W odpowiedzi na zaproszenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw energetyki i surowców energetycznych na wysłuchanie publiczne w sprawie rządowego projektu ustawy o OZE w dniu 15 września br., Instytut Energetyki Odnawialnej (IEO) przeprowadził całościową ocenę rządowego projektu oraz dokonał reasumpcji własnych wcześniejszych stanowisk w tej sprawie. Pomimo wielu zastrzeżeń do projektu regulacji IEO wnosi o wprowadzenie zasadniczych zmian w projekcie w taki sposób, aby zachowując jego strukturę logiczną nadać obecnym przepisom sens merytoryczny bardziej odpowiadający celowi ustawy i duchowi dyrektywy o promocji OZE, którą regulacja ma z założenia wdrażać.

IEO uczestnicząc w procesie konsultacji projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii zwracał uwagę na niebezpieczeństwa związane z nagłą i niezrozumiałą zmianą kierunku prac rządu nad przedmiotową regulacją, jaka miała miejsce w 2013 roku . Zdaniem IEO, w efekcie radykalnej zmiany koncepcji projektu ustawy, niemalże całkowicie zatraciła ona swój prosumencki i obywatelski charakter na rzecz wsparcia wąskiej grupy podmiotów związanych z energetyką zawodową. Elementy „prosumenckie”, niesłusznie pominięte na ostatnich etapach pracy nad projektem ustawy pozbawiły obecny projekt rządowy znamion rozwiązania systemowego i sprawiedliwego.

IEO wnosi o zakończenie z upowszechnianiem fikcji wsparcia dla mikroinstalacji w projekcie ustawy o OZE i proponuje promocję najmniejszych inwestycji prosumenckich, możliwych do realizacji w przeciętnym gospodarstwie domowym. Kluczowym elementem nowej propozycji IEO jest segmentacja obszaru mikroinstalacji OZE na przedziały do 3 kW, do 10 kW i do 40 kW oraz dobranie wsparcia w postaci taryf FiT odwrotnie proporcjonalnych do wielkości mocy w poszczególnych segmentach mikroinstalacji, tak aby upowszechnić dostęp obywateli do systemu wsparcia. IEO w efekcie przeprowadzonych analiz stwierdza, że zaproponowana w niniejszym stanowisku przez Instytut szczególna promocja taryfami typu „FiT” najmniejszych prosumentów inwestujących w mikroinstalacje OZE o mocach do 3 kW jest nie tylko uzasadniona społecznie i gospodarczo, ale także pod względem ekonomicznym wygrywa z kosztami obecnego systemu wparcia i kosztami wdrożenia projektu ustawy o OZE z aukcyjnym systemem wsparcia dla dużych instalacji OZE.

Potrzebę segmentacji i nadanie priorytetu dla silniejszego wsparcia najmniejszym mikroinstalacjom IEO uzasadnia m.in. danymi URE, z których wynika, że do końca pierwszego półrocza w oparciu o przepisy Prawa energetycznego przeniesione do projektu ustawy o OZE, do sieci należących do spółek dystrybucyjnych przyłączono zaledwie 312 mikroinstalacji o mocy łącznej zaledwie ok 1,7 MW, co jest jednym z najniższych wskaźników rozwoju mikroinstalacji w całej Europie. Zaobserwowanym niekorzystnym zjawiskiem jest też wzrost udziału źródeł w przedziale 10-40 kW, przy spadku udziału źródeł o mocach do 10 kW oraz jednoczesny spadek współczynnika autokonsumpcji energii wyprodukowanej z mikroinstalacjach z 37% w 2013 roku do 29% w 2014 roku, co nawet w tym przypadku – wbrew zapowiedziom rządu - zwiększa koszty bilansowania, które są największe dla dużych źródeł. Wprowadzenie taryf FiT umożlwiających rozwój różnych rodzajów mikroinstalacji OZE (uzupełniających się w bilansowaniu zapotrzebowania na moc) i stosunków najwyższych ich wysokości dla źródeł najmniejszych rozwiązuje ww. problemy.

Propozycje IEO dotyczą również zmian/korekt w treści obecnego projektu ustawy związanych z systemem aukcyjnym i niszczącą rynek promocją współspalania. W odniesieniu do dużych źródeł nieproducenckich IEO postuluje aby system aukcyjny dotyczył tylko źródeł o mocy powyżej 1 MW (mniejsze źródła powinny pozostać w systemie wsparcia zielonymi certyfikatami lub – te najmniejsze - być objęte system realnego wsparcia instalacji prosumenckich). Ponadto aukcje powinny być organizowane w zagregowanych (tworzących warunki do uczciwej konkurencji) „koszykach technologicznych” dla technologii o najwyższej dojrzałości rynkowej. IEO podtrzymuje opinię, że wsparcie dla współspalania oparte w praktyce albo na imporcie biomasy albo zabieraniu jej zasobów z bardziej efektywnych segmentów rynku OZE powinno być ograniczone czasowo do maksymalnie 5 lat od daty pierwszego uruchomienia dotychczas funkcjonujących instalacji, bez prawa uzyskania koncesji na nowe instalacje tego typu.

Zgodnie z analizami IEO, łączne średnioroczne koszty wsparcie specjalnymi taryfami prosumenckimi w okresie od 2020 roku wyniosłyby ok. 320 mln zł/rok, podczas gdy analogiczne średnioroczne koszty wsparcia dużych źródeł OZE oszacowane przez rząd w proponowanym w projekcie ustawy systemie aukcyjnym wynoszą ponadd 4 mld zł/rok. Rozwój źródeł prosumenckich wspartych taryfami FiT pochłonąłby zatem 7,6% całości wsparcia, zakładanego w OSR do 2020 roku w rządowym projekcie ustawy. Średnia dopłata do 1 kWh produkowanej w mikroinstalacjach powstałych dzięki temu wsparciu w okresie do 2030 roku wynosiłaby 0,11 zł/kWh, czyli o połowę mniej niż obecna cena świadectwa pochodzenia płacona dla dużych instalacji OZE. Propozycje IEO nie podnoszą zatem kosztów wdrożenia regulacji, ale sprawiedliwiej dzielą korzyści i je zwielokrotniają.

Pełna treść uwag i propozycji Instytutu Energetyki Odnawialnej dotyczących rządowego projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii w pliku PDF do pobrania poniżej.

źródło: Instytut Energetyki Odnawialnej
www.ieo.pl