W ocenie Instytutu na rzecz Ekorozwoju w prognozie nie dokonano w sposób prawidłowy oceny potencjalnych skutków dla środowiska, ludzi i dóbr materialnych największej możliwej awarii tzw. poziom 7 wg skali INES. Zlekceważono problematykę odpadów promieniotwórczych zarówno w świetle obaw społecznych jak i prowadzonej w tym zakresie polityki UE.Zdecydowanie zbyt słabo udokumentowano koszty inwestycyjne i eksploatacyjne, które przy głębszej analizie okazują się najwyższe przy rozwoju energetyki jądrowej w porównaniu z innymi opcjami. W sposób niewystarczający dokonano oceny dotyczącej pełnego łańcucha paliwowego. Kluczową sprawą, która została potraktowana w sposób ogólnikowy jest problem wystarczających zasobów wodnych do systemów chłodzenia zwłaszcza w sytuacji suszy czy niskich stanów wód oraz fal ciepła, które nam grożą w wyniku zmian klimatu.

– W prognozie właściwie nie pokazano rzetelnie alternatywy do energetyki jądrowej, co jest proceduralnym wymogiem, podważając w ten sposób równoprawne traktowanie programu i alternatywy do niego, a to jest niedopuszczalne – mówi Andrzej Kassenberg, prezes Instytutu na rzecz Ekorozwoju. 

Po macoszemu potraktowano kwestie efektywności energetycznej, wzrostu udziału OZE w wytwarzaniu energii, problematykę energetyki rozproszonej, zmniejszenia energochłonności transportu i rozwoju lokalnych sieci elektroenergetycznych. 

Tak przygotowana prognoza nie przedstawia opinii publicznej złożoności i wieloaspektowości problematyki energetyki polskiej. Nie pokazuje bowiem w szerokim stopniu wielu kontrowersyjnych aspektów energetyki jądrowej. 

 

Do pobrania: Stanowisko Instytutu na rzecz Ekorozwoju w sprawie „Prognozy oddziaływania na środowisko programu polskiej energetyki jądrowej”


źródło: Instytut na rzecz Ekorozwoju
www.ine-isd.org.pl