Siły natury, które drzemią pod ziemią nie są tajemnicą, a za przykład wystarczy podać to co ostatnio obserwowaliśmy w związku z niedawną erupcją wulkanu. Eksploatacja źródeł energii geotermalnej była do niedawna słabo rozwinięta. Teraz, dzięki Nafta Geoterm i Uniwersytetowi w Mariborze - obydwa podmioty w Słowenii oraz serbskiemu partnerowi biznesowemu Klima i jego firmie macierzystej Mayekawa z Belgii, opracowane zostały alternatywne sposoby ogrzewania wody gruntowej, dzięki którym w znacznym stopniu niedocenione źródło ciepła może być z doskonałym skutkiem wykorzystywane do ogrzewania pomieszczeń.

Głębinowa studnia geotermalna zasila słoweńskie miasto Lendava w wodę do ogrzewania budynków. Temperatura wody rzędu 70°C spada do 50°C po wykorzystaniu, co oznacza, że jest za niska, aby wodę ponownie wykorzystać do celów ogrzewczych, ale zbyt wysoka, aby ją z powrotem odprowadzić do studni.

Uzasadnienie ekologiczne dla lepszego wykorzystania tej wody było oczywiste. Profesor Darko Goricanec z Uniwersytetu w Mariborze zaproponował rozwiązanie, opierające się na wysokotemperaturowej pompie ciepła, która może ponownie ogrzać wodę geotermalną od 40°C do 80°C, co wystarczy do ponownego wykorzystania jej do celów ogrzewczych.

Pompy ciepła dostępne wcześniej na rynku nie spełniały zadania, ponieważ żadna z nich nie była w stanie ogrzać wody do 90°C, czyli temperatury wymaganej przez systemy grzewcze powszechnie stosowane w starszym budownictwie w Europie, tj. wysokotemperaturowe kaloryfery zaprojektowane do pracy z kotłami zasilanymi paliwami kopalnymi.

Profesor Zoran Stevanovic, kierownik Wydziału Hydrogeologii Uniwersytetu w Belgradzie, Serbia, blisko współpracował z profesorem Goricanecem i jego mariborskim kolegą, profesorem Jurijem Kropem nad opracowaniem oprogramowania do modelowania konstrukcji pomp ciepła. Przeprowadzono symulacje, aby ocenić, w jaki sposób różne typy chłodziwa wpływają na koszty eksploatacji i sprawność pompy.

Przełomowym środkiem zaproponowanym przez przedsiębiorstwo Klima było zastosowanie amoniaku jako chłodziwa pompy ciepła. To optymalny wybór, bo w odróżnieniu od izobutenu, nie jest wybuchowy i w przeciwieństwie do freonu nie stanowi zagrożenia dla warstwy ozonowej. Z uwagi na fakt, że amoniak zapewnia maksymalną wydajność chłodzenia na kilogram, koszty jednostki zostały obniżone i pompa może pracować ze sprężarką o niższej objętości.

Prototypowa pompa ciepła, poza zdolnością do ogrzania wody do temperatury 85°C, może również działać odwrotnie, tj. schładzać wodę w celu ponownego odprowadzenia do gruntu. Ponieważ ciepło generowane przez pompy ciepła jest mniej kosztowne od gazu ziemnego, użytkownicy będą mieć możliwość wyboru tańszego ogrzewania. "Opracowanie i wyprodukowanie pompy odśrodkowej do cieczy żrących (typu HTH) to spore osiągnięcie, ale pośrednie korzyści odniosą także sektor ochrony środowiska oraz budowlany" – mówi profesor Zoran Stevanovic.