Emisja gazów cieplarnianych z biopaliw, takich jak olej palmowy, sojowy i rzepakowy są wyższe niż w przypadku paliw kopalnych, jeśli doliczy się skutki pośredniej zmiany sposobu użytkowania gruntów (Indirect Land Use Change, ILUC), wynika z danych Unii Europejskiej, do których dotarł portal EurActiv.com.

Według danych, które powinny zostać opublikowane wiosną wraz z długo oczekiwanymi wnioskami legislacyjnymi w sprawie biopaliw, wartości emisji dotyczące biopaliw odpowiadają emisjom pochodzącym z wykorzystania kanadyjskich piasków roponośnych, znanych również jako piaski bitumiczne.

Rzecznik Komisji Europejskiej powiedział, że nie może komentować ujawnionych dokumentów, które nie zostały jeszcze oficjalnie opublikowane. Ale przedstawiciele przemysłu i organizacji obywatelskich określają te dane jako wiarygodne i zgodne z wynikami innych badań. Jeden z komentatorów stwierdził, że jeśli badania te zostaną opublikowane, zabrzmią niczym dzwon pogrzebowy dla przemysłu biopaliw płynnych.

"Myślę, że nauka udowodniła jednoznacznie, że ze względu na związek z wylesianiem miejsc takich jak Azja Południowo-Wschodnia, masowe wykorzystanie biodiesla ma znaczący wpływ na klimat", powiedział w rozmowie z EurActiv Robbie Blake, rzecznik organizacji Friends of the Earth

Pośrednie zmiany w użytkowaniu gruntów

Pośrednia zmiana użytkowania gruntów następuje wówczas, gdy likwidowane są lasy i tereny podmokłe jako rekompensaty za ziemie pod uprawę roślin energetycznych w innych rejonach. Jeden z najnowszych raportów przewiduje, że – o ile nie zostanie powstrzymany wzrost produkcji oleju palmowego - do końca dekady z powodu ILUC zostaną zniszczone wszystkie bagienno-torfowe lasy tropikalne w Malezji, co będzie miało niepokojące konsekwencje dla wielkości emisji gazów cieplarnianych.

Aby ocenić wpływ paliw na klimat, Bruksela zaproponowała określenie współczynnika na podstawie obliczeń ich pełnego cyklu emisji, i stąd debata nad czynnikami ILUC i biopaliwami.

W ostatnim przeglądzie dyrektywy w sprawie jakości paliwa UE proponuje domyślną wartość 107g ekwiwalentu CO₂ na megadżul paliwa (CO₂/mj) dla ropy z piasków roponośnych, w porównaniu do 87,5g CO₂/mj dla ropy naftowej. Współczynniki te umożliwiają porównanie szkodliwości produkcji tych paliw dla środowiska.

Dla biopaliw współczynniki te wyglądają następująco:

• olej palmowy – 105 g
• sojowy – 103 g
• rzepakowy – 95 g
• słonecznikowy – 86 g
• olej palmowy z wychwytem metanu – 83 g
• pszenica (technologia nieokreślona) – 64 g
• pszenica (jako paliwo wykorzystywane w elektrociepłowniach) – 47 g
• kukurydza – 43 g
• cukier trzcinowy – 36 g
• burak cukrowy – 34 g
• pszenica (słoma wykorzystywana jako paliwo technologiczne w elektrociepłowni) – 35 g
• etanol drugiej generacji (wytwarzany z wykorzystaniem ziemi) – 32 g
• biodiesel drugiej generacji (wytwarzany z wykorzystaniem ziemi) – 21 g
• etanol drugiej generacji (wytwarzany z bez wykorzystania ziemi) – 9 g
• biodiesel drugiej generacji (wytwarzany z bez wykorzystania ziemi) – 9 g

Isabelle Maurizi, rzeczniczka European Biodiesel Board powiedziała w rozmowie z EurActiv, że dane dotyczące wartości emisji z biopaliw, jakie wyciekły, oraz najnowsze raporty unijnego Wspólnego Centrum Badawczego, Europejskiej Agencji Środowiska i International Food Policy Research Institute, nie pokrywają się z wynikami badań w USA.

Nusa Urbancic z grupy nacisku Transport & Environment wezwała Unię Europejską, by ta wysłała wyraźny sygnał do rynków, jakie biopaliwa będą w przyszłości pożądane. Dysponując wiedzą naukową na temat klimatycznych zalet biopaliw drugiej generacji "nie ma żadnego usprawiedliwienia, by teraz nie działać w celu rozwiązania tego [problemu]", dodała Urbancic.

Raport opublikowany 24 stycznia przez francuskiego audytora stwierdził, że chociaż rolnicy zyskują na bieżącej polityce UE dotyczącej biopaliwa, wynikające z niej korzyści dla środowiska są "wątpliwe", a dla kierowców oznacza ona wyższe zużycie paliwa i wysokie ceny na stacjach.