Naukowcy z Uniwersytetu Gdańskiego rozpoczęli badania możliwości magazynowania dwutlenku węgla pod dnem Morza Bałtyckiego i jego wpływu na ekosystem morski. Polscy badacze wchodzą w skład międzynarodowego zespołu realizującego projekt "Sub-seabed CO₂ Storage: Impact on Marine Ecosystems (ECO₂)".

Jak wyjaśnia dr hab. Adam Sokołowski z UG w komunikacie przesłanym PAP, celem projektu ECO₂ jest określenie prawdopodobieństwa wycieku CO₂ z podmorskich składowisk i jego wpływu na ekosystem morski. Przy wykorzystaniu nowoczesnych technik detekcji, planuje się rozpoznanie budowy warstw geologicznych i możliwości wycieku CO2 ze składowisk, aby opracować strategię kontroli i monitoringu składowania.

Międzynarodowe konsorcjum projektu składa się z 27 renomowanych instytucji europejskich. Ze strony polskiej w projekcie biorą udział: Uniwersytet Gdański (głównie Instytut Oceanografii) i grupa LOTOS S.A. jako strategiczny partner przemysłowy. Realizacja projektu zaczęła się 1 maja tego roku.

Jak napisano w komunikacie, wychwytywanie dwutlenku węgla oraz jego podziemne składowanie w strukturach geologicznych, zwane technologią CCS (Carbon Capture and Storage), jest obecnie uznawane za kluczową metodę ograniczenia nadmiernej emisji CO₂ przez elektrownie i inne przemysłowe źródła do atmosfery w Europie i na świecie.

W ramach projektu ECO₂ przewidywane prace badawcze prowadzone będą na składowiskach Sleipner (głębokość wody 90 m) i Snohvit (głębokość wody 330 m) oraz w miejscu potencjalnego składowania CO₂ w południowej części Morza Bałtyckiego (pole eksploatacji ropy naftowej B3 przez LOTOS Petrobaltic S.A., głębokość wody 80 m).

Jak tłumaczy dr hab. Sokołowski, mimo że od przeszło 13 lat prowadzi się sekwestrację CO₂ pod dnem Morza Północnego (np. złoże Sleipner), to wciąż brakuje informacji na temat krótko- i długoterminowego oddziaływania CO₂ na ekosystem morski.

We współpracy z grupą LOTOS S.A. planuje się określenie uwarunkowań geologicznych zatłaczania CO₂ w miejscu aktualnej eksploatacji ropy naftowej, a także oszacowanie ryzyka związanego z wyciekiem gazu ze składowiska.

UG wyjaśnia, że realizacja projektu we współpracy z wiodącymi ośrodkami naukowymi specjalizującymi się w podejmowanej tematyce i innym dużym partnerem przemysłowym (Statoil) umożliwi wykonawcom projektu wymianę doświadczeń w zakresie oddziaływania CO₂ na ekosystemy morskie oraz dostęp do najnowszych metod badawczych.