w którym wykładniczy wzrost PKB nie może rosnąć, chcąc nie chcąc zmniejszy emisje CO₂, być może o potrzebne 7 lub nawet więcej procent rocznie. Nie w wyniku inwestycji w efektywność energetyczną i czyste źródła energii, lecz totalnej katastrofy gospodarczej – w obliczu której środki na transformację nie byłyby dostępne.

Skoro już jesteśmy przy PKB i gospodarce warto zwrócić uwagę na kolejny ciekawy zabieg mający na celu utrzymanie dotychczasowego modelu gospodarki. Polska i inne państwa UE zaczynają wliczać w PKB prostytucję i inne elementy z tzw. szarej strefy. Cofamy się? Ostatecznie i tak nie da się otrzymać dotychczasowego modelu gospodarczego opartego o PKB i paliwa kopalne. Nawet, jeśli w tej dekadzie nie wybuchnie kolejna, być może większa niż w 2008 roku recesja, to naszą gospodarkę i ład społeczny zniszczy zmieniający się klimat. Wraz z ocieplaniem się klimatu, a szczególnie po rozpadzie czapy polarnej na biegunie północnym, straty z powodu ocieplającego się klimatu będą liczone w setkach, a raczej w tysiącach miliardów dolarów. A nikt tak naprawdę nie wie, jaka jest czułość klimatu i gdzie znajduje się granica, za którą istnienie naszej cywilizacji będzie zagrożone.

 

źródło: Ziemia na Rozdrożu
ziemianarozdrozu.pl