Na budynki przypada około 40% światowego zużycia energii i jedna trzecia światowej emisji gazów cieplarnianych. Poza tym są one największym miejskim źródłem emisji zanieczyszczeń. Jako newralgiczny element infrastruktury wymagają zatem pilnych działań zaradczych. Inwestycje w sferze efektywności energetycznej przyczyniają się do oszczędzania energii i ograniczania emisji gazów cieplarnianych, co wiąże się z takimi korzyściami jak mniejsze zanieczyszczenie atmosfery, przezwyciężanie ubóstwa energetycznego i większe bezpieczeństwo energetyczne, a ponadto stymulują wzrost gospodarczy i tworzenie w całym kraju lokalnie nowych miejsc pracy.

Efektywność energetyczna budynków nie jest już kwestią technologii. Odpowiednie technologie istnieją i sprawdzają się w użyciu. Dzisiaj potrzebujemy zdecydowanej i ambitnej polityki ukierunkowanej na usuwanie barier rynkowych i ułatwiającej wprowadzanie tych technologii na rynek. Jasna strategia transformacji rynku wskazująca bariery i sposoby ich przezwyciężania musi opierać się na kompleksowym wdrożeniu pakietów instrumentów politycznych obejmujących kodeksy efektywności energetycznej budynków, normy, ratingi i zasady ujawniania informacji, sposoby finansowania i zachęty oraz przedsięwzięcia branżowe i wspólnotowe.

Z analizy występujących megatrendów dosyć jasno wynika, że utrzymanie obecnego systemu energetycznego w niezmienionej postaci pociągnie za sobą poważne konsekwencje. Świat stoi w obliczu zmian demograficznych, gospodarczych i klimatycznych, narastających problemów społecznych, postępującej urbanizacji i groźby kurczących się zasobów naturalnych. Dzisiaj wiadomo już, że jeśli chcemy uratować świat taki, jaki znamy, musimy zmienić nasz sposób myślenia i zachowania.

W ubiegłym roku w Paryżu światowi przywódcy uzgodnili, że należy podjąć szereg działań, by utrzymać wzrost globalnych średnich temperatur poniżej 2 stopni Celsjusza. Efektywność energetyczna jest jednym z głównych filarów tego planu. Stanowi coś w rodzaju „ukrytego paliwa”. Zwiększa bezpieczeństwo energetyczne i zmniejsza emisję dwutlenku węgla, a jednocześnie przyczynia się do wzrostu gospodarczego.

Kiedy spojrzymy na strukturę zużycia energii w dowolnym kraju, na pierwszy plan wysuwa się zazwyczaj 3 głównych winowajców: budynki, przemysł i transport. Budynki odpowiadają za około 30% ogólnego zużycia energii. Biorąc pod uwagę aktualny stan zasobów budynków w Polsce, należy stwierdzić, że można w tym sektorze uzyskać jeszcze znaczne oszczędności.

W istocie wdrażanie planu ograniczania globalnego ocieplenia w sektorze budynków wymaga znacznie bardziej skomplikowanych działań niż zwykła wymiana żarówek. Jednocześnie podejście zintegrowane będzie przynosić synergiczne efekty. Kluczem do uzyskania korzyści społecznych, ekonomicznych i środowiskowych związanych z energooszczędnym i niskoemisyjnym sektorem budynków jest przezwyciężenie istniejących barier politycznych, rynkowych, instytucjonalnych i zdolnościowych. W wielu krajach niezbędne są działania władz zmierzające do gruntownej transformacji rynku w odniesieniu do nowych, jak i istniejących budynków, przy czym wyzwania w tym zakresie różnią się znacznie w zależności od stopnia rozwoju danego kraju.

Udział w panelu „Jak uwolnić potencjał drzemiący w efektywności energetycznej?”, który odbędzie się 7 września, potwierdzili: Adam Jędrzejczak, Prezes Zarządu, Danfoss Poland (Polska), Szymon Firląg, Starszy Doradca, BPIE (Polska), Maryke Van Staden, ICLEI – Samorządy Lokalne na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju (Niemcy) oraz John Dulac, Analityk Sektora Energetycznego, Międzynarodowa Agencja Energetyczna IEA (Francja). 

Partnerem dyskusji panelowej jest Danfoss.